José Antonio Rodríguez Martínez
José Antonio Rodríguez Martínez | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
15 marzu 1982 - 2 marzu 1984 - Ángel Díaz de Entresotos →
27 abril 1979 - 15 marzu 1982
| |||||||
| Vida | |||||||
| Nacimientu | Santander, 27 de mayu de 1931 (93 años) | ||||||
| Nacionalidá |
 España | ||||||
| Estudios | |||||||
| Estudios | Universidá d'Uviéu | ||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||
| Oficiu | políticu, abogáu | ||||||
| Creencies | |||||||
| Partíu políticu | Unión de Centru Democráticu | ||||||
 | |||||||
José Antonio Rodríguez Martínez (27 de mayu de 1931, Santander) foi'l primer presidente de la comunidá autónoma de Cantabria, y el postreru de la Diputación Provincial de Santander.
Nació'l 27 de mayu de 1931 en Santander. Cursó la carrera de Derechu, en calidá d'alumnu llibre, na facultá d'Uviéu, y llogró'l títulu correspondiente nel añu 1953.[1]
Nel añu 1979 ye llamáu por Unión de Centru Democráticu a participar nes eleiciones y llogra el segundu llugar nes llistes municipales. Darréu ye propuestu pal cargu de Presidente de la Diputación Provincial, resultando escoyíu'l 27 d'abril del añu 1979, col sofitu de 18 de los 27 diputaos provinciales.
Una vegada robláu'l Estatutu d'Autonomía pa Cantabria y nel procesu d'eleición de presidente de la Diputación Rexonal, José Antonio Rodríguez y siete diputaos más, pertenecientes al grupu parllamentariu d'Unión de Centru Democráticu disintieron de los sos restantes compañeros y, col sofitu del Partíu Socialista de Cantabria, Rodríguez foi escoyíu primer presiente de l'autonomía cántabra, el 15 de marzu de 1982.[2]
Cola llegada de les primeres eleiciones autonómiques, en mayu de 1983, José Antonio Rodríguez encabezó la llista de la Coalición Popular en calidá d'independiente, non ensin soportar distintes presiones por que se afiliara a Alianza Popular. El 8 de mayu de 1983 los comicios confirmen a José Antonio Rodríguez como Presidente de Cantabria.
El 1 d'avientu de 1983 cesa al conseyeru d'Obres Públiques, Francisco Ignacio Cáceres, miembru d'AP. Esti fechu desencadenaría una enllargada crisis, estremada dende les eleiciones autonómiques.[3]
El 10 de xineru de 1984, nuna sesión plenaria de l'Asamblea Rexonal, 30 de los 35 diputaos retiráron-y el so cofianza. Namái'l so propiu votu y el de los 4 diputaos rexonales del PDP sofitaríen la xestión presidencial. El conflictu siguió hasta'l 2 de marzu del añu 1984, fecha na que dimitió públicamente del so cargu. Tres la so dimisión afiliar al Partíu Demócrata Popular pero yá nun volvería adquirir protagonismu na vida política de Cantabria. Nel añu 1989 el PDP acabó integrándose nel acabante fundar Partíu Popular.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Linares Argüelles, Mariano; Pindado Uslé, Jesús; Aedo Pérez, Carlos. (1985). «Tomo VII», Gran Enciclopedia de Cantabria. Santander: Editorial Cantabria, S.A.. ISBN 84-86420-07-5.
- ↑ Los protagonistes del conflictu, en ElPaís
- ↑ La inminente dimisión de Rodríguez como presidente de Cantabria va cerrar la primer crisis interna de la Coalición Popular, en ElPaís
| Predecesor: Julio Cabrero |
Presidente de la Diputación Provincial de Santander 1979-1982 |
Socesor: Cargu suprimíu |
| Predecesor: Nengún |
 Presidente de Cantabria 1982-1984 |
Socesor: Ángel Díaz de Entresotos |
Datos: Q5938083
Multimedia: José Antonio Rodríguez Martínez