Costa de los Esqueletos
Esti artículu necesita wikificase. |
Costa de los Esqueletos | |
---|---|
Situación | |
Tipu | Costa |
Asitiáu en | Océanu Atlánticu |
Coordenaes | 21°36′44″S 14°32′24″E / 21.612222222222°S 14.54°E |
Datos | |
Altitú media | 159 m[1] |
Noamáu por | sistema oseu |
La Costa de los Esqueletos (n'alemán, Skelettküste) ye un tramu de la costa occidental d'África que s'alcuentra en Namibia, onde la llegada de la corriente fría de Benguela produz trupes borrines oceániques la mayor parte del añu.
Naturaleza de la costa
[editar | editar la fonte]La carauterística básica d'esta mariña mora nel fechu de que'l desiertu de Namibia llega hasta l'océanu Atlánticu Sur. Los vientos soplen dende l'interior del continente escontra'l mar, colo que cai bien poca agua, y el clima ye dafechu inhóspito. Per otru llau, hai un constante ya intensu aguaxe nes sableres. Nos díes de los botes a remu yera posible desembarcar travesando la marea, pero imposible volver zarpar. La única forma de salir del sitiu yera caminar cientos de quilómetros al traviés del grebiu desiertu. Esto y los numberosos restos de barcos naufragaos que pueden atopase a lo llargo de la mariña, consecuencia de la borrina, los vientos y el fuerte aguaxe, dieron a ésta'l so macabru nome.
El relieve ye xeneralmente baxu, dacuando atayáu por roques emerxentes. La zona sur ta formada por planicies de grava, ente que al norte de Terrace Bay el paisaxe ta apoderáu por altes dunes.
Parque Nacional
[editar | editar la fonte]Namibia declaró una zona de 16 000 km² como parque nacional, dende la desaguada del ríu Ugab, nel sur, hasta'l ríu Kunene nel norte. La parte norte del Parque ta declarada área intanxible. Ente los puntos destacables d'esta zona atópense los castiellos de magre de los Hoarisib, el monte d'ágata (Agate Mountain ), salines, y la gran colonia de pinnípedos en cabu Fria.
La mariña foi oxetu de numberosos documentales sobro vida selvaxe, sobremanera sobro l'adautación a la aridez estrema. Munches de les plantes (como la desaxeradamente llonxeva Welwitschia mirabilis) ya inseutos del sistema de dunes de sable dependen del mugor de les trupes borrines marítimes que engolfan la mariña y de los detritos comestibles traíos dende l'interior pol vientu. L'adautación de los páxaros estudióse dende'l puntu de vista de la so capacidá de termorregulación, estratexes de cría, nomadismu y la so adautación cromática.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Galería de semeyes Archiváu 2007-09-30 en Wayback Machine
- ocholeguas.com