Tecoma stans

De Wikipedia
Tecoma stans
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Lamiales
Familia: Bignoniaceae
Tribu: Tecomeae
Xéneru: Tecoma
Especie: T. stans
(L.) Juss. ex Kunth
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Tecoma stans nel banzáu Cabra Corral nel norte d'Arxentina.
Flores
Fueyes
Frutos

Tecoma mariella, nome común de la especie botánica del xéneru Tecoma, pa Tecoma stans; otros apellativos: como chacté (Guatemala), cholán, esperanza, vainillo (Costa Rica[1]), fresnu, guarán mariellu o ipé. Geelklokkies n'afrikaans.

Distribución xeográfica[editar | editar la fonte]

Ye endémica del continente americanu; estendiéndose dende Arxentina hasta'l suroeste d'EE. XX.. Foi introducíu nel sur d'África y en Ḥawai.

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu perenne grande que la so principal carauterística ye que mientres el branu apaecen desnudos d'hoja pero enllenar de numberoses flores marielles, naranxes o acolorataes, apurriendo una gran riqueza cromática al monte tropical. Fueyes pinnaes o simples de cantu serráu. La so polinización realízase principalmente por colibríes. Distribúyense principalmente polos valles secos andinos y polos montes costeros intertropicales. Cultívase en numberoses partes del mundu, pola so bellu floriamientu, p'afatar cais y xardinos, anque tamién ye bien apreciada la so madera d'un color pálidu mariellu, fina, trupa, de fibres planes y de durez media.

Fueyes y raigaños contienen compuestos bioactivos, especialmente monoterpenos, con usos melecinales.

Tien potencial invasor y dacuando conviértese en maleza. Rápido coloniza campos disturbaos, predresos, arenosos, y aclareaos.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Tecoma stans describióse por (L.) Juss. ex Kunth y espublizóse en Nova Genera et Species Plantarum (quarto ed.) 3: 144. 1818[1819].[2]

Etimoloxía

Tecoma nome xenéricu que se deriva del náhuatl de la pallabra tecomaxochitl, que s'aplicó polos pueblos indíxenes de Méxicu a les plantes con flores tubulares.[3]

stans: epítetu que significa "erecta".[4]

Variedaes aceptaes
Sinonimia
  • Bignonia stans L.
  • Stenolobium stans (L.) Seem.
  • Tecoma stans var. angustatum Rehder
  • Bignonia frutescens Mill. ex A.DC.
  • Bignonia incisa hort. ex A. DC.
  • Gelseminum mollis (Kunth) Kunth
  • Gelseminum stans (L.) Kuntze
  • Stenolobium incisum Rose & Standl.
  • Stenolobium quinquejugum Loes.
  • Stenolobium stans var. apiifolium (hort. ex A. DC.) Seem.
  • Stenolobium stans var. multijugum R.E.Fr.
  • Stenolobium stans var. pinnatum Seem.
  • Stenolobium tronadora Loes.
  • Tecoma incisa Sweet
  • Tecoma molle Kunth
  • Tecoma stans var. apiifolia hort. ex A. DC.
  • Bignonia sorbifolia Salisb.
  • Bignonia tecoma Wehmer
  • Bignonia tecomoides DC.
  • Stenolobium tronadora Loes.
  • Tecoma tronadora (Loes.) I.M.Johnst.
  • Tecoma velutina Lindl.[5]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. «[http://www.inbio.ac.cr/web-ca/biodiversidad/costa_rica/ArbolesOrnamentalesVC-b.pdf Árboles Ornamentales del Valle Central de Costa Rica]]».
  2. «Tecoma stans». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 de setiembre de 2013.
  3. Quattrocchi, Umberto (2000). Taylor & Francis US: CRC World Dictionary of Plant Names 4 R-Z. ISBN 978-0-8493-2678-3.
  4. En Nomes Botánicos
  5. «Tecoma stans». The Plant List. Consultáu'l 15 d'abril de 2015.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Correa A., M.D., C. Galdames & M. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panamá.
  3. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  4. Cowan, C. P. 1983. Flora de Tabasco. Llistaos Floríst. Méxicu 1: 1–123.
  5. Fabris, H. A. 1979. Bignoniaceae in A. Burkart. 5: 504–526. In A. Y. Burkart (ed.) Fl. Il. Entre Ríos. Institutu Nacional de Teunoloxía Agropecuaria, Buenos Aires.
  6. Forzza, R. C. 2010. Llista de espécies Flora do Brasil http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
  7. Funk, V. A., P. E. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazonas, Bolivar, Delta Amacuro; Guyana, Surinam, French Guiana). Contr. U.S. Natl. Herb. 55: 1–584.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]