Frieda Robscheit-Robbins
Frieda Robscheit-Robbins | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Euskirchen, 8 de xunu de 1888 |
| Nacionalidá |
 Estaos Xuníos |
| Muerte | Tucson, 18 d'avientu de 1973 (85 años) |
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá de Chicago Universidá de Rochester Universidá de California |
| Oficiu | hematóloga, patóloga |
 | |
Frieda S. Robscheit-Robbins (8 de xunu de 1888, Euskirchen – 18 d'avientu de 1973, Tucson), foi una patóloga americana d'orixe alemán que trabayó estrechamente con George Hoyt Whipple investigando l'usu de texíu de fégadu nel tratamientu d'anemia gafida y siendo co-autora de 21 artículos científicos ente 1925 y 1930.[1][2] Whipple recibió un premiu Nobel en 1934 en reconocencia por esti trabayu, ente que Robscheit-Robbins nun foi reconocida con esta mención, anque Whipple compartió'l dineru del premiu con ella.
En 2002, un artículu na revista Discover tituláu "Les 50 muyeres más importantes de la ciencia" mentó que les contribuciones de Robscheit-Robbins "merecíen una mayor atención".[3]
Infancia y educación[editar | editar la fonte]
Nació n'Alemaña y siendo neña camudar a Estaos Xuníos. Estudió un grau en ciencies na Universidá de Chicago, una maestría en ciencies na Universidá de California, y un doctoráu na Universidá de Rochester.
Investigación[editar | editar la fonte]
Whipple y Robscheit-Robbins determinaron un tipu d'anemia animal. Afayaron que cuando los perros perdíen una gran cantidá de sangre amosaben síntomes similares a l'anemia. Una vegada qu'establecieron esti modelu esperimental, pudieron probar terapies esperimentales. Probaron dietes basaes en distintos órganos: bazu, pulmón, fégadu, intestinos, etc. Toparon que los perros alimentaos con una dieta de fégadu teníen una recuperación más rápida, suxuriendo esto que l'anemia ta acomuñada a un fallu nel fégadu.[4]
La investigación preliminar foi llevada a cabu a principios de la década de 1920 na Fundación George William Hooper, de la Universidá de California, onde afayaron que los albaricoques yeren eficaces nel tratamientu de l'anemia inducida en perros. Esta resultancia foi tan sorprendente na investigación que nun foi publicáu. Sicasí, el trabayu siguió dende 1922 na Universidá de Rochester, Nueva York, onde los investigadores compararon la eficacia de distintes sustancies nel tratamientu de l'anemia.[5]
Robscheit-Robbins empezó a trabayar con Whipple en 1917 y foi la so socia d'investigación mientres 18 años. Foi la primer persona nomada nel artículu más importante de Whipple. La primer persona nomada ye la principal responsable del trabayu nel que l'artículu ta basáu y en munchos ámbitos d'investigación l'últimu autor ye la persona responsable de la direición del llaboratoriu o investigador responsable del trabayu. De los 23 artículos que Whipple citó nel so discursu al recibir el Nobel, Robscheit-Robbins yera co-autora de diez d'ellos.[6]
Vida personal[editar | editar la fonte]
Robscheit-Robbins casóse con O.V. Sprague. Morrió n'avientu de 1973 en Tucson, Arizona, EE.XX..
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ «Robscheit-Robbins, Frieda (1888–1973)». HighBeam. Consultáu'l 6 de marzu de 2014.
- ↑ (1 de xineru de 1998) Nobel Prize women in science : their lives, struggles, and momentous discoveries. Joseph Henry Press. ISBN 0309072700.
- ↑ «The 50 Most Important Women in Science». Kalmbach Publishing Co. Consultáu'l 6 de marzu de 2014.
- ↑ «Eating organs to cure a disease». Consultáu'l 15 de xunu de 2017.
- ↑ Journal of Biological Sciences 79: páxs. 563–576.
- ↑ «Frieda Robscheit-Robbins». Scribd. Consultáu'l 6 de marzu de 2014.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q15989587