Henri Becquerel
Antoine Henri Becquerel[nota 1] (París, 15 d'avientu de 1852 - Le Croisic, 25 d'agostu de 1908, con 55 años.) Foi un físicu francés descubridor de la radioactividá y galardonáu col Premiu Nobel de Física del añu 1903.
Índiz
Biografía[editar | editar la fonte]
Hijo de Alexandre-Edmond Becquerel (qu'estudió la lluz y la fosforescencia ya inventó la fosforoscopia) y nietu de Antoine César Becquerel, unu de los fundadores de la electroquímica.
Estudió y doctoróse en Ciencies na École Polytechnique de la capital francesa. Foi profesor del Muséu d'Historia Natural en 1892 (el tercer miembru de la so familia en faelo) y de la École Polytechnique en 1895.
Investigaciones científiques[editar | editar la fonte]
Nel añu 1896 afayó una nueva propiedá de la materia que darréu se denominó radioactividá. Esti fenómenu producir mientres la so investigación sobre la fluorescencia. Al asitiar sales de uraniu sobre una placa fotográfica nuna zona escura, comprobó que dicha placa se ennegrecía. Los sales d'uraniu emitíen una radiación capaz de travesar papeles negros y otres sustances opaques a la lluz ordinario. Estos rayos denomináronse nun principiu rayos Becquerel n'honor al so descubridor. Tamién esti personaxe gracies a les sos pervalibles investigaciones y descubrimientos fixo apurras al modelu atómicu.
En 1900 topó que la radiación Beta ta integrada por electrones y en 1901 que'l radiu podía utilizase pa destruyir tumores , orixe de la radioterapia. En 1903 pol so descubrimientu de la radioactividá natural, compartió col matrimoniu Curie el premiu Nobel de la Física.
Amás realizó investigaciones sobre la fosforescencia, espectroscopia y l'absorción de la lluz.
Ente les sos obres destaquen:
- Investigación sobre la fosforescencia (1882-1897)
- Descubrimientu de la radiación invisible emitida pol uraniu (1896-1897).
En 1903 compartió'l Premiu Nobel de Física con Pierre y Marie Curie "en reconocencia de los sos estraordinarios servicios pol descubrimientu de la radioactividá bonal".[1]
Tamién foi galardonáu con:
- Medaya Rumford (1900)
- Medaya Helmholtz (1901)
- Medaya Barnard (1905)
Reconocencies[editar | editar la fonte]
Eponimia[editar | editar la fonte]
- N'el so honor bautizó una unidá de midida d'actividá radiactiva nel Sistema Internacional d'Unidaes: El Becquerel
- Nel so honor tamién se nomó'l cráter Becquerel na Lluna, y el cráter Becquerel de Marte.
- N'el so honor bautizó'l mineral becquerelita.
- (Asteraceae) Cousinia becquereli Parsa[4]
- (Lamiaceae) Platostoma becquerelii Suddee & A.J.Paton[5]
Notes[editar | editar la fonte]
- ↑ Acastellanáu na bibliografía n'español como Antonio Enrique Becquerel.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Antoine H. Becquerel. On radioactivity, a new property of matter. Nobel Lecture. The Official Web Site of the Nobel Prize.
- ↑ Linnaea 9: 304. 1834 (IK)
- ↑ in Duperrey, Voi. Pulgue, Phan. 161. t. 27 1829 (IK)
- ↑ Excurs. Bot. Tabriz-Tafreche (Bull. Ecole Norm. Super., Teheran, Non. 1) 18 1940-41 (IK)
- ↑ Kew Bull. 60(1): 51 (53) 2005
- Biografíes y vides: Henri Becquerel.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
 |
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Henri Becquerel  |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q41269
Multimedia: Henri Becquerel
