Astérix en Corse

De Wikipedia
Astérix en Corse
[editar datos en Wikidata]

Astérix en Corse ("Astérix en Córcega") ye la historieta nᵘ 20 de la serie Astérix el Galu.

Los autores, el guionista René Goscinny y el dibuxante Albert Uderzo, viaxaron a Córcega pa documentase, preparación que tuvieron xuntos namái pa esti álbum; años más tarde, Uderzo fadría lo mesmo pola so cuenta pa La odisea d'Astérix (L'Odyssée d'Astérix, 1981).[1]

La historieta Astérix en Corse asoleyóse de manera seriada na revista Pilote dende'l nᵁ 687 (4 de xineru de 1973) hasta'l nᵁ 708 (31 de mayu del mesmu añu).[2] Esi mesmu añu, espublizóla la editorial Dargaud n'álbum encuadernáu en cartoné.[3]

Anguaño, ocúpase de les reediciones d'esti álbum, como del restu, la casa Hachette Livre, que mercó los derechos n'avientu del 2008 a Albert Uderzo y a la fía del guionista: Anna Goscinny.[4]

Como vezu nesta serie d'aventures, en Astérix en Corse faise recalcu na esposición y la caricatura atentes de los estereotipos raciales y culturales. Por esa mesma razón, nes ediciones griegues, los personaxes corsos falen en dialeutu cretense (Κρητική διάλεκτος o Κρητικά) y, nes serbies, en montenegrín, por entendese que los estereotipos de los habitantes de Córcega, Creta y Montenegro son asemeyaos. La editorial griega Mamouthcomix (Μαμουθ Κόμιξ) espublizó una edición especial del álbum en cretense.[5][6][7]

La traducción asturiana ta por facer.

Argumentu[editar | editar la fonte]

Astérix y Obélix acompañen a un prisioneru de los romanos a la so tierra, Córcega, p'ayudar a torgar que'l pretor de la islla lleve a Roma'l productu del so arrampuñu.

Entamu del álbum[editar | editar la fonte]

Nel álbum d'esta aventura, ruémpese'l vezu de la presentación de los personaxes de l'aldega gala y del planu de los campamentos romanos de la zona. En llugar de la presentación habitual, Goscinny y Uderzo ufierten esti entamu:

Pa la mayoría de la xente, Córcega ye la tierra natal d'un emperador que dexó na hestoria páxines tan imborrables como les qu'inspiró'l nuesu vieyu cómpliz Xuliu César.


Ye tamién el berciu d'un cantante de llarga y prestixosa carrera, que los sos estribillos, nos que se menta a una tal Marinilla y cierta bella Catarineta, chi, chi, dieron la vuelta al mundu.


Ye tamién el país de la vendetta, de la siesta, de los xuegos políticos complicaos, de los quesos fuertes, de los gochos xabaces (xabariles), de les castañes, del vinu, de los suculentos nerbatos y de los vieyos mui vieyos que miren cómo pasa la vida.


Pero Córcega ye más que too esto. Forma parte d'esos llugares privilexaos del globu que tienen un abicañu, una personalidá fuerte, que nin el tiempu nin los homes puen empañar.


Ye ún de los países más guapos del mundu, y ta plenamente xustificao que la denomen la Islla de la Belleza.


Pero, ¿por qué esti preámbulo?, entrugaréisvos. Porque los corsos, que descríbenlos como individualistes - que xunen a la exuberancia'l dominiu de sigo mesmos - descuidaos, hospitalarios, lleales, fieles n'amistá, lligaos al so país natal, elocuentes y valerosos, son, ellos tamién, más que too esto.


Son susceptibles…

[8][9][10][11]

Pour la plupart des gens, la Corse est la terre natale d'un empereur qui a laissé dans l'Histoire des pages aussi indélébiles que celles inspirées par notre vieux complice Jules César.


C'est aussi le berceau d'un chanteur de charme à la longue et prestigieuse carrière, dont les refrains où il est question de Marinella et d'une belle Catarineta, tchi tchi, ont fait le tour du monde.


C'est aussi le pays de la vendetta, de la sieste, des jeux politiques compliqués, des fromages vigoureux, des cochons sauvages, des châtaignes, des succulents merles moqueurs et des vieillards sans âge qui regardent passer la vie.


Mais la Corse, c'est plus que tout cela. Elle fait partie de ces endroits privilégiés du globe qui ont un caractère, une forte personnalité, que ni le temps ni les hommes n'arrivent à entamer.


C'est un des plus beaux pays du monde, qui justifie pleinement son appellation d'île de Beauté.


Mais pourquoi ce préambule, nous demanderez-vous. Parce que les Corses, que l'on décrit comme individualistes — alliant l'exubérance à la maîtrise de soi — nonchalants, hospitaliers, loyaux, fidèles en amitié, attachés à leurs pays natal, éloquents et courageux, sont, eux aussi, plus que tout cela.


Ils sont susceptibles…

[12][9][13][14]

Y en cuenta del planu de los campamentos cercanos a l'aldega gala, los autores ufiértennos un planu de los de Córcega. Ente los nomes inventaos pa ellos por Goscinny, atopamos nel cabu del nordeste'l de Tartopum, que confudió con Babaorum el personaxe de Xuliu César na aventura Astérix n'Hispania; nel noroeste, na marina de Porto, vemos el campamentu de Mariapacum.[15][16][17][18]

  1. ↑ Ficha del personaxe Ocatarinetabellatchitchix nel sitiu "Astérix".
  2. ↑ Sobre la revista Pilote; en francés.
  3. ↑ Ficha del álbum nel sitiu "Astérix".
  4. ↑ Noticia del 14 d'avientu del 2008 nel sitio de Le Monde: 1; 2.
  5. ↑ Tocante a les aventuras d'Astérix en cretense nel sitiu "Astérix".
  6. ↑ Sobre la edición en cretense; en griego.
  7. ↑ Reproducción en Scribd.
  8. ↑ Tino Rossi, cantante de variedaes.
  9. ↑ 9,0 9,1 Estudio del álbum; en francés. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «estudio» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
  10. ↑ Marinella, canción de la película homónima de 1936, dirixida por Pierre Caron (1901 - 1971).
  11. ↑ Tchi Tchi u Ô Catarineta bella Tchi Tchi, canción con música de V. Scotto y letra de René Pugol y E. Audiffred.
  12. ↑ Tino Rossi, cantante de variedaes.
  13. ↑ Marinella, canción de la película homónima de 1936, dirixida por Pierre Caron (1901 - 1971).
  14. ↑ Tchi Tchi u Ô Catarineta bella Tchi Tchi, canción con música de V.
  15. ↑ Definición de «marina» nel sitio del DRAE; véase la 8ª acepción.
  16. ↑ El campamentu Mariapacum toma'l so nome de Maria Pacôme (n. 1923), actriz y dramaturga francesa que trabayó con Louis de Funes nes películes El xendarme de Saint-Tropez (Le Gendarme de Saint-Tropez, 1964), dirixida por Jean Girault (1924 - 1982), y Une souris chez les hommes o Un drôle de caïd (1964), dirixida por Jacques Poitrenaud (1922 - 2005).
  17. ↑ Na historieta, Louis de Funes apaez en vaga caricatura como'l personaxe del pretor romanu Sudalagordus (en francés, Suelburnus: suer le burnous, que ye como sudar la camiseta, pero, lliteralmente, ye l'albornoz).
  18. ↑ Ficha del personaxe Sudalagordus nel sitiu "Astérix"; en francés.

Referencies[editar | editar la fonte]

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Astérix_en_Corse&oldid=4174042»