Julio César Tello
Julio César Tello | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
29 avientu 1919 - 25 agostu 1946
21 ochobre 1919 -
12 ochobre 1913 - 9 avientu 1918 | |||||||
Vida | |||||||
Nacimientu | Provincia de Huarochirí (es) , 11 d'abril de 1880[1] | ||||||
Nacionalidá | Perú | ||||||
Muerte | Lima, 3 de xunu de 1947 (67 años) | ||||||
Estudios | |||||||
Estudios | Universidá Nacional Mayor de San Marcos | ||||||
Nivel d'estudios | maestría | ||||||
Llingües falaes | castellanu[2] | ||||||
Profesor de |
Toribio Mejía Xesspe Rebeca Carrión Cachot | ||||||
Oficiu | antropólogu, arqueólogu, políticu, médicu | ||||||
Premios | |||||||
Creencies | |||||||
Partíu políticu | Partido Nacional Democrático (es) | ||||||
Julio César Tello Rojas (11 d'abril de 1880, Provincia de Huarochirí (es) – 3 de xunu de 1947, Lima), foi un destacáu médicu y antropólogu peruanu. Ye consideráu'l padre de l'arqueoloxía peruana. Descubrió les cultures Chavín y Paracas ya impulsó y creó'l Muséu d'Arqueoloxía Peruana.
Biografía
[editar | editar la fonte]Fíu d'una modesta familia llabradora, Julio Cesar Tello Rojas nació na provincia limeña de Huarochirí. Los sos padres fueron Julián Tello García y María Asunción Rojas Erques. Dende pequeñu destacó por ser intelixente, por ello aseguráron-y ésitu na vida; moteyáron-y Sharuko (valiente). Los sos estudios primarios fízolos en Huarochirí y en 1893 treslladóse a Lima pa cursar secundaria nel colexu dirixíu por Pedro A. Labarthe, concluyéndola nel Colexu Nacional Nuesa Señora de Guadalupe.
En 1900 ingresó a la facultá de Medicina de la Universidá Nacional Mayor de San Marcos, au foi condiscípulu d'un fíu del pernomáu tradicionista don Ricardo Palma, polo que frecuentó la so casa, ganándose'l ciñu del vieyu escritor, que, na so condición de direutor de la Biblioteca Nacional de Perú, consiguió-y un puestu como conservador. Foi ellí onde-y nació a Tello la molición pola ciencia y la investigación, especialmente l'arqueoloxía y l'antropoloxía. El so acercamientu al mundu prehispánicu prodúxose a partir de la llectura d'un estudiu de les llingües indíxenes de Sebastián Barranca. En 1906 ufiertó la so primer conferencia en redol a unos cranios prehistóricos desenterraos en tumbes prehispániques de Yauyos. Pero primero de nada decidió rematar la so carrera y graduóse de bachiller en Medicina'l 16 de payares de 1908, cola so tesis «L'antigüedá de la sífilis nel Perú», un orixinal estudiu sobre dicha enfermedá.[3] Finalmente recibióse como Médicu Ciruxanu en 1909.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Inserta en Revista Universitaria: añu III, vol.