Lingua ignota
 | |
|---|---|
| Estatus oficial | |
| Oficial en | Nengún país |
| Reguláu por | Nun ta reguláu |
| Códigos | |
| ISO 639-1 | nengún |
| ISO 639-2 | {{{iso2}}}
|
| ISO 639-3 | |
Lingua Ignota foi una llingua descrita nel sieglu XII pola abadesa de Rupertsberg, Hildegarda de Bingen, quien aparentemente emplegábala con fines místicos. Pa escribila, emplegaba un alfabetu de 23 lletres, les litterae ignotae.
Testu de muestra[editar | editar la fonte]
La santa abadesa describió parcialmente la llingua nun trabayu tituláu Lingua Ignota per simplicem hominem Hildegardem prolata, que sobrevivió en dos manuscritos. El propósitu pol qu'esta llingua foi creada sigui siendo desconocíu, pero paez ser la primera llingua construyida de la Hestoria.
L'únicu testu remanente nesti idioma ye'l siguiente curtiu pasaxe, escritu principalmente en llatín con delles pallabres nesta llingua:
O orzchis Ecclesia, armis divinis praecincta, et hyacinto ornata, tu caldemia stigmatum loifolum et urbs scienciarum. O, o tu es etiam crizanta in alto sono, et es chorzta gemma.(O Ilesia del mundu, armada de la mano divina, y enguapecida por xacintos, tu yes el bálsamu de la xente y de la ciudá de les ciencies. Oh, o tu yes tamién afatada en música sublime, y yes xema brillosa)
Paecencia[editar | editar la fonte]
Estudiosos como D'Ambrosio afirmen que la lingua ignota[1] de Hildegarda de Bingen pue tar rellacionada cola llingua romance del Mosela, anque lo de Hildegarda paez ser un llatín medieval inventáu. N'efeutu, pallabres d'esta "llingua" de Hildegarda, como "loifolum" asemeyada al italianu "la folla" (esto ye "la xente" n'asturianu), amuesen claramente un orixe neollatín.
Hai de solliñar que Santa Hildegarda (nos sos viaxes de predicación) tuvo nel valle del ríu Mosela (actual Renania-Palatináu, Alemaña) nos últimos años d'esistencia comprobada d'esta llingua romance. N'efeutu la llingua sume pela redolada de Tréveris (y quiciabes tamién n'Estrasburgu) mentanto los años de vida y de predicación de la Santa.[2]
Referencies[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- (n'inglés) Barbara Newman. Sister of Wisdom: St. Hildegard's Theology of the Feminine. University of California Press, Berkeley, 1987
- (n'italianu) Ch. Descemet, Un erbario del secolo XII ossia nomenclatura botanica ricavata dall'ignota lingua di santa Ildegarda A. D. 1100-1179, estratto dalle Memorie della Pontificia Accademia dei Nuovi Lincei, vol. 1, Roma, Tipografia della pace di Filippo Cuggiani, 1884.
- (n'alemán) F.W.E. Roth, Die Lieder und die unbekannte Sprache der hl. Hildegardis, Wiesbaden, 1880.
- (n'inglés) Jeffrey T. Schnapp, « Virgin's words : Hildegard of Bingen's Lingua Ignota and the Development of Imaginary Languages Ancient to Modern », Exemplaria, III, 2, 1991, páxs. 267-298.
- (en francés) L. Moulinier, « Un lexique trilingue du: la lingua ignota de Hildegarde de Bingen », dans Lexiques bilingues dans les domaines philosophique et scientifique (Moyen Âge-Renaissance), Actes du colloque international organisé par l'École pratique des hautes études, IVy section, et l'Institut supérieur de philosophie de l'université catholique de Louvain, Paris, 12-14 juin 1997, éd. J. Hamesse, D. Jacquart, Turnhout, Brepols, 2001, p. 89-111.
- (n'inglés) Jonathan P. Green, « A new gloss on Hildegard of Bingen's Lingua ignota », Viator, 36, 2005, p. 217-234.
- (n'inglés) Hildegard of Bingen's Unknown Language: An Edition, Translation and Discussion by Sarah L. Higley (Palgrave Macmillan, 2007).
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- 15th edition of Journal of Planned Languages (1992). «Lingua Ignota per simplicem hominem Hildegardem prolata» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de setiembre de 2008. Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
- Raúl Vallina (16 de xunu, 2008). «La Lingua Ignota de Hildegard Von Bingen» (castellanu). Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q945748