Saltar al conteníu

Idioma marso

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Marso
Faláu en Provincia de L'Aquila, Antigua Italia
Falantes Llingua muerta
Familia Indoeuropees

 Llingües itáliques
   Llingües oscu-umbres
   Marso

Estatus oficial
Oficial en Nengún país
Reguláu por Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1 nengún
ISO 639-2
ISO 639-3 ims

Llingües itáliques na Edá del Fierro, el marso nel centru d'Italia correspuende ye una de les llingües del área I7 del mapa.

El marso yera un dialeutu del idioma umbru faláu nel área habitada polos antiguos marsos (Cuenca del Fucino, nos actuales Abruzzo) nel I mileniu e. C.

Documentáu per primer vegada nel bronce de Antino, dientro de les llingües sabélicas ye, xunto col sabín, de les primeres n'amosar una fuerte influencia del llatín.[1]

Les inscripciones más tempranes daten d'ente'l 300 y el 150 e. C., ya inclúin un interesante bronce topáu nel llagu Funcino, que paez llevar grabada una ufrienda votiva a la diosa Angitia, si A(n)ctia, como ye probable, yera la forma llocal del so nome. El marso estremábase pocu del llatín d'esa dómina; formes contraíes, como Fougno en llugar de Fucino, seríen solo cuestión d'ortografía. En sílabes finales, los diptongos ai, ei y oi, toos apaecen como y. Per otru llau, la forma más antigua del nome de la tribu (dat. plur. Martses = Lat. Martiis) amuesa la so derivación y exhibe l'asibilación de -Tio- en -Tso-, mesmos del idioma oscu pero estrañu nel llatín clásicu.

Los trés inscripciones que llegaron hasta los nuesos díes, de los sieglos III y II e. C., tán escrites en alfabetu romanu.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Giacomo Devoto, Gli antichi Italici, p. 21.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]