Grandes Llagos d'África

Pa ver otros usos d'esti términu, Grandes Llagos.

Los Grandes Llagos d'África son una serie de grandes llagos asitiaos a lo llargo del Gran Valle del Rift. Na rexón atopa'l conocíu Llagu Victoria, el segundu llagu d'agua duce más grande del mundu. Los llagos más importantes del área son:

Los llagos Victoria, Alberto, Eduardo y Kyoga arramen les sos agües al ríu Nilu Blancu. El llagu Tanganica, el Moero y el Kivu desaguan nel ríu Congu, ente que'l Malawi facer nel ríu Zambeze. Pela so parte, los llagos Turkana, Rukwa, Eyasi y Natron son endorreicos.

Los Grandes Llagos formen parte, salvo'l Victoria, del grupu de los llagos del Gran Valle del Rift, que, amás de los anteriores, inclúi un bon númberu de llagos más pequeños, alcontraos a lo llargo de dambos ramales del Gran Valle del Rift.

Rexón de los Grandes Llagos

Tamién se llama Grandes Llagos a la rexón colindante a estos. Esta área inclúi la totalidá de les naciones como Ruanda, Burundi, y Uganda según partes de la República Democrática d'El Congu, Tanzania, y Kenia.

La zona ye una de les más densamente poblaes del mundu con una población envalorada de 107 millones de persones. Por cuenta de l'actividá volcánica rexistrada nel pasáu, esta parte d'África contién dalguna de les meyores zones de cultivu del mundu. Tamién por cuenta de esti vulcanismu, la zona ta asitiada a gran altitú sobre'l nivel del mar, lo que dexa un clima templáu a pesar de tar asitiada xusto nel Ecuador. L'área carauterizar poles actividaes de ganadería estensiva, especialmente vacunu y cabres.

Nel pasáu, por cuenta de la densidá de población y al escesu d'agricultura, l'área quedó bien estremada nun ensame de pequeñes monarquíes como Ruanda, Burundi, Buganda, y Bunyoro, úniques nel África subsaḥariana. En munchos casos, les sos fronteres fueron calteníes poles potencies coloniales que darréu les ocuparon.

Cola llegada de los europeos, la rexón foi llargamente estudiada pol interés que suponía contener les tan buscaes fontes del Nilu. Los primeres en llegar a esta tierra fueron los misioneros, qu'anque tuvieron un ésitu llindáu na conversión de los nativos, facilitaron una posterior colonización de la rexón. El repentín contautu col restu del mundu traxo una serie de devastadoras epidemies qu'afectaron tanto a la población como al ganáu. La población baxó dramáticamente, hasta un 60% en delles árees. Nun se volvió a los niveles de población precoloniales hasta los años 50 del sigo XX.

Tres la independencia, la rexón presentaba un gran potencial de desenvolvimientu. Sicasí, na dómina recién, sufrió gran cantidá de guerres civiles y la proliferación de grupos violentos, que causó'l empobrecimiento de la rexón. Solo países como Kenia y Tanzania presenten anguaño signos d'un mayor desenvolvimientu.

Los recursos hídricos nel continente africanu

L'agua ye un recursu fundamental pa la vida y el conxuntu de los ecosistemes esistentes nel planeta, de forma que ye imprescindible trabayar pa disponer d'una abonda cantidá d'agua que nos dexe desenvolvenos, y que de la mesma disponga d'una fayadiza calidá, compatible cola salú humana y que dexe consiguir un bon estáu ambiental de los ríos y acuíferos, de forma que se maximicen los usos potenciales y garantícese el caltenimientu y meyora de tolos ecosistemes asociaos.

Pero tamién l'agua provoca los hinchentes, qu'en ciertes rexones son el mayor riesgu natural esistente, de forma que ye necesariu tamién trabayar pa embrivir los riesgos d'hinchente, para, de la mesma, ameyorar del estáu de los ríos. Grandes preses y desplazamientu masivu de los beneficios que les grandes preses reportaron, ensin dulda, a la sociedá: desenvolvimientu económicu, productividá agraria, enerxía hidroeléctrica.

Nel 2000, la Comisión Mundial de Preses presentó'l so informe final. A pesar de cuntar cola participación de gobiernos, organizaciones d'afectaos y cientos d'espertos, la Comisión reconoció la so impotencia pa precisar el númberu de movíos qu'acabó envaloráu ente 40 y 80 millones.

En munchos casos la población nin siquier foi censada. Los sos derechos raramente viéronse compensaos. La desvertebración social y cultural aumenta la so vulnerabilidá, especialmente cuando se trata de comunidaes indíxenes. Tou ello xenera escenarios de probeza, fame y graves problemes de salú.

El control de l'agua suel ser usáu como ferramienta de poder. L'agua, venceyada a valores emocionales y territoriales, ye fácilmente manipulable, tantu na confrontación política como inclusive a la de xustificar guerres. Tal ye'l casu d'Oriente Mediu, onde forma parte d'una estratexa militar qu'usa al pueblu palestín como rehén, imponiéndo-yos condiciones de vida inhumanes.

Los casos más brutales de transgresión de los derechos humanos, un conflictu d'agües dar en contestos de guerra ensin declarar. Tomando'l continente africanu, reparar qu'África tien numberosos recursos pero la distribución nun ye la más correuta. Analizando los recursos de los que dispón reparar que'l volume d'agua que flúi pol ríu Congu, que naz nos montes del este africanu y traviesa los fondos montes d'África Central, solamente ye superáu pol Amazones. El llagu Tanganica, unu de los Grandes Llagos d'África, tien la segunda mayor cantidá d'agua duce del mundu, y el llagu Victoria entiende una área mayor que la de cualesquier otru llagu d'agua duce. Cinco río —el Congo, el Zambeze, l'Orange, el Limpopo y l'Okavango— lleven agua más que suficiente p'asegurar el suministru de tolos habitantes de la rexón. El Congu tien casi'l 30% de les reserves de l'agua duce d'África, pero namái abastez al 10% de la población del continente.

La rexón ye, coles mesmes, onde s'atopen dos grandes desiertos. El Kalahari toma parte de Sudáfrica, Namibia y Botsuana, y el desiertu del Namib cubre la mayoría del país que-y debe'l so nome.

Les seques frecuentes afectaron a grandes zones de Sudáfrica, Botsuana, Zimbabwe y Malawi. Estos enllargaos periodos secos fueron desastrosos pa los granxeros qu'intentaben vivir nes árees marxinales y lloñe de los centros urbanos quedando vulnerables a les enfermedaes yá que nun cunten con condiciones sanitaries apropiaes.

Esta distribución desigual foi iguada por munchos inxenieros y visionarios del gran problema que tien el continente africanu, escurriendo nuevos planes na xestión de recursos hídricos d'África Meridional. Dalgunos d'estos planes son grandes proyeutos como la presa de Kariba, el banzáu de Gariep y el banzáu de Cahora Bassa.

Otru grupu de planes tales como'l proyeutu pa usar l'Agua de los Altos Montes de Lesothu (Lesotho Highlands Water Project) y la Gran Represa de los Tabayones Inga (Grand Inga Dam) nel ríu Gongo tán del cantu p'allá etapes de finalización.

Les organizaciones de Naciones Xuníes, rexonales ya internacional, reconocen la importancia d'asegurar que cada persona tengan accesu a l'agua potable. Na Declaración del Mileniu de setiembre del 2000, les Naciones Xuníes ellaboraron Ocho Oxetivos de Desenvolvimientu del Mileniu, con una mesma finalidá, ameyorar les condiciones de vida pa la xente más probe antes del 2015. L'Oxetivu Siete, qu'intenta asegurar la sustentabilidad ambiental, inclúi como meta amenorgar a la metá'l porcentaxe de persones qu'escarecen d'accesu a l'agua potable.

Comprobando un informe de la ONX na última actualización nel añu 2007, «África y los Oxetivos de Desenvolvimientu del Mileniu», el 63% de la población nesta rexón nun tuvieron una instalación básica de saneamientu d'agua antes del añu 2004. Una escasa meyora yá que se consideró la cifra de 68% del añu 1990. Esti lentu índiz de progresu significaría que la mayor parte del continente africanu nun va llograr cumplir l'oxetivu siete antes del plazu marcáu poles Naciones Xuníes. N'oldeando diversa información reparamos una serie de problemes fundamentales nel continente africanu:

Un informe de Naciones Xuníes prediz que l'accesu a l'agua seique seya una de les principales causes de conflictu y guerra n'África nos próximos 25 años. Tales guerres, probablemente déanse más nes zones onde los ríos y llagos son compartíos por más d'un país. Anguaño yá esiste una fuerte competencia pel agua pa regación y xeneración d'enerxía, especialmente na cuenca del Nilu. Exiptu alvirtió en 1991 que taría llistu a utilizar forzar si fuera necesariu pa protexer el so accesu a les agües del Nilu, que tamién ye compartíu per Etiopía y Sudán. Si la población d'estos países sigue creciendo, la competencia pel agua podría tornase feroz.

África occidental

Cuando'l nivel de los enormes ríos d'África Occidental empezó a menguar, la totalidá de les economíes del área empezaron a sufrir. Ghana, por casu, tornóse totalmente dependiente del suministru hidroeléctricu de la represa de Akosombo, sobre'l ríu Volta. Malí, unu de los países más probes del planeta, depende del ríu Níxer, que flúi dende Guinea a Nixeria. Mali depende d'esti ríu p'alimentos, agua y tresporte, pero grandes porciones del ríu encaren agora'l riesgu de catástrofes ambientales, arriendes de la contaminación. En Nixeria, la metá de la población nun tien accesu a l'agua potable y, como en munches partes del continente, munches muyeres tienen de caminar viarias hores diariamente pa poder consiguila.

Ver tamién

Referencies

Enllaces esternos