Saltar al conteníu

Columna de Pompeyo

Coordenaes: 31°10′57″N 29°53′47″E / 31.1825°N 29.8964°E / 31.1825; 29.8964
De Wikipedia
Columna de Pompeyo
عمود السواري (ar)
columna triunfal (es) Traducir
Llocalización
PaísBandera de Exiptu Exiptu
Gobernaciones gobernación d'Alexandría
Coordenaes 31°10′57″N 29°53′47″E / 31.1825°N 29.8964°E / 31.1825; 29.8964
Columna de Pompeyo alcuéntrase n'Exiptu
Columna de Pompeyo
Columna de Pompeyo
Columna de Pompeyo (Exiptu)
Altitú 14 m
Cambiar los datos en Wikidata

La Columna de Pompeyo ta asitiada nel parque arqueolóxicu de la ciudá d'Alexandría (Exiptu), nel llugar onde se topaba na Antigüedá el templu del Serapeo. Ye una columna fecha de granitu coloráu d'Asuán, y ye la mayor d'esti tipu construyida fora de les capitales imperiales de Roma y Constantinopla.[1]

Dimensiones

[editar | editar la fonte]

Les midíes de la so exa son 20,46 m d'altor, con un diámetru de 2,71 m na so base.[2] El pesu de la pieza de granitu coloráu d'Asuán envalorase en 285 t.[2] Incluyendo la so base y el so capitel, la columna algama los 26,85 m d'altor.[2] Otrus autores indiquen unes dimensiones llixeramente distintes[3]

El nome dau a la columna debese a que los cruzaos creyeron que señalaba'l llugar onde fuera soterráu Pompeyo, asesináu nel añu 48 a. C. pol hermanu y maríu de la célebre Cleopatra, Ptolomeo XIII, quien presentó la cabeza de Pompeyo a César como un gran trunfu.

Otra tradición quier qu'esta columna seya la única sobreviviente de les 400 d'un pórticu de la biblioteca d'Alexandría.

Tamién se supunxo que foi alzada n'honor del emperador Diocleciano (245-313), pa celebrar la so gran victoria nel añu 296 sobre'l xeneral Aquileo, qu'un añu antes proclamárase emperador d'Exiptu. Tal teoría fundese nuna inscripción que s'atopa na so basa:

Alzóse esti monumentu pal emperador xustu, dios d'Alexandría, Diocleciano
y al invencible "Póstumu" gobernador d'Exiptu

Sicasí, los investigadores del sieglu XIX demostraron que'l fuste ye en realidá'l de la Columna de Serapis, que vien de les ruines del Serapeum d'Alexandría, destruyíu nel 391, muncho depués del reináu de Diocleciano. La columna tien un basamento fechu con fragmentos que vienen de otros monumentos: apréciense restos de xeroglíficos colos nomes de Seti I y de un faraón de la dinastía saíta. Esti amiestu d'elementos reutilizaos esplicaría la inscripción diocleciana, que procedería tamién d'otru monumentu. Botti, asitia la ereición de l'actual columna en redol al reináu del emperador Arcadio (395-408).[4]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Thiel 2006, páxs. 251–254
  2. 2,0 2,1 2,2 Adam 1977, p. 50f.
  3. Según Thiel, la pieza única de la columna mide 20,75 m de altura (28,7 m incluyendo la base y pedestal), con un diámetro de 2,7 a 2,8 m (páxs. 252f.
  4. G. Botti, Fouilles à la Colonne Theodosienne, 1896

Ver tamién

[editar | editar la fonte]
  • Serapeum d'Alexandría
  • Alexandría

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Exiptu. Andrew Humphreys. National Geographic. RBA S.A. 2004 ISBN 84-8298-308-3
  • Exiptu, Editorial Anaya, ISBN 84-9776-146-4
  • Historia Universal Oriente y Grecia de Ch. Seignobos. #Editorial Daniel Jorro, Madrid 1930
  • Fouilles à la Colonne Theodosienne de G. Botti, 1896. Kessinger Publishing, 2010
  • THIEL, Wolfgang (2006): "Die 'Pompeius-Säule' in Alexandria und die Viersäulenmonumente Ägyptens. Überlegungen zur tetrarchischen Repräsentationskultur in Nordafrika", in: Boschung, Dietrich; Eck, Werner: Die Tetrarchie. Ein neues Regierungssystem und seine mediale Präsentation, Wiesbaden: Reichert Verlag, ISBN 978-3-89500-510-7, páxs. 249–322.
  • ADAM, Jean-Pierre (1977): "À propos du trilithon de Baalbek: -y transport et la mise en oeuvre des mégalithes", Syria, Vol. 54, Non. 1/2, páxs. 31–63 (50f.)