Fluxu magnético
El fluxu magnético (representáu pola lletra griega fi Φ), ye una midida de la cantidá de magnetismu, y calcúlase a partir del campu magnéticu, la superficie sobre la cual actúa y l'ángulu d'incidencia formáu ente les llinies de campu magnéticu y los distintos elementos de dicha superficie. La unidá de fluxu magnético nel Sistema Internacional d'Unidaes ye'l weber y desígnase por Wb (motivu pol cual conócense como weberímetros los aparatos emplegaos pa midir el fluxu magnético). Nel sistema ceguesimal utilízase'l maxwell (1 weber =10⁸ maxwells).
Pa campos uniformes y superficies planes. si llamamos al vector campu magnéticu y al vector área de la superficie evaluada, el fluxu Φ que pasa al traviés de dicha área ye a cencielles el productu angular del valor absolutu de dambos vectores:
Si llamamos al ángulu ente los dos vectores podemos desenvolver la espresión como:
Xeneralizando entá ye más, podemos tener en cuenta una superficie irregular travesada per un campu magnéticu heteroxéneu. D'esta manera, tenemos que considerar cada diferencial d'área:
Cuantización del fluxu magnético
[editar | editar la fonte]Como yá predixo Fritz London en 1948, ye posible reparar la cuantización del fluxu magnético en sustancies superconductoras. El cuanto de fluxu magnético ye una constante física:
- .
L'inversu del cuanto de fluxu magnético KJ = 1/Φ0 suelse conocer como constante de Josephson, por Brian David Josephson.
Emplegando'l efeutu Josephson ye posible midir con muncha precisión el cuanto de fluxu magnético, lo cual emplegóse xunto col efeutu Hall cuánticu pa midir la constante de Planck cola máxima precisión hasta la fecha. Ye bastante irónicu'l fechu de que la constante de Planck suela tar acomuñada a sistemes microscópicos, pero'l so valor calcular a partir de dos fenómenos macroscópicos como l'efeutu Josephson y l'efeutu Hall cuánticu.[2][3][4]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ MG Castellán y otros títulu= Tracing the characteristics of a flux qubit with a hysteretic dc-superconducting quantum interference device comparator (2003). Journal of Applied Physics 94: páxs. 7935. doi: .
- ↑ Petley, BW, Kibble, BP y Hartland, A (18 de xunu de 1987). «A measurement of the Planck constant». Nature 327: páxs. 605 - 606. doi:. http://www.nature.com/nature/journal/v327/n6123/abs/327605a0.html.
- ↑ Williams, ER y otros títulu= Accurate Measurement of the Planck Constant (21 de setiembre de 1998). Physical Review Letters 81 (12): páxs. 2404 - 2407. doi:. http://link.aps.org/abstract/PRL/v81/p2404.
- ↑ «Physics News Graphics: Measuring Planck's Constant» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 28 de xunu de 2008. Consultáu'l 14 de mayu de 2008.