Saltar al conteníu

Unidá periférica de Ioánina

Coordenaes: 39°45′N 20°50′E / 39.75°N 20.83°E / 39.75; 20.83
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Unidá periférica de Ioánina
Alministración
PaísBandera de Grecia Grecia
Rexón[[Periferia d'Epiru|{{{2}}}
ISO 3166-2 GR-33
Tipu d'entidá Unidaes perifériques de Grecia
Capital Ioánina
División
Xeografía
Coordenaes 39°45′N 20°50′E / 39.75°N 20.83°E / 39.75; 20.83
Superficie 4990 km²
Demografía
Población 167 901 hab. (2011)
Densidá 33,65 hab/km²
Más información
Estaya horaria UTC+02:00 y UTC+03:00
nomioan.gr
Cambiar los datos en Wikidata

La unidá periférica de Ioánina (griegu: Ιωάννινα, Γιάννινα o Γιάννενα, Ioánnina, Giánnina o Giánnena) ye una unidá periférica asitiada nel noroeste de Grecia. Llenda al norte con Albania, al nordeste cola unidá periférica de Kastoriá, al este coles de Grevená y Tríkala, al sur coles d'Arta y Préveza y al oeste cola Tesprotia. Con estos trés últimes forma la periferia d'Epiru. La de Ioánina ye la más importante, yá que ocupa casi la metá del so territoriu y nella vive casi la metá de la so población. Hasta'l 1 de xineru de 2011 foi una de les 51 prefeutures en que s'estremaba'l país.[1]

Xeografía física

[editar | editar la fonte]

Con esceición de les fértiles llanures qu'arrodien a la capital, tratar d'una zona predominantemente montascosa. Los montes de Ioánina son continuación natural de les sierres asitiaes más al norte na zona occidental de los Balcanes. Destaca especialmente la cadena montascosa del Pindo, qu'empieza col monte de Grammos (2520 m.), na frontera con Albania, y enllargar escontra'l sur pela parte oriental de la prefeutura hasta llegar a la mariña norte del golfu de Corinto.

La orografía esplica l'aislamientu xeográficu de la zona, qu'enzancó'l so desenvolvimientu. Nos últimos años la construcción de nueves carreteres, como la Egnatía Odós, contribuyó a ameyorar les comunicaciones coles periferies de Macedonia y Tesalia, escontra l'este, y col sur de Grecia. Pero les obres nun se completaron inda y la rede de carreteres comarcales nun foi abondo ameyorada.

La orografía tamién esplica'l peculiar clima de Ioánina, con temperatures más baxes que nel sur de Grecia y con agües más abondoses. Na capital, la temperatura medio añal bazcuya ente los 13,5 y 14,5 °C, con valores máximos de 34 a 36 °C pel branu y valores mínimos que non poques vegaes lleguen a los -10 °C, pel hibiernu.

Amás, cuando una rexón ye bien montascosa y lluviosa, como ye Ioánina, tenemos los factores necesarios pa l'apaición de numberosos ríos.

Alministración

[editar | editar la fonte]
Mapa municipal de la unidá periférica

La unidá periférica de Ioannina subdividir en 8 conceyos:

L'área de l'actual unidá rexonal de Ioannina xunir a Grecia en 1913, dempués de la Primer Guerra Balcánica.

Tresporte

[editar | editar la fonte]
  • La Vía Egnatia carretera que, partiendo de la Y90, pasa por Ioánnina. Comunica Igoumenitsa cola frontera turca. Munches partes de Egnatia, especialmente na periferia d'Epiru, taben entá ensin terminar a mayu de 2009.
  • Autobuses operaos pola KTEL lleguen principalmente a Atenes (7 hores) y Tesalónica (4,5 hores).
  • Aeropuertu Nacional de Ioánina.
  • Sea Air Lines vuela dende'l llagu Pamvótida a Corfú con hidroaviones.

Patrimoniu

[editar | editar la fonte]
  • Métsovo: con unos 3,000 habitantes, ye una pequeña llocalidá asitiada en plenu corazón del Pindo, al este de la prefeutura y a más de 1,100 metros d'altor sobre'l nivel del mar. Ye unu de los más importantes centros turísticos de la zona, tantu por cuntar con una pequeña estación d'esquí como pola guapura de les sos cais y cases y la variedá de productos tradicionales (quesu, miel, artesanía de madera, etc.).
  • Konitsa: llocalidá llixeramente más pequeña, ta asitiada al norte de la prefeutura, mui cerca de la frontera con Albania.
  • Parque nacional Vikos-Aoos.
  • Rexón de Zagori: con un total de 45 pequeños pueblos enclavaos nuna paraxa natural casi inalteráu.
  • Oráculu de Dodona.


Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Testu completu del plan Calícrates» (griegu). Boletín Oficial de Grecia (11 d'agostu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-12.