Francisco Barbado Viejo
Francisco Barbado Viejo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Diócesis: Diócesis de Salamanca 
- Francisco Cavero y Tormo → Diócesis: Diócesis de Coria-Cáceres
29 xunu 1935 - | |||||||||||
| Vida | |||||||||||
| Nacimientu | Ḷḷena, 9 de xunu de 1890 | ||||||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||||||
| Fallecimientu |
29 d'abril de 1964 (73 años) | ||||||||||
| Oficiu | |||||||||||
| Oficiu | sacerdote católicu | ||||||||||
| Premios | |||||||||||
| Creencies | |||||||||||
| Relixón | Ilesia Católica | ||||||||||
| Orde relixosa | Orde de Predicadores | ||||||||||
| |||||||||||
Francisco Barbado Viejo O.P. (9 de xunu de 1890, Ḷḷena - 29 d'abril de 1964) foi un eclesiásticu español. Miembru de la orde dominica, foi obispu de Coria y dempués de Salamanca.
Biografía[editar | editar la fonte]
Ingresó nel noviciáu que la Orde de los dominicos tien n'Almagro el 12 de payares de 1905, profesando'l 18 de payares del añu siguiente. Estudió Humanidaes y Filosofía nel Colexu de los Padres Dominicos tienen nel noviciáu de Almagro. Y Teoloxía y Sagrada Escritura nel Colexu Internacional de Roma Angélicum, nel que se doctoró en Sagrada Teoloxía'l 5 de xunu de 1914. Llicencióse en Sagrada Escritura pola Comisión Pontificia de "Re Bíblica" en Roma, el 8 de xunu de 1917. Recibió les sagraes órdenes el 25 de xunetu de 1913. Consagrar a los estudios de Teoloxía y en Sagrada Escritura, de la qu'hai trató preferentemente en conferencies, según nes sos pastorales y demás documentos.
Episcopáu[editar | editar la fonte]
El primeru de mayu de 1935 foi preconizáu obispu de Coria. Consagráu obispu, al mes siguiente'l 29 de xunu, pol beatu Narcisu de Esténaga Echevarría, entós daquella obispu titular de Dora y como co-consagrantes Albín González Menéndez-Reigada tamién dominicu como don Francisco y Luciano Pérez Plateru.
Tomó posesión de la diócesis el 7 de xunetu de 1935 y fixo la so entrada'l día 25 de xunetu del mesmu añu. Yá obispu na diócesis de Coria, l'Aición Católica foi una de les sos esmoliciones en tou tiempu, y a él debe la organización de les distintes cañes, primero en Cáceres y dempués nos pueblos. El so llabor al mandu de esta organización remató en distintes campañes entamaes con toa rellumanza y solemnidá. Una de les esmoliciones que con más solicitú atendió'l doctor Barbado Viejo foi'l seminariu, que dende l'añu 1935 hasta 1942 foi totalmente tresformáu.
El 30 d'avientu de 1942 foi nomáu obispu de Salamanca, tomando posesión el 10 d'abril del añu siguiente.[1] Pol so espresu deseyo,foi soterráu na Catedral Vieya de Salamanca, frente l'altar de La nuesa Señora de la Vega, patrona de la ciudá.[2]
Nomamientos y homenaxes[editar | editar la fonte]
Gran canciller de la Universidá Pontificia de Salamanca y presidente de la Comisión encargada de auspiciar la publicación de la Biblioteca d'Autores Cristianos.
El 29 de xunu de 1960 con motivu del venticinco aniversariu del so episcopáu rindióse-y un homenaxe nel que se-y concedió:[ensin referencies]
- Títulu de Fíu Predilectu de la Ciudá.
- Medaya d'Oru de la Provincia.
- Gran cruz de la Orde d'Isabel la Católica
notes[editar | editar la fonte]
- ↑ ABC da noticia del so nomamientu como obispu de Salamanca
- ↑ Noticia del so fallecimientu
Obres[editar | editar la fonte]
- Lleiciones pa Círculos d'Estudios d'Aición Católica de la diócesis de Ciudá Real
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Predecesor: Dionisio Moricu Barriu |
 1935-1942 |
Socesor: Francisco Cavero Tormo |
| Predecesor: Enrique Pla y Deniel |
1942-1964 |
Socesor: Mauro Rubio Repullés |
Datos: Q5865191
