Phylloscopus trochilus

De Wikipedia
Phylloscopus trochilus
pioyina bardayera
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Phylloscopidae
Xéneru: Phylloscopus
Especie: P. trochilus
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Phylloscopus trochilus

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. La pioyina bardayera[2] (Phylloscopus trochilus) ye una ave que'l so nome científicu ye Phylloscopus trochilus, ye un Passeriforme de la familia Phylloscopidae bien común y propiu de les árees templaes d'Europa y Asia.[3] Descritu por Linneo en 1758, incluyóse de primeres nel xéneru Motacilla.[4] Tien un valumbu permediu de 19 cm, un llargor de 11 cm y un pesu d'unos 10 g.[5] El so estatus de caltenimientu ye seguru.[6]

Descripción[editar | editar la fonte]

Trátase d'una ave qu'efectúa migraciones periódiques; ello ye que la mayor parte de la so población envierna nel África subsaḥariana, tornando a los sos llugares d'orixe cada primavera, un pocu más tarde que'l mosquiteru común (Phylloscopus collybita).[3]

El so porte pequeñu y comportamientu viviegu ente les copes de los árboles son carauterísticos. De color verde claru o amarellentáu, tien un cantar simple, bien peculiar y de bona identificación. Como ótros sílvidos, ye solitariu, magar mientres les migraciones si puede perchar en grupu n'árboles frondosos. Nidifica d'abril a mayu, poniendo nuna única niarada de 6 a 7 güevos. Aliméntase de pequeños inseutos ente la xamasca, de bárabos nel suelu ya inclusive de mosques, en plenu vuelu.[5]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. IUCN 2006
  2. URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. 3,0 3,1 Baker, Kevin (1997). Warblers of Europe, Asia and North Africa (Helm Identification Guides), páx. 256-259. ISBN 0713639717.
  4. Linnaeus, C (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, xenera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata.. Holmiae. (Laurentii Salvii)., páx. 188.
  5. 5,0 5,1 Hume, Rob (2002). Guía de campo de las aves de España y Europa. Ediciones Omega. ISBN 84-282-1317-8.
  6. IUCN 2006 - Catálogu nacional d'especies amenaciaes

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]