Macrolepiota procera
Macrolepiota procera var. procera | ||
---|---|---|
![]() | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Fungi | |
Filu: | Basidiomycota | |
Clas: | Basidiomycetes | |
Orde: | Agaricales | |
Familia: | Agaricaceae | |
Xéneru: | Macrolepiota | |
Especie: |
M. procera (Scop.) Singer 1948 | |
[editar datos en Wikidata] |
Macrolepiota procera Carauterístiques micolóxiques | ||
---|---|---|
o esplanáu | ||
Les llámines son llibres | ||
Espores de color blancu | ||
Comestibilidá: comestible | ||
[editar datos en Wikidata] |
Macrolepiota procera, tamién conocíu como apagador,[1] cucurril, parasol, matacandil o galamperna,[2] ye un fungu basidiomiceto del orde Agaricales.
Descripción[editar | editar la fonte]
Sombreru marrón maciu, cerráu de mozu, que col tiempu ábrese, algamando un diámetru d'hasta 30 cm. Presenta escames esplanaes y escures, qu'irradien dende'l centru, onde s'asitia un umbón escuru. Llámines llibres, blanques y apertaes. Pie llargu con un aniellu doble tamién cubiertu d'escames, y que se dixebra fácilmente del sombreru.[3][4]
Hábitat y dómina[editar | editar la fonte]
Fructifica de branu a finales de seronda en verdes, praos, escamplaes de montes o xunto a caminos.[3][4]
Comestibilidad[editar | editar la fonte]
Comestible escelente, siendo una cogorda bien apreciada.
Sicasí convendría nun confundir esta cogorda cola Macrolepiota rhacodes qu'aparentemente en poques cantidaes nun suel ser tóxica. A esceición, de les yá de más dudosa comestiblidad, Macrolepiota rhacodes var. bohemica, hortensis y derivaes, onde puede apreciase un tonu acoloratáu a la corte na primera, por casu, anque les estrema pol so menor altor.
Tamién esisten les Lepiota d'aspeutu similar como pero d'enforma menor tamañu (<10 cm diámetru) que son perfectamente capaces de provocar la muerte del que les peracaba.[3][4]
Variedaes[editar | editar la fonte]
- M. procera var. procera (Scop.) Singer 1948
- M. procera var. pseudo-olivascens Bellù & Lanzoni 1987[5][6]
Galeria[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Grünert, H.; Grünert, R.; VV.AA. (1984). Guíes de Naturaleza Blume: Cogordes (t. orixinal:"Pilze"). Blume, páx. 28. ISBN 84-87535-11-9.
- ↑ «micoValdorba. Macrolepiota procera». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de payares de 2015. Consultáu'l 18 d'avientu de 2010.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Asociación Micológica Zamorana (ed.) (2005). Seta y Rutes Micológicas en Sanabria, Carballeda y los Valles editorial=Adisac La Voz.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Evans, S.; Kibby, G. (2004). Guíes de bolsu. Fungos.. Omega. ISBN 84-282-1089-6.
- ↑ Asturnatura.com. «Macrolepiota procera var. pseudoolivascens». Consultáu'l 18 d'avientu de 2010.
- ↑ «Macrolepiota procera var. pseudo-olivascens» (n'inglés), Index Fungorum, CAB International, Centraalbureau voor Schimmelcultures (CBS) y Landcare Research New Zealand Limited (eds.), http://www.indexfungorum.org/Names/NamesRecord.asp?RecordID=134695
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Macrolepiota procera.
![]() |
Wikispecies tien un artículu sobre Macrolepiota. |