Idioma eblaíta

De Wikipedia
Eblaíta
Faláu en Ciudá de Ebla, al norte actual Siria
Rexón Oriente Mediu
Llingua muerta dende ente fines del Tercer mileniu e.C. y la primer parte del Segundu mileniu e.C. aproximao
Familia Afroasiáticu (AA)

  AA septentrional
    semíticu
      S. oriental (aldericáu)
        Eblaíta

Estatus oficial
Oficial en Nengún país
Reguláu por Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1 nengún
ISO 639-2
ISO 639-3

El eblaíta ye un estinguíu idioma semíticu oriental que se faló nel Tercer mileniu e.C. na antigua ciudá d'Ebla, en Siria. Ta consideráu l'idioma semíticu más antiguu.

L'idioma, estrechamente rellacionáu col acadiu, ye conocíu poles aproximao 17 000 tablillas escrites en escritura cuneiforme y que fueron atopaes ente 1974 y 1976 nes ruines de la ciudá de Ebla. Les tablillas fueron interpretaes en primer llugar por Giovanni Pettinato.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • (N'inglés) A. Archi (1987); "Ebla and Eblaite," Eblaitica 1. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 7–17.
  • (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1990); "Eblaite and Northwest Semitic," Eblaitica 2. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 127-139.
  • (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1997); "Amorite and Eblaite," The Semitic Languages. Ed. Robert Hetzron. Nueva York: Routledge. Pp 100-113.

Referencies[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]