Saltar al conteníu

Armand Fallières

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Armand Fallières
Presidente de Francia

18 febreru 1906 - 18 febreru 1913
Émile Loubet - Raymond Poincaré
30. copríncipe francés d'Andorra

18 febreru 1906 - 18 febreru 1913
Émile Loubet - Raymond Poincaré
Presidente del Consejo de Francia (es) Traducir

29 xineru 1883 - 17 febreru 1883
Charles Duclerc (es) Traducir - Jules Ferry
miembru de la Asamblea Nacional francesa


senador de la Tercer República Francesa


consejero general (es) Traducir

Vida
Nacimientu Mézin6 de payares de 1841[1]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Llingua materna francés
Muerte Lannes22 de xunu de 1931[1] (89 años)
Sepultura Mézin
Causa de la muerte infartu de miocardiu
Familia
Casáu con Jeanne Fallières
Fíos/es André Fallières
Estudios
Estudios Facultad de Derecho de París (es) Traducir
Universidá de Toulouse
Llingües falaes francés[2]
Oficiu políticu, abogáuxurista
Llugares de trabayu París
Premios
Creencies
Partíu políticu Alianza Democrática (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Clément Armand Fallières (6 de payares de 1841Mézin – 22 de xunu de 1931Lannes) foi un políticu francés, presidente de Francia de 1906 a 1913. Perteneció al partíu Alianza Democrática.

Nació en Mézin (departamentu de Lot-et-Garonne). El so padre yera xuez de paz. Estudiu Derechu y exerció como abogáu en Nérac, empezando la so carrera política como asesor municipal (1868), más tarde alcalde (1871) y en conseyeru xeneral esi mesmu añu. Siendo un encesu republicanu, perdió'l so puestu tres la cayida de Thiers en mayu de 1873, pero en 1876 foi escoyíu diputáu por Nérac, sentándose colos republicanos d'izquierda. Robló la protesta de 18 de mayu de 1877, siendo escoyíu cinco meses más tarde.

En 1880 convertir en subsecretariu d'Estáu nel Ministeriu del Interior mientres el gobiernu de Jules Ferry (mayu de 1880 a payares de 1881). Dende'l 7 d'agostu de 1882 al 20 de febreru de 1883 foi Ministru del Interior, y per un mes (del 29 de xineru al 21 de febreru) foi Primer Ministru. El so gabinete tuvo que faer frente a la cuestión de la espulsión del país de los pretendientes al tronu de Francia, por cuenta de la proclamación realizada pol Príncipe Napoleón.

Fallières nun foi capaz d'enfrentase al enoxu de la oposición y dimitió cuando'l Senáu refugó'l so proyeutu. El payares siguiente, sicasí, foi nomáu Ministru d'Instrucción Pública por Jules Ferry, realizando diverses reformes nel ámbitu educativu.

Arrenunció en marzu de 1885, convirtiéndose en Ministru del Interior mientres dos años nel gobiernu de Maurice Rouvier. Camudó de cartera ministerial, pasando al de Xusticia n'avientu. Tornó al Ministeriu del Interior en 1889 y, finalmente, retomó la cartera de Xusticia de marzu de 1890 a febreru de 1892. En xunu de 1890 el so departanmento, Lot-et-Garonne, escoyer senador por 417 votos frente a 23. Permaneció al marxe de les lluches partidistes, anque caltuvo la so influyencia ente los republicanos.

En marzu de 1899 foi nomáu presidente del Senáu, permaneciendo nel cargu hasta xineru 1906, cuando foi escoyíu pola unión de los partíos d'izquierda como candidatu a la presidencia de la República. Foi escoyíu na primer vuelta, llogrando 449 votos contra 371 del so rival, Paul Doumer. Siendo un abiertu opositor a la pena de muerte, mientres el so mandatu indultó a munchos condergaos.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Émile Loubet

Presidente de Francia

1906 – 1913
Socesor:
Raymond Poincaré