Bermellar
| Bermellar | ||
|---|---|---|
 España |
||
 |
||
|
||
| Alministración | ||
| País | España |
|
| Comunidá autónoma |  Castiella y Llión |
|
| Provincies | Provincia de Salamanca | |
| Tipu entidá | llocalidá | |
| Alcalde/esa | Manuel Jose Sanchez Francia | |
| Códigu postal | 37291 |
|
| Xeografía | ||
| Coordenaes | 40°59′55″N 6°40′16″O / 40.998611111111, -6.6711111111111Coordenaes: 40°59′55″N 6°40′16″O / 40.998611111111, -6.6711111111111 | |
 Bermellar
Bermellar (España)
|
||
| Altitú | 638 m | |
| Demografía | ||
| Población | 143 hab. (2016) | |
| Más información | ||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | |
 |
||
El conceyu de Marmiellal de Camaces ye un conceyu español allugáu na comarca de L'Abadengu, provincia de Salamanca, comunidá autónoma de Castiella y Llión.
Llenda colos de Saldiana, Cierralbu, Llimiares, La Fenoyosa de Dueru, Sauciellu y Berruecupardu.
Xeografía[editar | editar la fonte]
El puntu cimeru ye'l Tesu La Cantería (639 m). Los riéos prencipales son l'Huebra y el Camaces, toos afluentes direutos del Dueru.
Poblaciones[editar | editar la fonte]
- Marmiellal (Bermellar)
- Altu Maderal
- San Llionardu (abandonáu)
Hestoria[editar | editar la fonte]
La fasteira güei conocía pol nome de Les Arribes del Dueru tuvu ocupada por grupos humanos dende'l Paleolíticu Inferior. Cola Edá de Bronce vienu'l Megalitismu, carauterizada polos megalitos y los túmulos (desta época caltiénse nel llugar el dolmen "La Malgarrida"). Na Edá de Fierru, el territoriu baxuduriense tuvo cierta influyencia cultural celta. Nesta dominen los vetones y los llusitanus, quienes al igual que los sus vecinos del norte (astures y galaicos) desendolcaron una autóctona cultura castreña duriense-norpertuesa. Anguaño inda hai ruinas nel conceyu de Marmiellal d'un castru, el Castru'l Mélicu, asitiáu carón a les arribes del Güebra, perprotexíu con llastras punzantes de la parte nun arribiega. L'estáu de caltenimientu ye malu, nun hai deillos accesos direutos nin midías de proteición desta pieza exemplar del periodu celta en tierras llionesas.
Pente la Guerra de la Independencia a la escontra los franceses, los feligreses de la parroquia de San Llionardu fuenun los primeiros en llevantare las armas, la rempuesta napoleónica foi l'esfaimientu del pueblu de San Llionardu (6 km al güeste de Marmiellal, güei nel conceyu de la Feneyosa).
Nel sieglu XX Marmiellal pierde población de constante, por mor de la emigración principalmente a Madrid, al País Vascu, Barcelona o pal estranxeiru. Desta que de los 600 habitantes de mediaos de los años 1950 pasa a los 184 d'anguaño (datos 2006).
