Cronos

Esti artículu forma parte de la serie Mitoloxía griega

Dioses

Divinidaes primordiales Dioses ctónicos Titanes Dioses olímpicos Divinidaes alegóriques

1ª Xeneración de Titanes: Océanu Ceu Críu Hiperión Xapetu Cronos Febe Mnemósine Rea Temis Tetis Tea Dione 2ª Xeneración de Titanes: Oceánidos Oceánides Helios Selene Eos Prometéu Epimetéu Atlas Meneciu

Cronos, tamién Cronu (Kronos y Cronus); yera el más poderosu de los titanes y el que se punxo a la tiesta de la revuelta que llevaría a la castriación del sou pai, Uranu y a la final del gobiernu de las Deidaes primordiales en favor de los titanes.

Castriación d'Uranu

Baxu la instigación de la súa mai, Gaia quién taba dolida pol tratu dáu por Uranu a los sous fíos los Hecatónquiros y los Cíclopes, Cronos decidíu derrocar al sou paí. Buscólu y atopóulu nos brazos de Nyx, nesi momentu con una foz de pedernal castróu al sou pai y derrocóulu. Del sangre que chiscóu xurdiorun los Xigantes, las Erinias y las Melias. Amás en tazando los xenitales d'Uranu, Cronos tira la foz qu'al cayere creya la islla de Corfú, y cuando los testículos cain a la mar producen una divina espluma de la que naz Afrodita.

Representación

Davezo, representa'l tiempu y las dóminas, anque sedría más acertáu dicir que representaba'l tiempu comu l'elementu que termina con tou. Fou l'encargáu d'ordenar el cosmos na Edá d'Ouru, dempués de destronar al Cielu (Uranu), cumplíu esta función ta que'l sou fíu, Zeus, repitíu la hestoria matándolu y coronándose como réi de los dieuses, conu qu'emprincipia el tiempu de los Diéuses Olímpicos.

Tamién venerou-ylu como diéus del trigu, yá que'l granu y l'ouru siempres tuviorun rellacionaos pol color y el sou valir; representábaselu con una foz qu'emplegaba pa la collecha y cona que castrióu a Uranu pa facese col poder nos cielos. Nel sou honor festesábase la Kronia como folixa pola collecha.

Muerte

Quiciabes seya la final de Cronos la más representada nel arte de tolos tiempos, yá que sabedor de que diba repetise la súa muerte, el diéus comiéu a tolos sous fíos pa que nun lu derrocara. Pero Rea, la súa muyer, engañólu y salvóu al menor de los fíos; abeyugándolu nu monte Ida u seiría criyáu (sigún el mitu más xeneralizáu) pola cabra Amaltea. Col tiempu, Zeus desterraría a sou pal Tártaru por tola eternidá. Este episodiu fou'l que'l xenial Fracisco de Goya pintóu na afamada pintura "Saturno devorando a su hijo".

Descendencia

• Con Filiria
  • Quirón
• Con Rea
  • Deméter
  • Hera
  • Hestia
  • Zeus
  • Hades
  • Poseidón
• Picu