Espinosa de Villagonzalo

Espinosa de Villagonzalo
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia de Palencia
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Espinosa de Villagonzalo (es)	Adolfo Maestro Torres
Nome oficial	Espinosa de Villagonzalo (es)
Códigu postal	34491
Xeografía
Coordenaes	42°28′59″N 4°22′00″W / 42.483055555556°N 4.3666666666667°O
	Espinosa de Villagonzalo Espinosa de Villagonzalo (España)
Superficie	38 km²
Altitú	847 m
Llenda con	Herrera de Pisuerga, Osorno la Mayor, Abia de las Torres, Villaprovedo y Santa Cruz de Boedo
Demografía
Población	167 hab. (2023); - 91 homes (2019); - 81 muyeres (2019)
Porcentaxe	0% de provincia de Palencia
Densidá	4,39 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	espinosadevillagonzalo.dip-palencia.es

Pa ver otros usos d'esti términu, Espinosa.

Espinosa de Villagonzalo ye una llocalidá y conceyu de la provincia de Palencia (Castiella y Lleón, España).

Demografía

1900	1910	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1981	1991	2015
680	679	718	724	740	783	716	615	392	273	201

Historia

Toponimia

El so nome deriva de la pallabra llatina spinus, al que se-y añader el sufixu -osa, lo cual indica bayura. D'ende que'l topónimu del pueblu venga a significar el llugar abondosu n'escayos. Per otru llau Villagonzalo ye un anexu localizador, común na zona dende'l sieglu XIX, n'alcordanza un primitivu despobláu cercanu denomináu Villagonzalo. Esti despobláu, granxa o pequeña facienda, tomó de la mesma el nome d'un nome godu llamáu primeramente Gundisalvus, depués Gonzalo.

Oríxenes

Al rematar el sieglu XI, trés yeren los llugares que formaben l'actual términu municipal d'Espinosa de Villagonzalo:

L'entós conocíu como Spinosa cola ilesia de Santa Cecilia.
El despobláu de Villa Gonzalo que cuntaba cola ilesia de San Juan.
Castrogonzalo, yá tamién despobláu y que seique apuntara a un sistema defensivu nel que los habitantes de Villa Gonzalo abellugar en momentos de dificultá.

Un sieglu más palantre, nos últimos años del sieglu XII, el rei Alfonsu VIII donaría la villa d'Espinosa de Villagonzalo a la Orde de San Juan de Xerusalén pos yá yera aquel día la única villa habitada.

Patrimoniu

Ilesia Parroquial de Santa Cecilia: templu construyíu con mampostería, cantería y lladriyu, ta articuláu en redol a tres naves con bóvedes de cañón nos llaterales y d'aresta na central. El cruceru ta cubiertu con cúpula rebaxada, destacando la portada gótica con escultura en piedra de la virxe. Nel interior, la nave del evanxeliu dispón de tres retablos: unu neoclásicu con delles escultures del sieglu XVIII y un bien bon relieve de la Piedá del sieglu XVI. Otru ye rococó con pintures de les Ánimes del sieglu XVIII y l'otru, colateral, con escultures del mesmu sieglu dedicáu a Santiago, Santu Toribio y San Joaquín. El retablu mayor del presbiteriu ye de mediaos del sieglu XVIII. Na nave de la Epístola, dos retablos rococós: unu con una bona escultura de Santa Bárbara, y l'otru con diverses escultures del sieglu XVII. Na Sacristía, una buenísima cajonería de 1767, un bon hostiario de 1643, dos motes del sieglu XVI, un viril, dos cetros de plata etc. Y en el coru, una sillería rococó y un órganu barrocu.

Cruceru góticu: datáu nel sieglu XV y calteníu na plaza mayor del pueblu. Obra del entallador palentín Alfonso del Portillo, quien amás foi rexidor de la ciudá de Palencia nos años finales d'esi sieglu XV.

Frisu románicu: nel campusantu d'esta llocalidá caltuviéronse, hasta l'añu 1932, unos restos d'un frisu con un interesante apostoláu románicu que nel so día tuviera allugáu en dalguna de les ilesies citaes. Tales restos, en pasando a la ilesia parroquial, llevar al muséu Marés de Barcelona, onde anguaño s'atopa.

Fiestes patronales

Referencies

↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.

Enllaces esternos

[4aa567f4760d292d0ff63887ec8a7625a1eb7407-1] Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.

[1]