San Miguel de la Ribera
San Miguel de la Ribera | |
---|---|
Alministración | |
País | España |
Autonomía | Castiella y Lleón |
Provincia | provincia de Zamora |
Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcaldesa de San Miguel de la Ribera (es) | Raquel Pascual Blanco |
Nome oficial | San Miguel de la Ribera (es)[1] |
Códigu postal |
49717 |
Xeografía | |
Coordenaes | 41°19′54″N 5°34′39″W / 41.331666666667°N 5.5775°O |
Superficie | 26.25 km² |
Altitú | 767 m[2] |
Llenda con | El Piñero, Venialbo, Guarrate, Argujillo y Fuentespreadas |
Demografía | |
Población |
260 hab. (2023) - 143 homes (2019) - 148 muyeres (2019) |
Porcentaxe | 0% de provincia de Zamora |
Densidá | 9,9 hab/km² |
San Miguel de la Ribera ye un conceyu de la contorna de La Guareña allugáu na provincia de Zamora,[3] perteneciente a la comunidá autónoma de Castiella y Llión, España.
Tien una superficie de 26,33 km² con una población de 356 habitantes y una densidá de 13,52 hab/km².
Asitiáu na contorna xeográfica de Tierra del Vinu anque alministrativamente adscritu a la Guareña. Tamién se-y conoz col nomatu de "L'Aldea del Palu".
Historia
[editar | editar la fonte]Na Edá Media, San Miguel de la Ribera quedó integráu nel Reinu de Llión,[4] que los sos monarques acometeríen la repoblación de la llocalidá dientro del procesu repoblador lleváu a cabu na Guareña.
Xunto al pueblu de San Miguel foi alzáu un conventu per San Pedro de Alcántara auspiciado por Santa Teresa de Jesús sobre la finca de Doña Guiomar de Ulloa. El conventu y les cases en redol a él conócense como "L'Aldea del Palu" dando nome, por estensión, al restu del pueblu. Nél celebraron xuicios inquisitoriales. Na novela de Delibes "L'Herexe" refierse como'l protagonista, Cipriano Salcedo, ye prendíu pola Inquisición en L'Aldea del Palu. Dende esti conventu surden diversos pasadizos soterraños con fines probablemente evasorios en casu de necesidá. La Santa abulense pernoctó en San Miguel de la Ribera na antigua Casa del Mayoralgu sita na cai del mesmu nome, y según la lleenda, al baxase a beber agua a una fonte perdió los aniellos conociéndose güei la fonte como la Fonte de les Santanillas (Santes argolles).
Mientres la Edá Moderna, San Miguel de la Ribera tuvo integráu na provincia de Toro,[5] siendo dende les Cortes lleoneses de 1188 una de les llocalidaes representaes pela ciudá de Toro en Cortes. Considérase que'l pueblu vivió'l so mayor desenvolvimientu económicu mientres el s. XVII gracies al cultivu de la vide y la ellaboración de vinos que tradicionalmente fueron llevaos por tola xeografía española (güei pertenez a la D. O. Toro).
Sicasí, al reestructurase les provincies y crease les actuales en 1833, la llocalidá pasó a formar parte de la provincia de Zamora, dientro de la Rexón Lleonesa,[6] integrándose en 1834 nel partíu xudicial de Fuentesaúco,[7] dependencia que s'enllargó hasta 1983, cuando foi suprimíu'l mesmu ya integráu nel Partíu Xudicial de Zamora.[8]
Demografía
[editar | editar la fonte]1991 | 1996 | 2001 | 2004 | 2017 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
473 | 441 | 389 | 374 | 295 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Fonte: [ensin referencies]) |
Gráfica d'evolución demográfica de San Miguel de la Ribera ente 1900 y 2017 |
Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
Economía
[editar | editar la fonte]La so economía basóse tradicionalmente na agricultura destacando especialmente la calidá de los sos viñeos nos que se cultiven principalmente les variedaes blanques malvasía y moscatel y ente les tintes la garnacha y tinta de Toro. La ganadería pasó d'un nivel de autoconsumo a esplotaciones comerciales.
Patrimoniu Monumental
[editar | editar la fonte]Destaquen nél pola so singularidá les ruines del conventu franciscanu de L'Aldea del Palu fundáu per San Pedro de Alcántara, auspiciado por Santa Teresa de Jesús sobre una finca de Dª Guiomar de Ulloa güei de propiedá privada (en ruina)
La obra civil más emblemática yera la so conceyu. En 1928 alzóse la Casa Consistorial per parte del Alcalde José Rodriguez col enfotu d'axuntar so un mesmu techu a la población d'estremada en dos tendencies polítiques. Un edificiu sobeyosu de bella factura de trazos modernistes y proporcionáu resolución interior que mientres años constituyó la obra civil más emblemática de la población sirviendo d'imaxe al conceyu. Dende él gobernó'l conceyu mientres la Guerra Civil cola resultancia de que nun hubo que llamentar nenguna baxa ente los vecinos del pueblu. A pesar de ser rehabilitáu 12 años antes, foi baltáu'l 14 de xunu de 2005, por cuenta de que dicha rehabilitación nun resultó tou lo efeutiva que s'esperaba, sol mandatu de Raquel Pascual, col sofitu de tola Corporación, en contra de la opinión manifiesta d'una parte de los vecinos, que s'aguantaben a aceptar la realidá d'un edificiu bien queríu, pero en mala traza. Güei un modernu y práuticu edificiu suple al antiguu, y la tensión, nel so momentu xenerada, unvió totalmente, escurriendo la convivencia, dientro del Conceyu, en total harmonía. Alcalde actual: Raquel Pascual na so tercer llexislatura. Otros alcaldes: José Rodriguez, Cesáreo Pérez (siquier en dos legislatura) Antolín Galindo (en dos causes), Constantino Avedillo (mientres 23 años), Eladio Riesco, Manuel Hidalgo, Dionisio Sánchez, Clodoaldo Mangues, Mario Santos, Efrén Dominguez, Alfredo Tomes Felipe Avedillo y Carmelo Romu.
Ermita del humilladero. Perdió la so estructura orixinal de madera por cuenta de la última rehabilitación, debíu al mala traza de la mesma. Parte de les sos piedres, non aprovechables, sustituyir con material apropiao, realizándose la rehabilitación a prestación personal, con vecinos de S. Miguel, que quixeron collaborar desinteresadamente, y siempres, so la direición de la correspondiente esperta en rehabilitaciones
Ilesia. Edificiu de gran valumbu construyíu en piedra de sillar. Mal caltenida y con teyáu d'uralita. Sicasí caltién un bellu Cristu románicu.
Antigües bodegues picaes en piedra (hai más de 100) güei en serio peligru de fundimientu pol mala traza de les cañeríes y alcantarielles.
Edificiu de El Cañu. Antiguu llavaderu de 1952 en llamentable estáu de caltenimientu, esistiendo na actualidá, proyeutu pa la rehabilitación del mesmu.
Nun hai munchos años fueron construyíes dos cases rurales, que se constitúin como una gran eleición pa escapaes de fin de selmana, vacaciones relaxantes y tou tipu de celebraciones privaes.
Polo xeneral el patrimoniu histórico y cultural del pueblu tópase bien deterioráu y mal calteníu.
Cultura y Fiestes
[editar | editar la fonte]Les sos fiestes mayores celébrense por cuenta de la festividá de San Miguel Arcánxel el 29 de setiembre, onde son obligatorios los toros, pos ye un conceyu onde esiste una fuerte tradición taurina.
Tamién se celebra una fiesta n'honor a San Sebastián, alredor del 20 de xineru.
Otres fiestes son "Les Águedas" y "Los gallos" en febreru nos cualos destaquen les "Rellaciones de quintos".
Costumes de San Miguel de la Ribera
[editar | editar la fonte]Mientres la selmana cultural n'agostu, ye de tradición faer xuntes y fiestes de quintos cuando cumplen 50 y 60 años.
Pa los mozos que nel añu faen los 19, llanten el mayu, cuerren el bollu, cuerren el gallu'l domingu gordu d'antroxos.
Tamién son otru costumes les meriendes nes bodegues, la vendimia per setiembre y la matanza del gochu per Navidá.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ URL de la referencia: https://www.aemet.es/es/eltiempo/prediccion/municipios/san-miguel-de-la-ribera-id49191.
- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesDipu
- ↑ Lorenzo Sanz, Eufemio (1986). Conceyu de Medina del Campo: Historia de Medina del Campo y la so tierra: Nacencia y expansión (en castellanu), páx. 148. «rellacionaos cola guerra ente Fernandu II y Alfonsu VIII, una y bones el Valle de Guareña pertenecía al Reinu de Llión.»
- ↑ Salgado Fuentes, Carlos Javier (2016). Universidá de Salamanca: La evolución de la identidad regional en los territorios del antiguo Reino de León (Salamanca, Zamora y León) (en castellanu), páx. 152.
- ↑ «Real Decretu de 30 de payares de 1833 sobre la división civil de territoriu español na Península ya islles axacentes en 49 provincies» (castellanu). Gaceta de Madrid.
- ↑ Subdivisión en partíos xudiciales de la nueva división territorial de la Península ya islles axacentes / aprobada por S. M. nel real decretu de 21 d'abril de 1834
- ↑ Real Decretu 529/1983, de 9 de marzu, pol que se determinen los Partíos Xudiciales de cada provincia, a considerar a efeutos de les eleiciones de Diputaos provinciales.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]