Francisco Bernabé Madero

Francisco Bernabé Madero
diputáu d'Arxentina
senador d'Arxentina
Vida
Nacimientu	Buenos Aires, 14 d'ochobre de 1816
Nacionalidá	Arxentina
Muerte	Buenos Aires, 1896 (79/80 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	abogáu, políticu
Llugares de trabayu	Buenos Aires
Creencies
Partíu políticu	Partido Autonomista Nacional (es)

Francisco Bernabé Madero (14 d'ochobre de 1816, Buenos Aires – 1896, Buenos Aires) foi un políticu, abogáu y empresariu arxentín, Vicepresidente de la Nación ente 1880 y 1886. Foi fundador de la ciudá de Maipú, provincia de Buenos Aires.

Biografía[editar | editar la fonte]

Francisco foi fíu de María del Carmen Viana y Juan Bernabé Madero, un noble español que la so familia yera orixinal d'Alicante.

De mozu participó na revuelta de los Llibres del Sur escontra'l gobernador Juan Manuel de Rosas. Tres la derrota exilióse en Montevidéu ya incorporóse al exércitu de Juan Lavalle, siguiendo al cual participó na llarga campaña escontra Rosas; combatió nes batalles de Don Cristóbal, Sauce Grande y Quebracho Herrado. Al llegar a San Miguel de Tucumán, foi unviáu por Lavalle a Bolivia, a pidir ayuda al gobiernu d'esi país escontra Rosas. Foi l'encargáu de recibir en Bolivia los restos del exércitu unitariu dempués de la Batalla de Famaillá, y los restos mortales del propiu Lavalle, muertu en Jujuy.

Más tarde treslladóse a Chile, d'ellí a Brasil y finalmente a Montevidéu, onde emprestó dellos servicios na llucha escontra'l sitiu d'Oribe.

Dempués de la Batalla de Caseros tornó a Buenos Aires; en participando na revolución del 11 de setiembre de 1852 acompañó al xeneral José María Paz a San Nicolás de los Arroyos, dende onde ésti planiaba invadir Santa Fe y Córdoba.

Ente 1857 y 1861 foi Xuez de Paz del partíu de Monsalvo, na provincia de Buenos Aires. En 1862 foi escoyíu diputáu provincial, y el presidente Bartolomé Mitre nomar miembru de la Comisión de Creitu Públicu. Poco más tarde tomó partíu por Adolfo Alsina escontra Mitre.

Foi senador provincial en 1872, y aína el gobernador Mariano Acosta nomólu el so ministru de facienda. Cuando'l gobernador pasó a ser vicepresidente de la Nación, foi presidente del Bancu Hipotecariu provincial, del Ferrocarril Oeste y de la Sociedad Rural Arxentina. Sofitó la política de conciliación de los partíos en 1875 y foi unu de los xefes de pesu dientro del Partíu Autonomista Nacional na provincia de Buenos Aires como miembru de l'ala disidente, aliáu de Dardo Rocha.

En 1878 fundó la ciudá de Maipú. La so estancia foi considerada un modelu de meyoramientu de les races bovín y equín.

Foi vicepresidente de la Nación mientres la primer presidencia de Julio Argentino Roca, ente 1880 y 1886. El so papel políticu foi bien menor, opacáu pola brillosa figura de Roca y les de los sos aliaos, como'l gobernadores Rocha y Miguel Juárez Celman, o los ministros Bernardo de Irigoyen, Carlos Pellegrini, Benjamín Victorica o Eduardo Wilde.

Nos sos últimos años foi miembru de los direutorios de los bancos de la Nación, Municipal de Buenos Aires y Hipotecario Nacional. Tamién nesa dómina foi presidente del Ferrocarril Oeste, que fuera privatizáu.

Finó en Buenos Aires en setiembre de 1896.

Taba casáu con Marta Ramos Mexía y Segurola, propietaria de les tierres que güei conformen la llocalidá de Villa Madero, que lleva'l so nome nel so honor. Yera tíu d'Eduardo Madero, un comerciante que dedicó la so vida al desenvolvimientu d'un proyeutu portuariu y que depués llogró'l contratu de remodelación del puertu de Buenos Aires, llamáu munchos años "Puertu de Buenos Aires" y güei «Puerto Madero».

Los sos restos y los de la so muyer reposen na ilesia de La nuesa Señora del Rosario, en Maipú.

Intereses[editar | editar la fonte]

La cai Madero, que percuerre los barrios porteños de Liniers, Versailles y Villa Real, lleva'l so nome n'honor a Francisco Madero, a diferencia de l'Avenida Eduardo Madero (que lleva'l so nome n'honor al so sobrín, Eduardo Madero) que cuerre n'igual sentíu Norte-Sur y atópase nel llau opuestu de la ciudá

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Biaggini Martin, Tavorro Oscar, Ciudad Madero, desde la colonia hasta 1950, Ed. CLM, Ramos Mejia, 2009, ISBN 978-987-1351-26-8
Canido Borges, Jorge Oscar, Buenos Aires, esa desconocida; sus calles, plazas y monumentos, Ed. Corregidor, Bs. As, 2003. ISBN 950-05-1493-1
Cutolo, Vicente, Nuevo diccionario biográfico argentino, 7 volumes, Ed. Elx, Bs. As., 1968-1985.

Referencies[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]