Fiat Mefistofele

	[[Imaxe:\|285px]]
Fabricante	Fiat
Periodu	1924
Tipu	automóvil de competición
Configuración	motor delanteru central llonxitudinal, tracción trasera.
Llargu, anchu, altor, batalla	5091 / 1850 / 1400 / 3450 mm.
Pesu	1780 kg
Rellacionáu	Fiat SB4
Paecíos	Delage V12 (350 CV) "La Torpille"
Diseñador	Ernest Eldridge

El Fiat Mefistofele o Fiat SB4 Eldridge ye un automóvil de carreres diseñáu y construyíu pa conquistar el récor mundial de velocidá en pista, oxetivu que llogró 12 de xunetu de 1924 en Arpajon,^[2] Francia, al algamar los 234,97 km/h. Foi desenvueltu y construyíu por Ernest Eldridge sobre la base del Fiat SB4. La unidá caltener nel Centru Storico Fiat de la ciudá italiana de Turín.

Historia[editar | editar la fonte]

Antecedentes[editar | editar la fonte]

En 1922, el pilotu John Duff participó na carrera del circuitu de Brooklands nel condáu de Surrey, conduciendo un Fiat SB4 1908, un coche de carreres del fabricante italianu relativamente antigua.

El motor d'esplosión que s'utilizó na carrera mercar Ernest Eldridge, que quería construyir un coche de carreres pa romper récores. D'esta manera, podría dar llugar a les sos metes, perfectamente coherentes col pensamientu filosóficu de los pioneros d'aquella dómina, nel campu del automovilismu, imaxináu que los rexistros tienen de permanecer imbattus pa les edaes.

El desenvolvimientu[editar | editar la fonte]

Eldridge quería instalar nesti coche de carreres nada menos que un motor d'aviación, el más famosu de la dómina, el Fiat A.12 de 6 cilindros en llinia y un desplazamientu de 21 706 cm3, utilizáu nos aviones SIA 7B, Fiat R.2 y Caproni Ca 46. Otru problema yera que'l motor yera demasiáu llargu y avolumaos pa caber sol capot del Fiat SB4, polo que decidió allargar el xasis per partes a partir de los restos d'autobús antiguu de Londres, estropiáu nun accidente. El cuerpu ampliar con un resultáu bien harmónica en que tola parte mecánica del modelu básicu caltuviérase: la tresmisión final por doble cadena y frenos de tambor namái na exa trasera. El motor modificar pa tener cuatro válvules por cilindru y 24 buxíes suministraes por Magneti Marelli, desenvolviendo 350 CV a 1.800 rpm con una rellación de compresión de 5:1.

El récor[editar | editar la fonte]

Pa bater el récor mundial de velocidá en marcha dende'l km, realizóse una cita en xunetu de 1924 nel circuitu francés de Arpajon, ente l'equipu de René Thomas Delage V12 y 350 CV, y Ernest Eldridge, col so Fiat SB4 darréu renombráu Mefistófeles, pol ruiu ensordador producíu pol motor.

A pesar d'un comportamientu non siempres uniforme de los coches, pol escesivu poder del motor gracies al so xasis allargáu y heteroxéneu, Eldridge consiguió'l 5 de xunetu al llegar a 230,55 km/h,^[3] batiendo'l récor anterior.

Arriendes de una reclamaco del equipu contrariu, el récor nun foi aprobáu porque'l coche nun tenía marcha tras. Amás, el día dempués de la competición, René Thomas fixo una marca de velocidá de 230,63 km/h, sicasí, ésta nun foi aprobada.

Esi rexistru namái duró seis díes, el tiempu necesariu por que Eldridge fixera dellos axustes nel coche y añadiera un dispositivu pa tener una marcha tras. Asina, el conductor apaeció na parte recta de la "Ruta d'Orleans" el 12 de xunetu de 1924. El Fiat Mefistofele rompió'l récor mundial de velocidá con 234,97 km/h y foi l'últimu récor de velocidá de quilómetru llanzáu aprobáu.

¿Cómo-y les iguar Eldridge pa diseñar ya implementar el sistema que-y dexó dar un paséu de vuelta al so coche ensin camudar la caxa de cambeos? La respuesta entá nun se sabe porque esta parte del coche sumió.

Redescubrimientu[editar | editar la fonte]

Desque batió'l récor, l'automóvil pasó años nel campu inglés,^[1] calteníu por Charles Y. Naylor, entusiasta del modelu.^[4] En 1962, dempués de la guerra, Fiat adquirir entá n'estáu dafechu funcional.^[1] En 1970, con motivu del Salón del Automóvil de Turín, ye espuestu nel stand de Fiat.^[4] El Mefistofele caltiénse anguaño nel Centru Storico Fiat,^[1] un muséu de la marca, que s'atopa allugáu nun vetusto edificiu modernista de Fiat Corso Dante, primer fábrica de Fiat. Curiosamente ta asitiáu nel so salón central, nel llugar precisu nel que s'atopaba enantes el taller onde se preparar los automóviles de carreres, incluyíu'l Mefistofele.^[1]

Galería[editar | editar la fonte]

Salón de Xinebra.
Frente.
El 5.
El 7.
Logo.
Otru logo.
Motor nel Muséu Nacional de la USAF.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Bernabó, Ferruccio (23 de febreru de 1981). Quando Mefistofele faceva paura (n'italianu). Turín: Stampa Sera, páx. 13.
↑ (13 de xunetu de 1924) Tre records del mondo battutti ad Arpajon da una macchina italiana (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 4.
↑ Crooke, Jon. «the Cas Fiat Mefistofele 1923». Bigscalemodels.com. Consultáu'l 20 de setiembre de 2009.
↑ ^4,0 ^4,1 (30 d'ochobre de 1970) La Fiat "Mefistofele, di sir Eldridge" (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 23.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Información sobre'l Fiat Mefistofele en bigscalemodels.com.
Videu sobre'l Fiat Mefistofele n'autopista.es.

45°02′44″N 7°40′47″E / 45.045667°N 7.679855°E / 45.045667; 7.679855

[StampaSera-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Bernabó, Ferruccio (23 de febreru de 1981). Quando Mefistofele faceva paura (n'italianu). Turín: Stampa Sera, páx. 13.

[2] (13 de xunetu de 1924) Tre records del mondo battutti ad Arpajon da una macchina italiana (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 4.

[3] Crooke, Jon. «the Cas Fiat Mefistofele 1923». Bigscalemodels.com. Consultáu'l 20 de setiembre de 2009.

[La_Stampa-4] 4,0 ^4,1 (30 d'ochobre de 1970) La Fiat "Mefistofele, di sir Eldridge" (n'italianu). Turín: La Stampa, páx. 23.

[1]

[2]

[3]

[4]