Rodolfo Nin Novoa
Rodolfo Nin Novoa | |||||
---|---|---|---|---|---|
1r marzu 2015 - 1r marzu 2020 ← Luis Almagro (es) - Ernesto Talvi →
1r marzu 2005 - 1r marzu 2010 ← Luis Hierro López - Danilo Astori → | |||||
Vida | |||||
Nacimientu | Montevidéu, 25 de xineru de 1948 (76 años) | ||||
Nacionalidá | Uruguái | ||||
Estudios | |||||
Llingües falaes | castellanu | ||||
Oficiu | políticu | ||||
Creencies | |||||
Partíu políticu | Frente Amplio (es) | ||||
Rodolfo Nin Novoa (25 de xineru de 1948, Montevidéu) ye un téunicu agropecuariu y políticu uruguayu. Foi senador de la República, Intendente de Cerro Largo y vicepresidente de la República ente'l 1 de marzu de 2005 y el 1 de marzu de 2010. Dende'l 1 de marzu de 2015 ye'l Ministru de Rellaciones Esteriores.
Biografía
[editar | editar la fonte]Rodolfo Nin ye'l mayor de los sos cinco hermanos y ye casáu en segundes nupcias. Tien trés fíos homes y una fía muyer, tamién tien una nieta.
Na so infancia cursó tola Primaria y Secundaria nel Colexu Seminariu de Montevideo y en 1969 recibir de Téunicu Agropecuariu na escuela téunica de Sarandí Grande nel departamentu de Florida.
Nel añu 1970 Nin aniciar nel departamentu de Cerro Largo, onde tuvo una activa participación gremial nel Sector Agropecuariu; ente los años 1982-1985 ocupó la presidencia de la Sociedá Agropecuaria de Cerro Largo y foi conseyeru de la Federación Rural del Uruguái.
Actuación nel Partíu Nacional
[editar | editar la fonte]Cuando volvió la democracia al Uruguái foi electu Convencional pol Partíu Nacional del departamentu de Cerro Largo nes internes de 1982. En 1984 ye electu intendente de Cerro Largo pol Partíu Nacional, Movimientu Nacional de Rocha, pol periodu 1985-1990. Tuvo ente los dirixentes que s'opunxeron a la Llei de Caducidá en 1989.
Foi reelecto en 1989 pal periodu 1990-1995,[1] siendo amás electu Senador pal mesmu periodu (anque ensin ocupar la banca). Integró'l Direutoriu del Partíu Nacional dende 1990 hasta 1992. Foi unu de los políticos blancos con meyor imaxe. Tamién, impulsó'l votu contrariu a la llei de privatización de les empreses públiques nel referéndum de 1992.
Ente dellos dirixentes blancos opositores del presidente Luis Alberto Lacalle, empezaron a formar el llamáu "Polu Progresista", al cual tamién averar l'intendente Irineu Riet Correa y los parllamentarios Matilde Rodríguez Larreta y Alberto Zumarán; hasta hubo quien impulsaron a Nin como candidatu presidencial pol Partíu Nacional; pero esti movimientu nun tuvo viabilidá a nivel de dirigencia, y concitó escasu sofitu popular.[2]
Actuación nel Alcuentru Progresista-Frente Ampliu
[editar | editar la fonte]En 1994 abandona'l Partíu Nacional y n'agostu d'esi mesmu añu robla'l documentu fundacional del Alcuentru Progresista, quedando formáu entós el Alcuentru Progresista-Frente Ampliu como lema únicu. Esi mesmu añu ye nomáu a Vicepresidente de la República na fórmula Vázquez-Nin Novoa. Al pie de un importante númberu de compañeros crea l'Alianza Progresista; foi sofitáu, ente otros, pol ex pegepista Daniel Díaz Maynard. Nes eleiciones, l'Alcuentru Progresista-Frente Ampliu (EP-FA) llogró un 31% de los votos, nun virtual triple empate colos partíos tradicionales.
Nel 1999 ye nuevamente nomáu p'acompañar a Vázquez como Vicepresidente nos años 2000-2005. Nestes eleiciones el EP-FA llogró más del 40% de los votos na primer ronda, siendo la fuercia más importante del país. Sicasí, nun pudo llograr el gobiernu yá que nun superó'l 50% de votos na primer vuelta, como esixía la nueva constitción, pasando entós a la segunda ronda, ganando la eleición Jorge Batlle del Partíu Coloráu. De toes formes ye electu Senador de la República pola Alianza Progresista como cabeza de llista.[3]
Vicepresidencia
[editar | editar la fonte]Ye nomáu per tercer vegada p'acompañar a Tabaré Vázquez como'l so Vicepresidente. Esta vegada la fórmula Vázquez-Nin Novoa llogró'l 50,5% de los votos na primer ronda y llogra el gobiernu ensin necesidá de una segunda vuelta. Asina llega Rodolfo Nin a la Presidencia de la Cámara de Senadores y a la Vicepresidencia de la República.
El sector Alianza Progresista apurrió numberosos dirixentes al gobiernu: Héctor Lescano foi ministru de Turismu, Víctor Rossi en Tresporte y Obres Públiques; poco dempués, Óscar de los Santos sería electu intendente de Maldonado.
Llegar a mentar la posibilidá de postulalo a la Presidencia de la República nes eleiciones nacionales de 2009; ello ye que la imposibilidá de la reelección presidencial inmediata de Vázquez fixo surdir una danza de nomes como posibles candidatos de consensu. Pero les denuncies de corrupción contra'l so hermanu, y dalgunes contra él mesmu, nun xugaron a favor so, llogrando asina, que'l so nome nun fuera propuestu.[4]
Actuación posterior
[editar | editar la fonte]Nes eleiciones d'ochobre de 2009, foi electu senador pal periodu 2010-2015 al allugase segundu candidatu al Senáu pol Frente Liber Seregni.[5]
N'agostu de 2011 hubo un pidíu de desafuero nel so contra, que nun tuvo ésitu.[6]
N'avientu de 2014, en confirmándose la eleición de Tabaré Vázquez pa un nuevu periodu presidencial, anuncióse que Nin Novoa sería'l nuevu Canciller de la República.[7]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Intendentes electos en 1989
- ↑ se consolidaba-un polu progresista-en-el partíu nacional Montevideo, cuando se consolidaba un Polu Progresista nel Partíu Nacional
- ↑ Eleiciones de 1999
- ↑ L'escándalu por un casu de corrupción ta abarganando al vicepresidente Nin Novoa
- ↑ «Senador y diputaos electos pa la XLVII Llexislatura». La República (27 d'ochobre de 2009).
- ↑ «votaron-el-desafuero-de-nin-novoa FA y coloriaos nun votaron el desafuero de Nin Novoa». La República (3 d'agostu de 2011). Consultáu'l 3 d'agostu de 2011.
- ↑ «El futuru gabinete de Vázquez». L'Espectador. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-12-13. Consultáu'l 3 d'avientu de 2014.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]