Conceyu de Laterano V
Conceyu de Laterano V | ||||
---|---|---|---|---|
sínodu y Conceyu de Laterano | ||||
| ||||
El Quintu Conceyu de Laterano celebrar en Roma, teniendo como sede la Basílica de San Xuan de Laterano, y desenvolviéndose en doce sesiones ente'l 3 de mayu de 1512 y el 16 de marzu de 1517.
Ta consideráu pola Ilesia Católica como'l XVIII Conceyu Ecuménicu, y el décimu de los celebraos n'Occidente.
El conceyu de Pisa
[editar | editar la fonte]La derrota del conciliarismu col que se cerró'l Conceyu de Basilea, fizo que mientres tola segunda metá del sieglu xv nun se volviera celebrar un conceyu ecuménicu.
A principios del sieglu xvi, en 1503, Xuliu II ye escoyíu papa gracies a la promesa so xuramentu de que convocaría un conceyu ecuménicu. Tres nueve años de pontificáu dichu conceyu nun fuera entá convocáu pol papa.
Esta dilación foi aprovechada por Lluis XII de Francia, enfrentáu con un papa que pretendía lliberar Italia de la influencia francesa, pa llograr qu'un grupu de cardenales convocara, el 16 de mayu de 1511, el Conceyu de Pisa, señalando como fecha d'entamu'l 1 de setiembre de dichu añu.
L'entamu del conceyu retrasar hasta'l 1 d'ochobre, teniendo llugar ente siete o ocho sesiones, nes que se dar# en suspender a Julio II ya intentóse recuperar l'espíritu conciliarista qu'animó los conceyos de Constanza y Basilea, pa treslladase en 1512 a Milán onde languidecería hasta la so disolución.
El conceyu
[editar | editar la fonte]El papa reaccionó a la convocatoria del conceyu de Pisa, al que calificó de "conciliábulo", declarándolo nulu y convocando, el 18 de xunetu, el Quintu Conceyu Lateranense afitando primeramente la so apertura pal 19 d'abril de 1512, anque'l so entamu retrasar hasta'l 3 de mayu por cuenta de la victoria francesa de Rávena.
Julio II finó'l 21 de febreru de 1513 cuando namái se celebraren cinco sesiones nes que los alcuerdos más relevantes fixeron referencia a:
- La condena del conceyu de Pisa.
- La condena del conciliarismo.
- La derogación de la Pragmática Sanción de Bourges.
El socesor de Julio, Lleón X, siguió col conceyu llogrando los siguientes alcuerdos nos siete sesiones que presidió:
- L'adhesión al conceyu de los franceses quien, tres la muerte de Lluis XII y la so socesión por Francisco I, abandonaron les postures del conceyu de Pisa.
- La condena de Piero Pomponazzi y de la so doctrina de negación de la inmortalidá de l'alma, reconociendo amás la esistencia d'una alma distinta pa cada home.
- La obligación de que toa obra impresa seya autorizada pola Ilesia. Esta censura previa va traducise, en 1559, na creación del Index Librorum Prohibitorum.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
- Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Conceyu de Laterano V.