Occitania
| |||
| |||
| Ciudaes más grandes | Marsella, Tolosa , Bordeus, Toló, Niça, Montpeller, Ais de Provença, Llemotges, Nimes, Clarmont, Avinyó, Pau, Baiona, Valença, Besiers, Montluçon, Vichèi, Tarba, Agen | ||
| Xentiliciu | occitán ~ occitanu, -a, -o | ||
| Población | Unos 15 millones | ||
| Superficie | 190.000km² | ||
.svg)
Occitania o Oucitania (n'occitán: Occitània) ye un país y l'aria hestórica del domeñu la llingua occitana. Abargana bona parte'l terciu sur de l'estáu francés, el Valle d'Aran (en Cataluña), los Valles Occitanos (del Piemonte, n'Italia) y Mónacu.
Esti denomamientu nun ta exemtu de polémiques y nun ye aceutáu dafechu por sides polítiques, arriendes de l'ausencia (relativa) de tradición hestórica. Magüer, l'alxetivu occitán como una definición identitaria supunxera una cierta normalidá nel so emplegu a tol ámbetu llingüísticu pal restu de l'estáu francès.
El territoriu d'Occitania nun caltién reconocencia oficial, namái llingüísticu (y con estremaos graos en función de los repeutivos estaos). Anguaño, los gurupos nacionaliegos occitanos entá son minoritarios, mas la cuestión occitana ta arganando mentalidaes, y miniáquines a la sociedá francesa como se fora adicar nel éxitu de les manifestaciones de Carcassona (ente 8.000 y 12.000 manifestantes el 22 d'ochobre de 2005) y Besiers (más de 20.000 presones el 17 de marzu de 2007).
La llingua occitana namái ta reconocida como oficial, abellugada y promovida nel Valle d'Aran. Nel estáu italianu otorgárase-y l'estatus de llingua protexida y nel estáu francés namái gocia duna feble acceptación na cadarma educativa, mas estéma-y de reconocencia llegal. Con tou esto, magar que'l so allugamientu social ye precariu, l'occitán foi una de les llingües oficiales de los Xuegos Olímpicos de Turín.
La bandera occitana ye la de los condes de Tolosa: cruz mariella en fondu bermeyu. La cruz occitana apruz güei nes banderes oficiales de la ciudá de Tolosa de Lengadoc y de les rexones franceses de Midi-Pyrénées; al costat de l'escudu de Cataluña na de la rexón del Lengadoc-Rosselló, asina como nel escudu del departamentu de los Alts Alps. Llantárase con éxitu nos Valles Occitanos del Piemonte y tamién nel Valle d'Aran onde integrárase na bandera aranesa que namái ostentaba alantre la llave aranesa.
Hestoria d'Occitania[editar | editar la fonte]
La invasión francesa[editar | editar la fonte]
Provincies tradicionales o rexones d'Occitania[editar | editar la fonte]
- Auvèrnhe
- Borbonès
- Daufinat
- Gasconha, qu'inclúi los territorios de Bearn, Valle d'Aran, Bigorra o Armanyac
- Guiana
- Lemosin, qu'inclúi el Lemosin hestóricu, la Marca
- Lengadòc
- Provença
- Valles Occitanos (Valadas Occitanas)
Orografía[editar | editar la fonte]
Dixebra alministrativa[editar | editar la fonte]
Anguaño, el territoriu llingüísticu occitán dixébrase ente l'estáu francés, Italia (los Valles Occitanos, o Valdenses y l'enclave de La Gàrdia (n'italianu : Guardia Piemontese) en Calabria), l'estáu español (el Valle d'Aran) y Mónacu. El territoriu baxo alministración francesa ta dixebráu en siete rexones alministratives:
Partíos políticos nacionaliegos occitanos[editar | editar la fonte]
Bandera Nacionaliega[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
