Gioconda San Blas

Gioconda San Blas
Vida
Nacimientu	Caraques, 14 d'avientu de 1943 (80 años)
Nacionalidá	Venezolana
Estudios
Estudios	Universidá Central de Venezuela
Oficiu	botánica
Emplegadores	Instituto Venezolano de Investigaciones Científicas (es)
Abreviatura en botánica	San-Blas (IPNI)

Gioconda Cunto de San Blas (14 d'avientu de 1943, Caraques) ye una bióloga molecular y bioquímicu venezolana. Ye presidenta de l'Academia de Ciencies Físiques, Matemátiques y Naturales de Venezuela^[1] ya investigadora emérita del Institutu Venezolanu d'Investigaciones Científiques (IVIC). Ye llicenciada en química venezolana egresada de la Universidá Central de Venezuela (UCV).^[2]

Biografía

Graduada de la UCV en 1967, ingresa esi mesmu añu al IVIC. Casóse con Felipe San Blas Guerra, tamién llicenciáu en Bioloxía na UCV. Depués, dambos realizaron n'Edimburgu estudios doctorales becaos pol IVIC, llogrando'l so doctoráu en bioquímica na Universidá Heriot-Watt en 1972. Especializar en bioquímica y bioloxía molecular del dimorfismu y patoxenicidá de fungos patóxenos pa humanos, investigación pa la que tomó como modelu un fungu conocíu llamáu Paracoccidioides brasiliensis por producir la micosis más frecuente n'América Llatina.

Yá en Venezuela, trabaya como investigadora hasta aportar a titular emérita y xefe del llaboratoriu de micoloxía y tamién del centru de microbioloxía y bioloxía celular. Tamién tuvo participación nel Conseyu Nacional d'Investigaciones Científiques y Teunolóxiques (CONICIT)

Dende 2011 ye Presidenta de l'Academia de Ciencies Físiques, Matemátiques y Naturales de Venezuela, siendo la primer muyer en Venezuela en llograr esti puestu.^[1] Pa 2016 San Blas foi direutora de Ciencia y Teunoloxía de la gobernación de Miranda.

De los sos trés fíos, el primeru foi afeutáu con síndrome de Down. Dedicar a lluchar pa les persones con necesidaes especiales y escribió'l llibru "Agustín, un neñu especial" (Monte Avila, Caraques, 1997, ISBN 9789800101018).

== Llogros considérase líder de Venezuela en materia d'investigación básica y empobinada n'fungos patóxenos. Atribúyense-y cuatro llibros y aproximao 140 trabayos publicaos nes meyores revistes del mundu. Los sos principales llogros nes sos llinies d'investigación fueron:

Postular al a-1,3-glucán de la paré celular como un factor de roxura del fungu, tesis que, anque controversial nel so momentu, foi depués tamién comprobada n'otros dos patóxenos (Histoplasma capsulatum y Blastomyces dermatitidis).^[2]
Xenes arreyaos nel dimorfismu y la roxura: xen de la ornitina decarboxilasa (en collaboración con CINVESTAV, Méxicu, Dr. J. Ruiz Herrera) y xenes de quitina sintetasa (cola Universidá de Aberdeen, UK, Prof. N. Gow).^[2]
Sistemes de tresformamientu de P. brasiliensis (en collaboración cola Universidá de Salamanca, España, Prof. A. Domínguez)
Identificación xeográfica molecular de cepes de P. brasiliensis, relevante a la interpretación de la clínica d'esta micosis.
Una posible sonda molecular pal diagnósticu tempranu de la paracoccidioidomicosis (en collaboración con UNESP, São Paulo, Brasil; Drs. R. Mendes y Y. Bagagli). Con estes llinies, la Dra. San Blas convirtió al Llaboratoriu de Micoloxía del IVIC (so la so xefatura dende 1999).^[2]

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 «Gioconda Cunto de San Blas – ACFIMAN» (castellanu). Consultáu'l 9 de marzu de 2018.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 «Revista de la Sociedá Venezolana de Microbioloxía». Consultáu'l 10 de marzu de 2016.

[:1-1] 1,0 ^1,1 «Gioconda Cunto de San Blas – ACFIMAN» (castellanu). Consultáu'l 9 de marzu de 2018.

[:0-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 «Revista de la Sociedá Venezolana de Microbioloxía». Consultáu'l 10 de marzu de 2016.

[1]

[2]