Gúdula

Gúdula
Vida
Nacimientu	Aalst (es) , 646
Muerte	Hamme (es) , depués de 680 (Gregorianu)
Familia
Padre	Wigerico de Lotaringia
Madre	Amalberga de Maubeuge
Oficiu	relixosa cristiana
Santoral
	8 de xineru

Santa Gúdula, Gúdula de Bruxeles o Gúdula de Moorsel (646, Aalst ^(es) – depués de 680 ^(Gregorianu), Hamme ^(es) ) ye una santa católica y ortodoxa belga, patrona de Bruxeles. El so fiesta celebra'l 8 de xineru.

Nació nel condáu de Brabante (no que güei ye Bélxica). Al vivir nel país de Brabante, ye la santa nacional de Bélxica y la patrona de la vida de Bruxeles.

El so nome rellacionar con dellos llugares:

Moorsel (onde vivió)
Bruxeles (onde se fundó un capítulu nel so honor nel añu 1047)
Eibingen (onde se caltién el so craniu como reliquia).

En Brabante llámase-y de normal Goedele o Goule (en llatín: Gudila, más tarde Gudula, en neerlandés: Sinte Goedele, francés: Sainte Gudule).

Vida[editar | editar la fonte]

Según la so biografía del sieglu XI (Vita S. Gudilae), escrita na abadía de Lobbes ente 1048-1051, yera la fía d'un duque de Lotaringia (lo que ye un anacronismu) llamáu Witger y Amalberga de Maubeuge. La madre de Gúdula abrazó la vida relixosa na abadía de Maubeuge. Recibió'l velu de manes de san Auberto, obispu de Cambrai (m. h. 668). Gúdula tuvo dos hermanes, santa Faraildis y santa Reineldis y un hermanu, San Emeberto (de cutiu confundíu col obispu Ableberto y Engleberto de Cambrai).

Gúdula foi educada na abadía de Nivelles pola so prima, Gertrudis de Nivelles. Cuando Gertrudis morrió, ella volvió a la so casa en Moorsel, dedicando'l so tiempu a les bones obres y a la devoción relixosa. Frecuentemente visitaba la ilesia de Moorsel, que taba alredor de dos milles de la casa de los sos padres.

Gúdula morrió ente 680 y 714. Foi soterrada en Hamme (Brabante). Más tarde los sos reliquies fueron llevaes a la ilesia de Sint-Salvator en Moorsel, onde se soterró'l cuerpu detrás del altar. Sol duque Carlos de Lotaringia (977-992), el cuerpu de la santa foi treslladáu a la capiya de San Gaugerico en Bruxeles. El conde Lamberto II de Leuven (m. 1054) fundó un capítulu en 1047 n'honor de santa Gúdula. L'obispu Gerardo I de Cambrai (m. 1051) empunxo'l treslláu de les sos reliquies a la ilesia de San Miguel en Bruxeles, que más tarde se convirtió na famosa catedral de San Miguel y Santa Gúdula.

En 1330, otorgar indulxencies a tolos qu'asistieren a la decoración y acabáu de la ilesia de Santa Gúdula en Bruxeles.

El 6 de xunu de 1579, la ilesia colexata foi escalada y afarada polos Geuzen ("Vagamundos") protestantes y les reliquies de la santa fueron desenterraes y esvalixaes.

Veneración[editar | editar la fonte]

La fiesta de santa Gúdula celébrase de normal el 8 de xineru (el día en qu'ella morrió, según la so haxografía). Sicasí, nel obispáu de Gante (onde s'atopa Moorsel) el so fiesta celebra'l 19 de xineru.
Carlomagno fixo donaciones al conventu de Moorsel nel so honor.
Anque San Miguel ye'l patronu de Bruxeles, Santa Gúdula ye verdaderamente la patrona más venerada. Yá ta representada nun sellu de la Ilesia de Santa Gúdula de 1446 sosteniendo na so mano derecha una vela, y na izquierda un farol que'l demoniu intenta apagar. Esto refierse a la lleenda de que la santa foi a la ilesia primero que cantara'l gallu. El demoniu, deseyando estremala del bon camín, apagó'l farol, pero la santa llogró de Dios que'l so farol fuera alicáu.
La flor llamada tremella deliquescens, que produz el so frutu nos empiezos de xineru, ye conocida como Sinte Goedele's lampken (faroles de santa Gúdula).
Los tallistas de madera que producieron estatues de los santos nacíos nel Sacru Imperiu Romanu, de cutiu representaron a santa Gúdula con una candela na mano, pero esto probablemente tenga'l so orixe nun tracamundiu cola tradición de santa Genoveva de París.
El craniu de santa Gúdula ta calteníu na ilesia católica de santa Hildegarda en Eibingen, Alemaña.

Fuentes[editar | editar la fonte]

Fonte primaria:

Vita S. Gudilae
Bollandus J., Henschenius G., 'De S. Gudila Virgine Bruxellis in Belgio', Acta Sanctorum Januarii I (1643) 524-530.

Lliteratura:

Bonenfant, P., 'La charte de fondation du chapitre de Sainte-Gudule à Bruxelles', Bulletin de la Commission Royale d'Histoire 115 (1950) 17-58.
Podevijn, R., 'Hubert, l'auteur de la vita Gudulae', Revue Belge de Philologie et d'Histoire 15 (1936) 489-496.
Podevijn, 'Etude critique sur la Vita Gudulae', Revue Belge de Philologie et d'Histoire 2 (1923) 619-641.
Lefèvre, P., 'Une conjecture à propos de la date et de l'auteur du "Vita Gudile"', Belgisch Tijdschrift voor Filologie en Geschiedenis 14/1 (Bruxeles, 1935) 98-101.
Van der Essen, L., 'Etude critique et littéraire sur les vitae des saints Mérovingiens', Recueil de travaux publiées par les membres des conférences d'histoire et de philologie 17 (Leuven 1907) 296-311.
Riethe, p., 'Der Schädel der heiligen Gudula aus der Pfarrkirche von Eibingen. Eine historisch-anthropologische Studie', Nassauische Annalen Jahrbuch des Vereins für nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung Band 67 (1956) 233.

Referencies[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

La catedral de San Miguel y Santa Gúdula
Pfarrei St. Hildegard, Eibingen con información de la ilesia y el santuariu de santa Gúdula