Saltar al conteníu

Meissa

De Wikipedia
Ficha d'oxetu celesteMeissa
estrella binaria[1], Estrella variable[2], estrella doble (es) Traducir[2], near-IR source (en) Traducir[2] y UV-emission source (en) Traducir[2]
Parte de Collinder 69[3]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 83,784490021 °[4]
Declinación (δ) 9,934155874 °[4]
Distancia a la Tierra 320 pc
Magnitú aparente (V) 3,66 (banda V)
Constelación Orión
Velocidá radial 30,1 km/s[6]
Parallax 2,97 mas[4]
Radiu 10 Radius solars
Tipu espectral O8IIIf+B0.5V[7]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 5h 35m 8.278s, 9° 56 2.961

Meissa (λ Ori / λ Orionis / 39 Orionis), tamién conocida como Heka o Raselgeuse, ye una estrella de la constelación d'Orión, tando asitiada na cabeza del cazador. Dambos nomes provienen del árabe, Al-Maisan «la estrella brillosa» y Al-Haq’ah «la mancha blanca».

A unos 1100 años lluz de distancia, Meissa ye una estrella binaria que les sos componentes tán dixebraes 4,4 segundos d'arcu y pueden resolvese fácilmente con un pequeñu telescopiu. La estrella más brillosa, de magnitú aparente +3,39, ye una xigante azul bien caliente que la so temperatura superficial ye de 35.000 K. De tipu espectral O8, ye una de les poques estrelles d'esti tipu visibles a simple vista, xunto a Naos (ζ Puppis), Al Niyat (σ Scorpii) o Alnitak (ζ Orionis), ésta última tamién na constelación d'Orión. Incluyendo la radiación emitida nel ultravioleta, la so lluminosidá ye 65.000 vegaes mayor que la del Sol, y ye una de les estrelles más lluminoses que se conocen. La so masa tamién ye bien grande, 25 vegaes mayor que la masa solar, colo que va concluyir la so vida esplotando como una supernova.

La otra componente, de magnitú 5,61, ye una estrella de tipu espectral B0.5V con una temperatura de 27.000 K. Ye 5500 vegaes más lluminosa que'l Sol.

Meissa forma parte del cúmulu estelar Collinder 69. Ta arrodiada por un enorme aniellu de gas de 150 años lluz de diámetru allumáu pola estrella.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Catálogo de Estrellas Dobles Washington.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Afirmao en: SIMBAD.
  3. H. Bouy (9 xunetu 2009). «A deep look into the core of young clusters. II. λ Orionis» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (1):  páxs. 199–209. doi:10.1051/0004-6361/200912569. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Floor van Leeuwen (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2):  páxs. 653–664. doi:10.1051/0004-6361:20078357. 
  5. Afirmao en: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2002.
  6. «Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system» (n'inglés). Astronomy Letters (11):  páxs. 759–771. payares 2006. doi:10.1134/S1063773706110065. 
  7. «Spectroscopic studies of O-type stars. I. Classification and absolute magnitudes». The Astrophysical Journal. 1971. doi:10.1086/151218. 

Coordenaes: Sky map 5h 35m 8.278s, 9° 56 2.961