Claudia Bello

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Claudia Bello
Gobernador de la Provincia de Corrientes (es) Traducir

Vida
Nacimientu Buenos Aires, 21 de marzu de 1960 (64 años)
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu política
Creencies
Partíu políticu Partido Justicialista (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Claudia Elena Bello (21 de marzu de 1960, Buenos Aires) ye una política arxentina, qu'exerció dellos cargos públicos mientres la presidencia de Carlos Saúl Menem, ente ellos el d'interventora federal de la provincia de Corrientes.

Biografía[editar | editar la fonte]

Fía d'un líder históricu de la Unión Cívica Radical nel barriu de La Boca, empecipió los sos estudios de derechu na Universidá de Buenos Aires, onde xuntó al peronismu, afiliándose al Partíu Xusticialista en 1979. Poco dempués abandonó los sos estudios.[1]

Foi subsecretaria de prensa de la Mocedá Peronista de la Capital Federal en 1987; al añu siguiente, la organización d'una multitudinaria "ñoquiada" en favor de la candidatura presidencial de Carlos Menem dexó-y entrar nel círculu de los sos collaboradores. Foi eleutora presidencial en 1989, votando por Menem.[1]

En 1990 foi nomada Subsecretaria de la Mocedá de la Nación, y ocupó otros cargos, como los de Subsecretaria d'Aición Pública y Derechos Humanos, presidenta de la Comisión Nacional de Tierres Fiscales. Poco dempués asumió como Secretaria de Rellaciones cola Comunidá del Ministeriu del Interior.[1]

N'agostu de 1992 foi nomada interventora federal de la provincia de Corrientes, con autoridá sobre los poderes executivo y xudicial. Mientres la so xestión llamó a eleiciones provinciales. Nel Colexu Eleutoral, un eleutor del radicalismu fugóse y negóse a emitir el so votu. Les inmediates acusaciones de sobornu per parte del gobiernu nacional llevaron a anular el procesu eleutoral.

Poco dempués, dexó'l cargu de interventora, que foi ocupáu pol radical Ideler Tonelli, que reformó la constitución provincial, esaniciando'l colexu eleutoral y llamó a nueves eleiciones. El gobernador escoyíu, Raúl Romero Feris, afayó que mientres la xestión de Bello la provincia empeñárase por 70 millones de dólares.[2]

Al so regresu a la Capital presidió'l Partíu Xusticialista de la Capital Federal[ensin referencies] y foi nomada Secretaria de la Función Pública de la Nación, acompañando na so xestión al ministru Gustavo Béliz, de quien se consideró amiga, y a quien sofitó inclusive dempués de la so rotura con Menem. Tuvo un papel importante nel entamu de la carrera política de Daniel Scioli, a quien convovó a les files del peronismu.[ensin referencies] Ocupó'l cargu de Secretaria de la Función Pública hasta'l final del mandatu de Menem, en 1999. Esi añu foi candidata a senadora nacional pela Ciudá Autónoma de Buenos Aires, anque foi ganada.[1]

Tres el final del menemismo, cursó derechu na Universidá de Buenos Aires y recibióse d'abogada. Instalar en Mar del Plata, onde realizó un posgráu en Mediación na Universidá Nacional de Mar del Plata. Ellí entamó una agrupación política en sofitu d'Eduardo Duhalde, que foi presentada públicamente en Balcarce. Tamién foi fundadora y direutora del Centru d'Estudios Políticos y Teunolóxicos.[3]

Foi procesada por supuestes irregularidaes, ente elles millonaries contrataciones direutes y ensin llicitación, soluciones pal supuestu problema del añu 2000, conocíu como Y2K.[4] Bello argumentó que la llei de contrataciones del Estáu namái prohibe les axudicaciones direutes percima de determinaos montos.[5] Tres un llargu xuiciu foi absuelta de los cargos polos que yera procesada en 2011.[6]

Sofitó a diversos dirixentes opositores, como Gerónimo Venegas,[7] y Francisco de Narváez, anque dende 2012 acompañó la política del gobernador de Buenos Aires, Daniel Scioli; diverses fontes afirmaron qu'hai promovíu una posible rotura de Scioli cola presidenta Cristina Fernández de Kirchner[8] y el proyeutu políticu de Sergio Massa.[9]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Argento, Ana; Gerschenson (1999). Quién ye quién na política arxentina. Perfil, páx. 40-41. ISBN 950-639-353-2.
  2. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes LAD
  3. ↑ «Claudia Bello axuntar con dirixentes y empresarios en Balcarce». La semeya de güei (20 de xineru de 2013). (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  4. ↑ «Claudia Bello acusó a Terragno de persecución». Diariu La Nación (29 de xineru de 2000).
  5. ↑ «Claudia Bello ser». Power Noticies (9 de xunu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'ochobre de 2013.
  6. ↑ «Absuelven a Claudia Bello polos millonarios contratos del efeutu Y2K». Diariu Perfil (30 d'avientu de 2011).
  7. ↑ «Claudia Bello inauguró la so local». Training Time.com (25 de mayu de 2011).
  8. ↑ «Esti llunes llega Claudia Bello a Corrientes». Güei Corrientes (9 d'agostu de 2012).
  9. ↑ «¿Otra vegada la pantasma de Claudia Bello?». Corrientes Güei (2 de xunu de 2013).

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Claudia_Bello&oldid=4100672»