Saltar al conteníu

Guerra civil de la República d'El Congu

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Guerra civil de la República d'El Congu
Fecha 1997 → 1999
Llugar República d'El Congu
Resultáu Victoria de los partidarios de Sassou
Belixerantes
UPADS
MCDDI
Milicies Ninja, Cocoye, Nsiloulou y Mamba		 PCT (FDU)
Milicia Cobra
Bandera de Ruanda Hutos ruandeses
Bandera d'Angola Angola
Chad
Comandantes
P. Lissouba (UPADS)
B. Kólelas (MCDDI)
F. Bintsamou (Ninjas)		 D. Sassou (PCT)
J. Tassoua (Cobres)
Bandera d'Angola J. do Santos
I. Déby
Fuercies en combate
Bandera d'El Congu 10.000 (1993)[1]
Bandera d'El Congu 15.000 (1997)[1]
Bandera d'El Congu 7.500-10.000 (1999)[2](2.000 yeren ninjas y cocoyes)[3]
Ninjas:
4.000 (1994)[3]
1.000 (1999)[1]
16.000 (2000)[3]
3.000 (2002)[4]
Cocoyes:
800-1.000 (2000)[1]
Nsiloulou:
500-3.000 (2002)[1]		 Bandera d'El Congu 1.500-3.000 (1997)[1]
Bandera d'El Congu 1.500-3.000 (1999)[1]
Bandera d'El Congu 10.000 (2002)[1]

Bandera d'Angola 1.000[5]-3.500[1](1997)
Bandera d'Angola 2.500 (1999)[1]
Desconocíes[1]

Cobres:
2.000-3.000 (1995)[6]
8.000 (1997)[7]
Baxes
10.000 muertos y 200.000 movíos[8]
[editar datos en Wikidata]

La Guerra civil de la República d'El Congu duró ente xunu de 1997 y avientu de 1999 y llibróse ente les fuercies de los dos candidatos a presidente. La guerra terminó cola invasión de tropes d'Angola y la instalación de Denis Sassou Nguesso nel poder.[8]N'El Congu ye comúnmente conocida como la Guerra del 5 de xunu (Guerre du 5 juin).

El procesu democráticu d'El Congu foi esbaratáu en 1997. Cuando les eleiciones presidenciales previstes pa xunetu d'esi añu averábase, la tensión montada ente los partidarios del presidente Pascal Lissouba, presidente dende 1992, y el ex-presidente coronel Denis Sassou Nguesso del PCT. Sassou gobernara'l país dende 1979 a 1992, cuando'l país yera un Estáu de partíu únicu marxista-leninista.[9]

El PCT fuera ganáu nes eleiciones presidenciales de 1993, remontándose en contra del vencedor partíu de Lissouba y los sos aliaos, pa ello fundó la so milicia propia, la FDU, y alióse coles Cobres que-yos suministraron armes y combatientes. La guerra duró hasta l'añu siguiente tres la cual vinieron negociaciones de paz que decidieron en 1996 entamar unes nueves eleiciones pa 1997.[1]

El 5 de xunu la tensión llegó a tal puntu qu'en Brazzaville, la capital nacional, el gobiernu de Lissouba ordenó a la milicia de Sassou rindise, pero'l so rival optó por aguantar, mientres los siguientes cuatro meses se vivío una sangrienta batalla pola capital que resultó destruyida en gran midida.[10]A principios d'ochobre les tropes angoleñes invadieron El Congu en sofitu a Sassou, ocupando la mayoría de la capital el día 14,[11]Lissouba fuxó, la capital terminó per cayer a los dos díes, lo mesmo pasu en Pointe-Noire. El 25 d'esi mes Sassou proclamóse presidente y creó un gobiernu de 33 miembros.

Xunto col conflictu políticu ente Lissouba y Sassou Nguesso, el petroleu considérase un factor crucial na guerra, y colos intereses franceses en xuegu, Francia foi vista como un soporte a Sassou en contra de Lissouba.[5] P'asegurar el so poder mientres 1998 Sassou disponer a reorganizar l'exércitu, formándolo principalmente d'ex-miembros de la so milicia aliada, les Cobres.[1]

En xineru de 1998, el réxime de Sassou celebró un Foru Nacional pa la Reconciliación pa determinar la naturaleza y la duración del periodu de transición. El Foru taba estrechamente rellacionáu al gobiernu, polo que decidió que les eleiciones teníen de realizase tres trés años de transición y anunció un proyeutu de reformar la constitución. Sicasí, los combates a finales de 1998 atayaron el regresu a la democracia. Esta nueva violencia tamién cerró la vía ferrial ente Brazzaville y Pointe-Noire, vía económicamente vital; causando gran destrucción y perda de vides nel sur de Brazzaville y nes rexones de Pool, Bouenza y Niari, y moviendo a cientos de miles de persones. En payares y avientu el gobiernu robló alcuerdos de paz y desmovilización colos diversos grupos rebalbos, anque non con toos. L'alcuerdu d'avientu, mediáu pol presidente Omar Bongu de Gabón, pidió que se de siguimientu, incluyendo les negociaciones polítiques ente'l gobiernu y l'oposición. Unes 7 a 11 mil persones morrieron na guerra[7]y hasta 800.000 fueron obligaes a abandonar los sos llares.[12]Mientres los procesos de paz de 1999 y 2000 unos 12.000 de 25.000 milicianos fueron desmovilizados y 13.000 armes fueron apurríes.[12]

Les milicies principales yeren trés: los Ninjas yeren lleales a Bernard Kolélas, quién polos alcuerdos de paz posteriores al conflictu de 1993-1994 foi nomáu Primer Ministru, los Cocoyes yeren lleales al presidente derrocáu Lissouba y les Cobres que yeren lleales al presidente golpista Sassou.[12]

La milicia Ninjas de Frédéric Bintsamou (conocíu como Pastor Ntoumi) y Bernard Kólelas, fundada faía 1991 y protagonista de la rebelión de 1993-1994[13]y que costu 2.000 vides,[3]siguio activa hasta'l 2008 na rexón de Pool, desenvolviendo guerrilles especialmente importantes en 2002 y 2003. Grupos armaos de los sos ex-miembros entá siguen activos como bandes criminales ensin ideoloxía política. En cuantes que la milicia Nsiloulou foi fundada en 2002 por Bintsamou en perdiendo'l control de los Ninja y negase a desmovilizarse, axuntando alredor del so nucleu de más fieles siguidores una fuercia guerrillero importante.[1]

Les consecuencies d'esti conflictu perduren na mente de munchos de los congoleses de l'actualidá, influyendo nel so escepticismu escontra la política.[14]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 Uppsala conflict data expansion. Non-state actor information. Codebook páxs. 354-356
  2. ↑ Worst Form of Child Labour - Congo Global March Against Child Labour
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 UNHCR | Refworld | Republic of Congo (Brazzaville) Information on the human rights situation and the Ninja militia Archiváu el 10 d'ochobre de 2012 na Wayback Machine.
  4. ↑ IRIN Africa | CONGO: Civilians bear brunt of attacks on Ninja rebels | Congo | Conflict 3 de xunu de 2003.
  5. ↑ 5,0 5,1 Rebels, Backed by Angola, Take Brazzaville and Oil Port - NYTimes.com 16 d'ochobre de 1997.
  6. ↑ Readings in African politics, Tom Young, páxs. 91, Indiana University Press, 2003
  7. ↑ 7,0 7,1 Armed Conflicts Report - Congo
  8. ↑ 8,0 8,1 Global security - Republic of Congo Civil War
  9. ↑ «CIA - The World Factbook - Republic of the Congo». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-08-31.
  10. ↑ Travel.state.gov - Congo, Republic of the
  11. ↑ BBC News - Republic of Congo country profile 30 de payares de 2010.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Republic of the Congo. Demobilization of militia National dialogue
  13. ↑ «Uppsala Conflict Data Program - Countries - Congo». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-12.
  14. ↑ «slateafrique.com» (francés). Consultáu'l 7 de xineru de 2013.


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Guerra_civil_de_la_República_d%27El_Congu&oldid=4297442»