Té de cordollobu
| Té de cordollobu | ||
|---|---|---|
| Nome | Té de cordollobu | |
| Detalles | ||
| Más información | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
El té de cordollobu ye un fervinchu a base de fueyes y/o flores de llantar cordollobu, binomial llatina Verbascum thapsus L., perteneciente a la familia de la herbal escrofulariácea. Ye carauterizada por flores de coloración mariella y por un tarmu llenu de vellosidaes d'aspeutu ablancazáu.
El té de cordollobu ye conocíu pola so amplia variedá de propiedaes curatibles principalmente contra enfermedaes de les víes respiratories, tales como'l resfriáu común, dolor ya inflamación de gargüelu, traqueítis, bronquitis, ente otres.
Historia[editar | editar la fonte]
El términu Verbascum provién del vocablu llatín Barbascum, que'l so significáu ye "barba". Este fai referencia a los pequeños filamentos presentes na planta.
Na Edá media creíase que la planta del cordollobu tenía propiedaes máxiques y protexía contra los malos espíritus. Na antigua Roma, les muyeres utilizaben l'agua del cordollobu pa dar un tonu rubiu doráu a los sos pelos, gracies al color qu'esprendíen les flores na agua.
Anguaño esisten diverses especies rellacionaes:
- Verbascum thapsiforme Schrad. ye orixinaria del sur d'Europa y, *[[Verbascum
phlomoides]] L. una especie de cordollobu escelente contra la tenia.
Principios activos[editar | editar la fonte]
- Flavonoides (1.5 a 4 %): luteolol, apigenol y derivaos, kenferol y rutósido
- Iridoides
- Mucílagos (3 %).
- Saponósidos, sobremanera nes granes: verbascosaponósido
- Esteroles: sitosteroles y estigmasterol
- Carotenoides.[ensin referencies]
Propiedaes curatibles[editar | editar la fonte]
- Demulcente, gracies a l'acción de los mucílagos
- Expectorante, yá que actúa direutamente sobre l'epiteliu bronquial, exerciendo un efeutu irritante y aumentando la producción de secreciones broncoalveolares
- Antitusivu, los mucílagos del cordollobu exercen un efeutu calmante sobre la mucosa respiratoria, tornando'l reflexu de la tos.[1]
- Antiinflamatoriu
- Antibacteriano y antifúngico. Una llavadura realizada col fervinchu de les sos flores ye un tratamientu eficaz pa les firíes o raspones leves.
- Antiasmáticu
- Antihipertensivo, polos ésteres complexos del acedu cafeico activos presentes.
Cultivu y recueya[editar | editar la fonte]
Les granes llántense primeramente nun tiestu, dempués tresplántense a un llugar definitivu. El cordollobu precisa de suelu bien drenáu en llugar soleyeru y protexíu del vientu. Riégase regularmente, cada dos o tres díes. Les fueyes cortar a principios o a mediaos del branu, primero que se pongan cafés.
Pa usos en té y fervinchos recuéyense preferentemente les flores, a midida que estes ábrense. Tien d'evitase l'estruyir los pétalos, poniéndolos a ensugar lo más rápido posible dempués de la recueya, a la solombra o en secaderu a una temperatura máximo de 60 °C. Mientres l'ensugáu adquieren un tonu amarellentáu, un golor paecíu al del miel y un sabor mucilaginoso.
== Contraindicaciones tiense la creencia de que nun tien de ser inxeríu por muyeres embarazaes, nin en periodu de lactancia ante ausencia de pruebes contundentes qu'indiquen lo contrario.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ «Propiedaes farmacolóxiques del Cordollobu». Consultáu'l 5 de febreru de 2012.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- Información sobre plantes melecinales y les sos propiedaes nel sitiu web de la Organización de Médicos Indíxenes de la Mixteca.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q6154460