Manniophyton fulvum

Manniophyton fulvum
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
Subreinu:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Rosidae
Orde:	Malpighiales
Familia:	Euphorbiaceae
Subfamilia:	Crotonoideae
Tribu:	Aleuritideae
Subtribu:	Crotonogyninae
Xéneru:	Manniophyton Müll.Arg.
Especie:	M. fulvum Müll.Arg.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Manniophyton ye un xéneru monotípicu de lianes perteneciente a la familia de les euforbiacees. La so única especie: Manniophyton fulvum, ye orixinaria d'África.

Descripción

Ye un desordenáu arbustu o liana qu'algama un tamañu de 30 m de llargu, con tarmos d'hasta 10 cm de diámetru, atopar nel monte caducifoliu zarráu o mistu de fueya perenne dende Sierra Lleona hasta Camerún y en República Democrática d'El Congu y Angola. Tamién se rexistra en Nixeria.

Usos

El renuevu de la liana produz una cazumbre colorada que rápido se fai pegañosa col aire. La planta, ye llargamente utilizada pa les afecciones que se manifiesten nel sangre. Na El Congu, considérase hemostático y cicatrizante de les firíes, y bonu pal tratamientu de la disentería, hemorroides, dismenorrea y hemoptisis. En Costa de Marfil utilizar pa la menstruación doliosa. Utilizar por vía tópica en Costa de Marfil Altu Volta sobre'l herpes y otres infeiciones dérmiques, ente que la cazumbre de la fueya aplícase igualmente, inclusive contra la llepra na El Congu. En Liberia, les fueyes seques en polvu se esparcen sobre les llagues. Una decocción beber na El Congu y en Sierra Leone pa la blenorrea o gonorrea. Los biltos y raigaños considérase un remediu pa la tos y la bronquitis.

Los tarmos tienen una fuercia considerable y utilícense en República Democrática d'El Congu y Ubangi pa faer trampes pa la caza.

El tueru de corteza llógrase una fibra fuerte qu'aguanta la podrizu. Ye utilizáu por pescadores y cazadores en Gabón, Zaire y llargamente n'África central. Fueyes de Antiaris africana (Moraceae), que formen la envoltura del cayáu máxicu de los médicos bruxos na República Centroafricana, coser con esta fibra. La estracción de la fibra realizar por aciu ensugáu al sol y por aciu golpes.

El raigañu, ensúgase y en polvu, ye venenosa. Un antídotu ye Piliostigma thonningii (Lleguminosa: Caesalpinioideae).

Los frutos secos cocinaos son un artículu de comerciu nel mercáu nel sur de Nixeria, los granos blancos grandes, de 2,5 cm de diámetru,son fariñentos y comestibles cuando tán bien cocíos. El conteníu d'aceite del material del África central rexistróse como aproximao del 50%. L'aceite ye de color mariellu y ensin sabor, col engrosamiento de la esposición en películes delgaes, lo que suxure un posible usu na fabricación de pintures.

Taxonomía

Manniophyton fulvum describióse por Johannes Müller Argoviensis y espublizóse en Journal of Botany, British and Foreign 2: 332. 1864.

sinonimia

• Manniophyton africanum Müll.Arg.
• Manniophyton africanum var. fulvum (Müll.Arg.) Hutch.
• Manniophyton chevalieri Beille
• Manniophyton tricuspe Pierre ex A.Chev.
• Manniophyton wildemanii Beille

Ver tamién

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la botánica
• Taxonomía de les Euforbiacees
• Inflorescencia en forma de Ciato

Bibliografía

1. AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
2. ORSTOM. 1988. List Vasc. Pl. Gabon Herbier National du Gabon, Yaounde.

• Datos: Q15363766