Frisón antiguu
 | |
|---|---|
| Rexón | Actuales Países Baxos Alemaña Sur de Dinamarca |
| Falantes | Llingua muerta (†) |
| Familia | Indoeuropéu Xermánicu |
| Alfabetu | Futhorc Alfabetu llatín |
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}}
|
| ISO 639-3 | ofs
|
El frisón antiguu ye una llingua xermana occidental falada ente los sieglos VIII y XVI nel área ente'l Rhin y l'Elba na mariña del Mar del Norte européu. Lo que sabemos del idioma de los primeros habitantes de la rexón (los Frisones citaos por Tácito) básase namái nunos pocos topónimos y antropónimos. El frisón antiguu evolucionó al frisón mediu faláu ente los sieglos XVI y XIX.
Na Alta Edá Media, Frisia estender dende l'área de Bruxes, onde ta l'actual Bélxica, hasta'l ríu Weser, nel norte d'Alemaña. Naquella dómina, l'idioma frisón foi faláu a lo llargo del sur de la mariña del Mar del Norte. Esta rexón ye denomada Gran Frisia o Frisia Magna, y munches de les árees que contién ésta inda atesoren l'heriedu frisón. Sicasí pel añu 1300, el so territoriu reculó hasta Zuyder Zee y l'idioma frisón sobrevive a lo llargo de la mariña namái como un sustratu.
La xente de lo que güei ye'l norte d'Alemaña y Dinamarca que s'asitiaron n'Inglaterra dende cerca del añu 400 d'equí p'arriba, vinieron de la mesma rexón y falaben más o menos la mesma llingua que la xente que vivía en Frisia; poro, esiste una estrecha rellación ente'l frisón antiguu y l'anglosaxón.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Rolf H. Bremmer Jr., An Introduction to Old Frisian. History, Grammar, Reader, Glossary. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins, 2009.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Frisón antiguu.
Datos: Q35133