Soluto
| Soluto | |
|---|---|
| sustancia química | |
 | |
 |
Nuna disolución, el soluto ye'l componente de la muestra que se dixebra.[1] En munches ocasiones ta en menor proporción al solvente.[2]
Esta sustancia atópase eslleida nuna determinada disolución de cualquier elementu. En llinguaxe común, tamién se-y conoz como la sustancia que s'esllee,[3] polo que puede atopase nun estáu d'agregamientu distintu al empiezu del procesu de disolución y esperimentar una transición de fase.
Lo más habitual ye que se trate d'un sólidu nun disolvente líquidu, lo qu'anicia una solución líquida. Una de les carauterístiques más significatives d'una disolución suel ser la so concentración de soluto, ye dicir la midida de la cantidá de soluto contenida nella.
Otra carauterística a considerar sería la facilidá pa eslleise o solubilidá que pueda presentar nel disolvente. La solubilidá d'un compuestu químicu depende en gran midida del so estructura molecular. Polo xeneral, los compuestos iónicos y moleculares polares son solubles en disolventes polares como'l agua o'l etanol; y los compuestos moleculares apolares en disolventes apolares como'l hexano, l'éter o'l tetracloruro de carbonu.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Bala Torres, Enrique (19 de xunu de 2015). Separación de sustancies de síntesis por aciu cromatografía flash en fase normal. Madrid: Institutu Virxe del Palombu, páx. 5.
- ↑ Silvestroni, Paolo (1996) Fondamenti di chimica (n'italianu). Bologna : Milano: Zanichelli ; CEA, páx. 229. ISBN 88-408-0998-8.
- ↑ Canales, Margarita; Hernández, Tzasná; Meraz, Samuel; Peñalosa, Ignacio (1999). Fisicoquimica Volume I: Teoria I. Méxicu: Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, páx. 241. ISBN 9683679579. Consultáu'l 1 d'agostu de 2017.
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Bianchi, Giuseppe; Mussini; (1976) Elettrochimica, Elsevier (n'italianu), páx. 454. ISBN 88-214-0500-1.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q1079788