Mallorquín
| Faláu en | |
|---|---|
| Faláu en | España |
| Númberu de falantes | |
| Datos | |
| Familia | catalán balear |
| Códigos | |
 | |
 | |
El mallorquín[1] ye'l dialeutu catalán faláu na islla de Mallorca, subdialeutu del catalán balear. Trátase d'un dialeutu consecutivo formáu por colonización dende la estaya del catalán central. La so carauterística principal, compartida colos otros subdialeutos insulares, incluyíu l'alguerés, ye l'arcaísmu, resultáu del fechu de que'l so territoriu seya insular y al empar una estaya llateral. Esta posición, d'otra miente, tamién favoreció l'apaición de dialeutalismos activos.
Carauterízase pola prenunciación en vocal neutra de delles e tóniques (tal y como se creye se facía enantes en tola estensión del dialeutu oriental), pola non adquisición d'o que na escritura se fina pa la primer persona del singular del presente d'indicativu (jo pens, jo deman) y pola eliminación de la nes pallabres esdrúxules terminaes nia (històri, presènci). Tamién pol amenorgamientu de les combinaciones gua i qua en go i co, sobremanera si van en sílaba átona: aigo, llengo, gordar, coranta, corema... Pero'l so factor más carauterísticu ye l'usu de los artículos salaos es, sa, ets(enantes de vocal o h), ses s, so y sos (los dos caberos tres la preposición amb). En xeneral, destremase ente la o y la u átones como en tolos dialeutos del catalán occidental.
Amás tien una bayura de pallabres dialeutales propies: Al·lot, cotxo, sebre, gonelles, trunyella etc.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: mallorquín
