Saltar al conteníu

Daphne gnidium

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Daphne gnidium
torbiscu
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Malvales
Familia: Thymelaeaceae
Xéneru: Daphne
Especie: D. gnidium
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

El torbiscu[1] (Daphne gnidium) ye un arbustu de la familia timeleacees.

Inflorescencia con frutu.
Vista de la planta.
Detalle de les flores.

Ye una planta distribuyida pola rexón mediterránea, en cuasi tola península ibérica, archipiélagos canariu y balear y norte d'África, onde crez en carbaes, pinares y terrenes ensin cultivar dende'l nivel del mar hasta a 1000 metros d'altitú.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu con munches fueyes con forma de punta d'espada, toes empobinaes escontra riba: seique, podría ser confundida con una Euphorbia, pero cortando una fueya rápido vemos que nun sale látex blancu. Desenvuelve les flores blanques a la fin del branu y el seronda. Hai que tener curiáu con esta planta porque ye irritante.

El so frutu ye de color coloráu, en baga. Tien fueyes llanceolaes, estreches. Dáu'l potente efeutu purgante de la corteza y de les fueyes del torviscu ye consideráu venenoso, yá que puede producir angüeñes na piel tres un enllargáu contautu.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

El Torviscu ye un arbustu con propiedaes sorprendentes. Foi usáu como amuleto y empuste de malos espíritus dende la Prehistoria. Ye la meyor especie vexetal de la Península Ibérica pa faer lligadures, la so corteza ye una cuerda natural pola so flexibilidá y resistencia, pudiéndose faer nuedos bien firmes. En delles zones de Zamora acostumar a arreyar una correa de Daphne gnidium a lo cabero de los corderos como remediu pa frenar la descomposición estomacal; tamién ye conocíu'l so valor como insecticida nel gallineru, calteniendo a a les pites a salvo del piojillo. Esta especie foi emplegada, dende tiempos inmemoriales, como mediu de pesca en llagunes y regueros: la so resina tóxica ataca al osíxenu de l'agua, polo qu'echando cañes d'esta planta envelenar a los pexes que, dempués de dos o tres hores, namái había que recoyer. Esta forma de pesca llámase Entorviscar y amás de ser peligrosa por indiscriminada ta penada pola llei n'España.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Daphne gnidium describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 357-358. 1753.[2]

Etimoloxía

Daphne; nome xenéricu que lo atopamos mentáu per primer vegada nos escritos del médicu, farmacéuticu y botánicu griegu que practicaba na antigua Roma; Dioscórides (Anazarbus, Cilicia, n'Asia Menor, c. 40 - c. 90). Probablemente na denominación de delles plantes d'esti xéneru recuerda la lleenda d'Apolo y Dafne. El nome de Daphne en griegu significa "lloréu", una y bones les fueyes d'estes plantes son bien similares a les del lloréu.[3]

gnidium: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización en Gnido.[4]

Sinonimia
  • Mistralia gnidium (L.) Fourr.
  • Thymelaea gnidium (L.) All.
  • Laureola gnidium (L.) Samp. ex Pereira
  • Daphne paniculata Lam.
  • Daphne orthophylla St.-Lag.[5]

Nome común

[editar | editar la fonte]

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común torbiscu[1].

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  2. «Daphne gnidium». Tropicos.org. Xardín Botánicu de Missouri. Consultáu'l 4 d'avientu de 2013.
  3. Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta, Milano, Federico Motta Editore, 1960.
  4. N'Epítetos Botánicos
  5. Daphne gnidium en The Plant List

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Halda, J. J. 2001. Genus Daphne SEN, Dobré [Czech Republic].
  2. Nieto Feliner, G. 1997. Thymelaeaceae. Fl. Iberica 8: 32–69.
  3. Webb, D. A. 1968. Thymelaeales. CVII. Thymelaeaceae. 2: 256–260. In T. G. Tutin, V. H. Heywood, N. A. Burges, D. H. Valentine, S. M. Walters & D. A. Webb (eds.) Fl. Eur.. Cambridge University Press, Cambridge.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]