Saltar al conteníu

Non teísmu

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia

El non teísmu ye una definición relixosa que se refier a les corrientes espirituales o filosófiques que nun escurren o menten la creencia nun Dios creador o absolutu. Estremar del ateísmu en que los non teístes pueden aceptar[1] conceutos espirituales como la creencia en dioses, entidaes cimeres o espíritus, anque estos son vistos xeneralmente como seres non absolutos qu'evolucionen y camuden. El filósofu Anthony Kenny estrema a los agnósticos, qu'atopen la premisa «Dios esisti» desconocida, de los non cognotivistas (los non teístes), quien consideren ensin sentíu'l discursu sobre Dios.[2]

Dellos sistemes de creencies y relixones non teístes son el budismu, el xainismu, el taoísmu y el confucianismu. Anque'l budismu tien un vastu númberu d'escritures y práutiques, el nucleu del budismu, les Cuatro nobles verdaes y el Noble camín óctuple, son estremaes nel mundu de la relixón por non tener mención dalguna de dioses o dalguna noción de veneración a dalguna deidá. Son puramente étiques y meditatives directrices basaes nes verdaes del sufrimientu psicolóxicu por cuenta de la impermanencia.

Magar dellos pensadores tienden a calificar a la enseñanza budista como agnóstica por presuntamente "nun negar nin aceptar la esistencia d'un Dios creador", verdaderamente distintos testos budistes dexen implícitu que Gautama Buda negaba la esistencia d'un Dios creador, polo que'l budismu nun podría ser consideráu agnósticu. Exemplu d'esta negación d'una divinidá creadora puede trate nel sutra Brahmajala-sutra.[3]

Daqué similar establecer nel xainismu, relixón bien cercana al budismu, que de manera análoga niega espresamente la creencia nun dios creador.[4]

Magar el budismu y el xainismu son consideraes relixones non teístes, estes sí acepten la creencia en realidaes espirituales, como'l renacencia, los milagros y el karma, y na esistencia de seres espirituales, como dioses, espíritus y deidaes, polo cual nun pueden considerase ateístas (al aceptar, por casu, la esistencia de dioses, anque non vistos como creadores) nin agnóstiques (al aceptar como cierta la creencia en conceutos espirituales non comprobaos, como'l karma).[1] Polo xeneral budistes y jainistas nun rinden cultu a los dioses que son vistos como de naturaleza non permanente. Les sos deidaes son seres allumaos qu'algamaron el Llume, como los Tirthankar y los Budes,[5] anque'l so tratu a estos difier enforma del conceutu tradicional occidental de deidá.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 http://www.sacred-texts.com/jai/sbe22/index.htm
  2. Kenny, Anthony (2006). «Worshipping an Unknown God». Ratio 19 (4):  páxs. 442. doi:10.1111/j.1467-9329.2006.00339.x. Archivado del original el 2018-12-15. https://web.archive.org/web/20181215174947/http://www.blackwell-synergy.com/doi/pdf/10.1111/j.1467-9329.2006.00339.x. Consultáu'l 2018-02-24. 
  3. https://web.archive.org/web/20090123213243/http://web.ukonline.co.uk/theravada/brahma1.htm#9
  4. Soni, Jayandra; Y. Craig (Ed.) (1998). "Jain Philosophy". Routledge Encyclopedia of Philosophy (London: Routledge). «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunetu de 2008. Consultáu'l 27 de xunu de 2008.. Retrieved 2008-06-27.
  5. http://www.jainworld.com/jainbooks/tirthankar/apendix-8.htm

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • "The Reasoner", New Series, Non. VIII. 115
  • Chodron, Pema (2002). When Things Fall Apart. Shambhala Publications, Inc.. páxs. 39f. ISBN 1-57062-969-2.
  • A New Christianity for a New World: Why Traditional Faith Is Dying and How a New Faith Is Being Born, ISBN 0-06-067063-0
  • Tillich, Paul. (1951) Systematic Theology, p.205.
  • Sidney Hook, "The Atheism of Paul Tillich", in Religious Experience and Truth: A Symposium ed. Sidney Hook. (New York University Press, 1961).
  • B. Alan Wallace, Contemplative Science. Columbia University Press, 2007, pages 97-98.
  • Nhat Hanh, Thich (1991). Old Path White Clouds: walking in the footsteps of the Buddha. Parallax Press. páxs. 299. ISBN 0-938077-26-0.
  • Braverman, Arthur (2002). Mud and Water: The Teachings of Zen Master Bassui. Wisdom Publications. páxs. 56. ISBN 0-86171-320-6.