Acalypha indica

De Wikipedia
Acalypha indica
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Malpighiales
Familia: Euphorbiaceae
Subfamilia: Acalyphoideae
Tribu: Acalypheae
Subtribu: Acalyphinae
Xéneru: Acalypha
Especie: A. indica
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Acalypha indica, ye una especie de planta perteneciente a la familia Euphorbiaceae.

Ilustración
Vista de la planta

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu robezu qu'algama un tamañu de 50 cm d'altor. Ta ramificáu dende'l suelu y los tarmos presenten pelos cuando mozos. Les fueyes son delgaes y oavalado-romboideas. Les inflorescencies contienen les flores masculín y femenín.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Orixinaria d'Asia y África tropical (rexones tropicales y subtropicales de dambos hemisferios), esti presente en climes semisecos, ente los 1000 y los 1100 metros, acomuñada al monte tropical caducifoliu.

Propiedaes[editar | editar la fonte]

Les aplicaciones melecinales que se rexistren son: pa llavar firíes (Puebla) y cuando se presenta hemorraxa abondosa mientres el posparto. Prepárase la planta en cocimientu y aplícase en forma de llavadura vaxinal (Guerrero).

Principios activos

En Acalypha indica namái se detectó la presencia d'alcaloides nos retueyos de la planta.

Farmacoloxía

L'estractu aguacientu de les fueyes exerció una actividá antibiótica contra Bacillus megaterium, Bacillus subtilis, Escherichia coli, Proteus vulgaris, Pseudomonas fluorescens, Salmonella typhosa, Sarcina lutea y Staphylococcus aureus.[1]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Acalypha indica describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1003. 1753.[2]

Etimoloxía

Acalypha: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu akalephes = ("ortiga"), en referencia a que les sos fueyes son asemeyaes a ortigues.[3]

indica: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización cerca del Océanu Índicu.

Sinonimia
  • Acalypha bailloniana Müll.Arg.
  • Acalypha canescens Wall.
  • Acalypha caroliniana Blanco
  • Acalypha chinensis Benth.
  • Acalypha ciliata Wall.
  • Acalypha cupamenii Dragend.
  • Acalypha deciduaForssk.
  • Acalypha fimbriata Baill.
  • Acalypha indica var. bailloniana (Müll.Arg.) Hutch.
  • Acalypha indica var. minima (H.Keng) S.F.Huang & T.C.Huang
  • Acalypha minima H.Keng
  • Acalypha somalensis Pax
  • Acalypha somalium Müll.Arg.
  • Acalypha spicata Forssk.
  • Cupamenis indica (L.) Raf.
  • Ricinocarpus baillonianus (Müll.Arg.) Kuntze
  • Ricinocarpus deciduus (Forssk.) Kuntze
  • Ricinocarpus indicus (L.) Kuntze[4]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. golpe&id=7683 Acalypha indica en Medicina tradicional mexicana
  2. «Acalypha indica». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2012.
  3. Charters, M. L. Acalypha. California Plant Names: Latin and Greek Meanings and Derivations.
  4. Acalypha indica en PlantList

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Baillon, H. Y. 1882-1894. Liste de plantes de Madagascar. Bull. Mens. Soc. Linn. Paris 1: 330–1199 (sporadic pagination).
  2. Breedlove, D. E. 1986. Flora de Chiapas. Llistaos Floríst. Méxicu 4: i–v, 1–246.
  3. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  4. Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Fl. China Unpaginated. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  5. Funk, V. A., P. E. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazonas, Bolivar, Delta Amacuro; Guyana, Surinam, French Guiana). Contr. U.S. Natl. Herb. 55: 1–584.
  6. Gibbs Russell, G. E., W. G. Welman, E. Reitief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. v. Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  7. Leandri, J. 1944. Euphorbiacees recoltees a Madagascar par M. Ch. d'Alleizette. Bull. Soc. Bot. France 91: 225–226.
  8. Leandri, J. 1942. Contribution a l'etude des Euphorbiacees de Madagascar, VI. Notul. Syst. (Paris) 10: 252–291.
  9. Leandri, J. 1935. Euphorbiaceae. Cat. Pl. Madag., Euphorb. 2(23): 1–51.
  10. Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
  11. Palacky, J. 1906-1907. Cat. Pl. Madagasc. Prague. 4 fasc.
  12. Rutenberg, C. 1880-1889. Reliquiae Rutenbergianae. Abh. Naturwiss. Vereine Bremen 7(1): 1–54; 7(2): 198–214; 7(3): 335–365; 9(4): 401–403; 10(3): 369–396.
  13. Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1949. Euphorbiaceae. In: P. C. Standley & J. A. Steyermark (eds.), Flora of Guatemala---Part VI. Fieldiana, Bot. 24(6): 25–170.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]