Saltar al conteníu

Alianza Popular

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
(Redirixío dende Alianza Popular (España))
Alianza Popular
Acrónimu AP
Fundadores Manuel Fraga Iribarne, Laureano López Rodó (es) Traducir, Cruz Martínez Esteruelas, Federico Silva Muñoz, Gonzalo Fernández de la Mora, Licinio de la Fuente y Enrique Thomas de Carranza
Presidente Manuel Fraga Iribarne
Fundación 9 d'ochobre de 1976
Disolución 20 de xineru de 1989
Precedíu por Acción Democrática Española (es) Traducir, Unión del Pueblo Español (es) Traducir, Unión Nacional Española y Reforma Democrática (es) Traducir
Asocedíu por Partido Popular
Sede C/ Génova 13,[1] Madrid
Estáu  España
Ideoloxía política Conservadorismu[2]
Monarquismo
Canovismo
Franquismu sociolóxicu
Posición nel espectru Derecha[3]
Afiliación internacional Unión Internacional Demócrata
Afiliación europea European Democrats (en) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Alianza Popular (AP) foi un partíu políticu español de calter conservador, fundáu mientres la Transición española na so mayoría por ex xerarques franquistes.[4] Primeramente creóse como una federación de partíos y darréu tresformóse en partíu políticu. En 1989 tres un procesu de refundación tresformar nel actual Partíu Popular, absorbiendo pel camín a otres formaciones polítiques centristes, derechiegues, democristianas y lliberales.

Fundación

[editar | editar la fonte]

AP inscribióse'l 9 d'ochobre de 1976, como una federación de siete asociaciones polítiques (protopartidos) conservadores

A estos siete formaciones añadieron otros pequeños partíos de centroderecha. La sede d'Alianza Popular dende febreru de 1977 hasta xineru de 1983 taba asitiada en Cai de Silva 23, en Madrid.[5] Posterior a dicha fecha treslladóse a Génova 13, qu'anguaño ye la sede del Partíu Popular.[1]

Alianza Popular celebró'l so Congresu Constituyente como federación de partíos los díes 5, 6 y 7 de marzu de 1977 siendo presidente del congresu José María Ruiz Gallardón y vicepresidente José María Velo de Antelo. Nesi congresu escoyer a Federico Silva Muñoz, d'Aición Democrática Española, como presidente y a Manuel Fraga Iribarne, de Reforma Democrática, como secretariu xeneral. Nesi Congresu eslleiéronse toles asociaciones polítiques promotores, salvu Aición Democrática Española y Unión Nacional Española. Nel Rexistru de Partíos Políticos del Ministeriu del Interior la so inscripción figura a fecha de 4 de mayu de 1977, fecha de fundación llegal depués heredada pol Partíu Popular años dempués.

Nes primeres eleiciones de la Transición democrática, en 1977, AP llogró 1.526.671 votos (8,34%) y 16 diputaos nel Congresu, y 2 senadores. En Navarra sofitó la candiatura d'Alianza Foral Navarra y en Cataluña en coalición con Convivencia Catalana y col sofitu del Partíu Democráticu Lliberal Catalán; coles mesmes en Guipúzcoa facer sofitando a Guipúzcoa Xunida, col sofitu de Falanxe.

En xineru de 1978 AP celebró'l so II Congresu Nacional, onde se refundó so la denominación de Partíu Xuníu d'Alianza Popular (PUAP), quedando como partíos acomuñaos a ésti Alternativa Democrática Española y el Partíu Lliberal d'Eivissa y Formentera, incorporándose tamién el Partíu Ecolóxicu Español.[6] Félix Pastor foi escoyíu presidente y Manuel Fraga foi reelixíu secretariu xeneral.

Mientres la votación nel Congresu de los Diputaos de la Constitución de 1978 el 31 d'ochobre de 1978, 8 diputaos votaron a favor, 5 votaron en contra y 3 abstuviéronse.[7] Los votos negativos correspondieron a los diputaos Gonzalo Fernández de la Mora y Mon, Alberto Jarabo Payá, José Martínez Emperador, Pedro de Mendizábal y Uriarte y Federico Silva Muñoz, y los diputaos que s'abstuvieron fueron Licinio de la Fuente y de la Fuente, Álvaro de Lapuerta y Quintero y Modesto Piñeiro Ceballos. Magar les divisiones internes amosaes na votación del Congresu de los Diputaos, Alianza Popular pidió'l votu favorable a ésta nel referendu de ratificación. Tres ello Aición Democrática Española desvenceyar d'Alianza Popular y Gonzalo Fernández de la Mora dimiti como presidente d'Unión Nacional Española.

Coalición Democrática

[editar | editar la fonte]

Tres les discretes resultaos de AP en 1977, formóse una nueva coalición pa les eleiciones de 1979, a les que se presentó sol nome de Coalición Democrática (CD), arrexuntando a Alianza Popular; Aición Ciudadana Lliberal, liderada por José María de Areilza; el Partíu Demócrata Progresista, presidíu por Alfonso Osorio; Renovación Española y el Partíu Popular de Cataluña, encabezáu por Luis Montal y Antonio de Senillosa. El candidatu a la presidencia del gobiernu d'esta coalición foi Manuel Fraga. Nel País Vascu presentóse como Unión Foral del País Vascu. Llogró 1.094.438 votos (6,10%) y 10 diputaos, perdiendo cuasi mediu millón de votos y 6 diputaos al respeutive de AP en solitariu en 1977. Nel Senáu llogró 3 senadores.

Manuel Fraga, presidente del partíu.

N'avientu de 1979 celebró AP el so III Congresu, escoyéndose a Manuel Fraga como presidente y a Jorge Verstrynge como secretariu xeneral. Coles mesmes, Aición Ciudadana Lliberal entós integróse de forma definitiva n'Alianza Popular. N'abril d'esi mesmu añu llogró unos bien males resultaos nes eleiciones municipales, sacante en Galicia.

Nes eleiciones al Parllamentu de Cataluña de 1980, AP sofitó la candidatura de Solidaritat Catalana, que llogró 64.004 votos (2,37%) y nengún escañu. En 1981 AP ganó les eleiciones al Parllamentu de Galicia, resultando escoyíu Gerardo Fernández Alborecer primer presidente de la Xunta de Galicia.

Tres el fundimientu de la entós gobernante Unión de Centru Democráticu (UCD), Alianza Popular asociar col Partíu Demócrata Popular, que yera una formación política biforcada de la UCD d'ideoloxía demócrata-cristiana, según con diversos partíos rexonalistes de dereches (la Unión Valenciana, la Unión del Pueblu Navarro y el Partíu Aragonés Rexonalista), formando d'esa manera una candidatura conxunta de cara a les eleiciones xenerales de 1982, a les qu'allegó como Alianza Popular-Partíu Demócrata Popular (AP-PDP), añadiendo les sigles del PAR, la UV y la UPN nes sos respeutives comunidaes. Amás, nel País Vascu presentóse asociándose tamién cola UCD, qu'asina llogró un diputáu adicional. En xunto, llogró 5.548.107 votos (26,36%) y 107 diputaos (84 de AP, 14 del PDP, 2 de UPN, 2 del PAR, 2 de UV, 2 lliberales independientes y 1 de la UCD), lo que la convirtió na principal fuercia político de la oposición nel Congresu de los Diputaos. Nel Senáu llogró 54 escaños, 51 más qu'en 1979, como Coalición Democrática (41 de AP, 10 del PDP, 2 del PAR y 1 de UPN).

El 8 de mayu de 1983 ganó Alianza Popular nes eleiciones al Parllamentu de les Islles Baleares y al Parllamentu de Cantabria, faciéndose coles presidencies de dambes comunidaes. Igualmente, nes eleiciones municipales (convocaes esi mesmu día) quedó en segundu llugar en númberu de votos, ganando les alcaldíes de dolce capitales de provincia.

Fraga y Verstrynge fueron reelixíos nos sos puestos nel IV, el V, el VI y el VII Congresos de AP, celebraos, respeutivamente, en 1981, 1982, 1984 y 1986. Sicasí, en 1986 Jorge Verstrynge foi cesáu por diferencies ideolóxiques, siendo sustituyíu como secretariu xeneral por Alberto Ruiz-Gallardón.

[editar | editar la fonte]

Nes eleiciones xenerales de 1986 repitióse la mesma coalición de partíos qu'en 1982 pero esta vegada col nome de Coalición Popular (ensin el PAR y con Centristes de Galicia esta vegada), repitiendo como cabeza de llista Manuel Fraga. Nesta ocasión collechó 5.247.677 votos (25,97%) y 105 diputaos y 63 senadores, siendo de nuevu'l principal partíu de la oposición. Del total, 69 diputaos y 44 senadores yeren de AP, 21 diputaos y 11 senadores al PDP, 12 diputaos y 7 senadores al PL, 2 diputaos a UPN y 1 diputáu y 1 senador a CdG.

Nel referendu sobre la permanencia d'España na OTAN celebráu en 1986 AP defende l'astención o'l votu en blancu. N'avientu d'esi mesmu añu, y tres el fracasu d'Alianza Popular nes eleiciones autonómiques del País Vascu celebraes el mes anterior, Manuel Fraga presenta la so dimisión como presidente d'Alianza Popular.

Tres la dimisión de Manuel Fraga, y les socesives victories del PSOE nes eleiciones xenerales de 1982 y 1986, Alianza Popular entró nuna fonda crisis. En setiembre de 1986, Fraga cesa al "número dos" del Partíu y Secretariu Xeneral, Jorge Verstrynge, que ye sustiuido por Alberto Ruiz-Gallardón.

En febreru de 1987 celebróse'l so VIII Congresu, asumiendo la presidencia Antonio Hernández Mancha, frente a la candidatura d'Herrero de Miñón, qu'incluyía a José María Aznar. Arturo García-Tizón foi escoyíu Secretariu Xeneral. Esi añu convidar al Partíu Lliberal a abandonar Coalición Popular

Tres les eleiciones al Parllamentu de La Rioxa y a les Cortes de Castiella y Lleón de 1987 facer cola presidencia de dambes comunidá por aciu pactos col PR y CDS, respeutivamente.

[editar | editar la fonte]

Tres la eleición d'Antonio Hernández Mancha como presidente, ésti atopóse col inconveniente de nun poder enfrentase dialécticamente al Presidente del Gobiernu Felipe González nel Congresu por cuenta de ser senador y non diputáu. Trescurríu escasu tiempu de la so eleición, Hernández Mancha plantegó una moción de censura contra'l gobierno socialista, una maniobra que munchos llomaron de suicida (el PSOE gociaba de mayoría absoluta) y que, posiblemente, tuviera destinada a dase a conocer ante'l gran públicu, yá que se-y dexó, de manera escepcional, allegar a aldericar al Congresu.

Como yera d'esperar, la moción nun espolletó (namái votaron a favor los diputaos populares) y, amás, proyeutó una imaxe bastante negativa d'Hernández Mancha, que perdió'l duelu dialécticu contra'l vicepresidente Alfonso Guerra y viose sometíu a les bederres crítiques del restu de voceros de los demás partíos. El so acabante estrenar lideralgu quedó entós bien tocáu y empezó un rápidu cayente. Entós daquella el so principal rival nel senu del partíu yera José María Aznar, excolaborador de Miñón.

Finalmente, en 1989 Antonio Hernández Mancha dimiti como presidente de AP, Fraga toma de nuevu les riendes y, nel congresu de xineru de 1989, producióse la refundación, sustituyéndose la federación de partíos por un partíu unificáu, el nuevu Partíu Popular. Fraga foi'l primer presidente del partíu, con Francisco Álvarez-Cascos como secretariu xeneral. Mientres esti procesu, integrar nel nuevu Partíu Popular (PP) Democracia Cristiana (refundación del Partíu Demócrata Popular) y el Partíu Lliberal (1989) y Centristes de Galicia (1991); igualmente en 1991 róblase un pactu de collaboración con Unión del Pueblu Navarro, que pasa a ser el referente del PP en Navarra.

En xunu de 1989 plantegóse una moción de censura contra'l Presidente de la Comunidá de Madrid Joaquín Leguina (PSOE) que finalmente fracasó tres el transfuguismo d'un diputáu popular.

Poco dempués, el 4 de setiembre de 1989, José María Aznar, entós presidente de la Xunta de Castiella y Lleón, foi escoyíu candidatu a les eleiciones xenerales a propuesta del propiu Fraga, en quedando refugaos Marcelino Oreja y Isabel Tocino. N'abril de 1990, Aznar convertir en presidente del partíu. Fraga, al poco tiempu, ye nomáu «presidente fundador» del PP.

Resultaos eleutorales

[editar | editar la fonte]

Eleiciones xenerales

[editar | editar la fonte]
Resultaos eleutorales d'Alianza Popular
Comicios
Votos
%
Cabeza de llista
Diputaos
Senadores
Observaciones
1977 1 526 671 8,34 Manuel Fraga
16/350
2/248
Sofitáu por Alianza Foral Navarra y Guipúzcoa Xunida.
1979 1 094 438 1 6,10 Manuel Fraga
10/350
3/264
Dientro de Coalición Democrática, xunto a PDP, ACL, RE y PPC.
1982 5 408 107 2 25,70 Manuel Fraga
106/350
54/264
Coalición de AP, PDP, PL, UV, UPN y PAR.
1986 5 247 677 3 25,97 Manuel Fraga
105/350
63/264
Dientro de Coalición Popular.

1 Númberu de votos llograos por Coalición Democrática (CD).
2 Númberu de votos llograos pola coalición formada xunto a otros partíos.
³ Númberu de votos llograos por Coalición Popular (CP).

Eleiciones municipales

[editar | editar la fonte]
Comicios
Votos
%
Conceyales
Observaciones
1979 489 581 3,00
2339/67 505
Dientro de Coalición Democrática, xunto a PDP, ACL, RE y PPC.
1983 4 573 005 25,60
20 671/67 312
Coalición de AP, PDP y UL.
1987 3 972 359 20,40
16 312/65 577

Parllamentu Européu

[editar | editar la fonte]
Comicios
Votos
%
Cabeza de llista
Parllamentarios
Observaciones
1986
17/60
D'ellos, 12 de AP, 3 del PDP, 1 d'UM y 1 independiente.
1987 4 747 283 24,65 Manuel Fraga
17/60

Logotipos

[editar | editar la fonte]

Estos son los logotipos que tuvo Alianza Popular na so historia:

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 «66 millones añales va costar l'arriendu de la nueva sede d'Alianza Popular». El País (19 de payares de 1982). Consultáu'l 2 de setiembre de 2015.
  2. Jonathan Story (1995), "Spain's external relations redefined: 1975-1989", Democratic Spain: Reshaping External Relations in a Changing World, Routledge, páx. 32
  3. Richard Gunther, José Ramón Montero, Juan Botella (2004). Democracy in Modern Spain, Yale University Press, páx. 164
  4. Gunther, Richard; Sani, Giacomo; Shabad, Goldie (1988). Spain After Franco: The Making of a Competitive Party System (n'inglés). University of California Press, páx. 509.
  5. «Nueva sede de l'Alianza Popular na cai de Silva». Informaciones (5 de febreru de 1977). Consultáu'l 2 de setiembre de 2015.
  6. «Alianza Popular / Partíu Popular». Historia Eleutoral. Consultáu'l 13 d'agostu de 2016.
  7. «Congresu de los Diputaos. Ellaboración y aprobación de la Constitución Española de 1978». Consultáu'l 11 de payares de 2015.
  8. «Biografía». Consultáu'l 18 de xunu de 2016.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]