Pachyramphus aglaiae

Pachyramphus aglaiae;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Tityridae
Xéneru:	Pachyramphus
Especie:	P. aglaiae; (Lafresnaye, 1839)
Distribución
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Pachyramphus aglaiae,^[1] tamién conocíu vulgarmente como cabezón cuellirosado, cabezón degolláu, cabezón gorgirrosado, cabezón plomizu, mosqueru cabezon piquigrueso o mosqueru-cabezón degolláu,^[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente a la familia Tityridae. Esti xéneru foi emplazáu tradicionalmente na familia Cotingidae o Tyrannidae, pero series evidencies suxuren que'l so meyor llugar ye Tityridae,^[3] onde agora la emplaza la SACC.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase dende'l sureste d'Arizona y estremu sur de Texas de los Estaos Xuníos hasta l'oeste de Panamá. La cría ye llocal y esporádica nos EE.XX., y vuélvese más regular en Méxicu. Les aves son de normal residentes permanentes, pero que nenguna de les aves que s'atopen nos EE.XX. retirar nel iviernu. Les carauterístiques más distintives d'esta ave ye'l dosal del pescuezu de color rosa nos machos adultos. Los machos son na so mayoría de color gris, con un llau cimeru y un contraste más escuru inferior de color gris maciu. Los machos tamién amuesen una corona de color negru. Les femes son na so mayoría de color café, con una cara dorsal marrón ferruñoso, y una parte inferior más pálida. La corona ye de color gris escuru, non tan impresionantes como nos machos. La so llamada siempres ye un murniu "seeeeuuuwww".

Xeneralmente atópense nes zones riberanes de los montes de pinu-encino y montes siempreverdes. Faen un gran nial globular, polo xeneral colgáu d'una caña d'un árbol. El furu d'entrada alcuéntrase na parte inferior. La fema pon de trés a cuatro güevos. Aliméntase principalmente d'inseutos , que va recoyer de la vexetación, pero tamién caza dalgunos en vuelu. Tamién s'alimenta de bayes y granes .

Subespecies[editar | editar la fonte]

Pachyramphus aglaiae aglaiae (Lafresnaye, 1839)
Pachyramphus aglaiae albiventris (Lawrence, 1867)
Pachyramphus aglaiae gravis (Van Rossem, 1938)
Pachyramphus aglaiae hypophaeus (Ridgway, 1891)
Pachyramphus aglaiae insularis (Ridgway, 1887)
Pachyramphus aglaiae latirostris Bonaparte, 1854
Pachyramphus aglaiae sumichrasti (Nelson, 1897)
Pachyramphus aglaiae yucatanensis (Ridgway, 1906)

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J . «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola 51 (2): páxs. 491-499. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_51_2_noveno.pdf. Consultáu'l
↑ «Anambé Degolláu (Pachyramphus aglaiae) (Lafresnaye, 1839)». avibase. Consultáu'l 4 d'abril de 2013.
↑ Adopt the Family Tityridae - South American Classification Committee (2007)

Rose-throated Becard Images http://tsuru-bird.net/image.htm Copyright 2009 Monte M. Taylor

BirdLife International (2004). Pachyramphus aglaiae. 2006 Llista Roxa d'Especies Amenazaes IUCN. IUCN 2006. Consultáu'l 3 marzu 2011. Database entry includes justification for why this species is of least concern

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[1] Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J . «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola 51 (2): páxs. 491-499. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_51_2_noveno.pdf. Consultáu'l

[2] «Anambé Degolláu (Pachyramphus aglaiae) (Lafresnaye, 1839)». avibase. Consultáu'l 4 d'abril de 2013.

[3] Adopt the Family Tityridae - South American Classification Committee (2007)

[1]

[2]

[3]