Claire Bauroff

De Wikipedia
Claire Bauroff
Vida
Nacimientu Weißenhorn (es) Traducir[1], 26 de febreru de 1895[2]
Nacionalidá Bandera d'Alemaña Alemaña
Llingua materna alemán
Muerte 1984[3] (88/89 años)
Estudios
Llingües falaes alemán
Oficiu actriz, coreógrafa
Llugares de trabayu Viena
IMDb nm2185137
Cambiar los datos en Wikidata

Klara Amanda Anna Baur, conocida artísticamente como Claire Bauroff[4] (Weißenhorn –Baviera–, 26 de febreru de 1895-(?), 7 de febreru de 1984), foi una baillarina, coreógrafa,[5] profesora de ballet, actriz, modelu y escritora alemana, que la so actividá encuadrar dientro del movimientu coreográficu alemán denomináu Nackttanz, surdíu nos años anteriores al entamu de la Primer Guerra Mundial como un intentu de «modernizar» la danza, en que los sos protagonistes llegaben a actuar n'ocasiones totalmente desnudes ante'l públicu, lo que vien siendo interpretáu por dellos investigadores como un xestu d'emancipación».[6]

Como modelu, caltiénense una estensa galería de semeyes fotográfiques realizaos por autores como Nini y Carry Hess, Alexander Binder (1925), Lotte Jacobi (c. 1928)[7] o, especialmente, l'estauxunidense nacíu n'Austria Trude Fleischmann (1924), nos que'l cuerpu desnudu de la baillarina fundir con un fondu negru, pocu impresionada pola cámara, consideraos na actualidá como auténticos iconos de la fotografía erótica europea del primer terciu del sieglu XX.[8][9]

Conócense tamién nesti aspeutu una carpeta compuesta por venti litografíes del artista gráficu y pintor Otto Heinrich Strohmeyer, inspiraes nos sos ballets Hermes y Spatzanz (presentada en 1919),[10] una serie de dibuxos del ilustrador vienés B. F. Dolbin, etc.

En 2011, publicar el llibru Wandlung aber ist das Leben, nel que'l profesor de Lliteratura alemana Ralf Georg Czapla recueye parte de la so obra poética.

Biografía[editar | editar la fonte]

Klara Amanda Anna Baur foi la cuarta de los seis fíos del matrimoniu formáu por Arthur Baur (1858-1923), notariu real del estáu de Baviera, y Amélie Trumpler (1868-1957), fía d'un destacáu comerciante de la ciudá de Worms. El so hermanu Friedrich (n. 1890) aportó a un notable empresariu, fundador del Grupu Baur, consideráu a la so muerte en 1965 como'l cuartu tresportista más importante d'Alemaña.[11][12][13]

Magar la oposición de la familia, Klara fórmase como actriz en Munich (1913-5), al empar que se matricula na conocida Escuela Bode de Ximnasia Rítmica de la capital, fundada por Rudolf Bode en 1911. Intervién na xira del grupu Münchner Tanzgruppe,[14] empobináu por Jutta von Collande y Andreas P. Scheller y basáu sobremanera nos presupuestos radicales de la escuela espresionista del momentu.[15] En 1920, participa con Collande y María Müllerbrunn na obra Primavera [sic], en que los trés baillarines actúen con independencia al ritmu de tres arpes separaes (finalmente, una imponse a les otres dos).[16] Esi mesmu añu, escribe xunto al cineasta húngaru Pál Fejös el guión de la película muda Pán, na qu'apaez tamién como actriz.[17]

En xineru de 1921, contrái matrimoniu col aristócrata húngaru István Ferenc János Joszef Hippolyt Kasimir Zichy de Zich y Vásonkeö, conde de Zichy (n. 8 abr. 1865; trenta años, pos, mayor qu'ella), del que se divorcia cuasi darréu. Al paecer, nun pudo soportar la rotura, llegando a suicidase'l 14 de xunu d'esi mesmu añu.[18]

Tamién daquella, más concretamente nel branu de 1922, conoz al novelista y filósofu Hermann Broch, quien el 8 de setiembre dedíca-y el sonetu Die Tänzerin (n'esp., La baillarina), «fechu a midida pa Claire Bauroff»,[19][20] col que entabla una enllargada rellación epistolar, especialmente, sobre temes lliteraries y culturales, hasta'l so fallecimientu en mayu de 1951.

Claire Bauroff interpretando una de les Consolaciones de Franz Liszt. Fotografía realizada por Alexander Binder en 1925.

Empieza equí una esitosa xira d'actuaciones per Europa (en 1928, presentar con Josephine Baker en Copenḥague y Estocolmo), solo avafada poles crítiques, de cutiu feroces, de quien consideren qu'una muyer «abondo harmoniosa» nun tien necesidá d'exhibise n'escena íntegramente desnuda.[21][22]

Sobresal igualmente nesti aspeutu la so actuación en Viena'l 26 de payares de 1922, a la que garrasti'l so compatriota la tamién actriz y baillarina Anita Berber, quién se maravió de que daquién pudiera baillar entá más desnuda qu'ella».[23]

Cabo resaltar tamién nesti casu la so participación nel documental Wege zu Kraft und Schönheit – Ein Film über moderne Körperkultur (El camín de la fuercia y la guapura – Una película sobre la cultura corporal moderna),[24] empobináu por Nicholas Kaufmann y Wilhelm Prager y estrenáu en Finlandia n'ochobre de 1925, consideráu, ente otres cuestiones, como una defensa a estazón del nudismu, que la so curtia apaición xunto a personalidaes de la dómina como l'actor y deportista Johnny Weissmüller, l'actriz y baillarina austroalemana conocida artísticamente como La Jana, l'empresariu John D. Rockefeller, el boxeador Jack Dempsey o hasta'l mesmu Benito Mussolini (que la so participación tamién refugar)[25] foi prohibida pola censura,[26] o la presentación en Viena un añu antes del drama coreográficu Das Licht ruft (La lluz ta llamando), con música de Franz Salmhofer, nel que l'actriz encarna a siete personaje, denunciáu por dellos sectores de la sociedá austriaca pola falta de ropa» (n'al., kostümlosigkeit) de l'artista.[27]

Dende 1927, caltién una cierta rellación sentimental (nun ta claro que llegaren a contraer matrimoniu) col historiador y filósofu xudíu, íntimu amigu de Broch, Paul Schrecker (1889-1963),[28] quien, tres la llegada del réxime nazi y la so consiguiente espulsión de l'Academia Prusiana de les Ciencies, fuxe a París en 1933.[29] Klara, quien en realidá se dixebró de Paul va unos meses, quedar en Baviera curiando de la so madre, al empar que se gana la vida como profesora de ballet.

En 1944, el pisu de la Schellingstraßy de Munich onde viven los dos ye destruyíu polos bombardeos aliaos. El so hermanu Friedrich regála-yos entós una enorme casona en Gräfelfing, pela rodiada de la capital, na que madre y fía moren hasta la muerte d'aquella en 1957,[11] y na que s'establez el Institut für Autogenes Training und Atemtherapie (Institutu d'Entrenamientu Autogénico y Terapia Respiratoria), allugáu nel nᵘ 9 de la Tassilostraßy, que dirixe mientres venti años.[30]

Finó nuna residencia pa vieyos el 7 de febreru de 1984, a los 88 años d'edá.[31][32][33]

Obra poética[editar | editar la fonte]

  • Bauroff, Claire; Czapla, Ralf Georg [editor] (2011). Wandlung aber ist das Leben. Bernstein Verlag. ISBN 978-3939431619.

Notes y referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 19 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 17096716r. Apaez como: Claire Bauroff. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  3. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 1011764636. Data de consulta: 16 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  4. ↑ Según el so biógrafu, l'investigador y profesor Ralf Georg Czapla, el cambéu realizóse (con calter oficial) en Munich en 1916. D'esta manera, el nome xermanu Klara foi sustituyíu pol so equivalente en francés (Claire), al empar que al apellíu Baur ("demasiao bávaru") añadíase-y la terminación -off, en visu a suxurir un ciertu orixe rusu, bien rellacionáu, sobremanera daquella, col mundu de la danza. Fonte: Völk, Gerda. Ein ungleiches Geschwisterpaar. Obermain-Tagblatt. https://www.obermain.de/lokal/lichtenfels/art2414,301731. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  5. ↑ Ver p. ex.: Bach, Steven (1992). Marlene Dietrich: Life and Legend. University of Minnesota Press, páx. 483. ISBN 978-1452929972.
  6. ↑ Ver p. ex.: Seth, R.; Knox, C. (2006). Weimar Germany Between Two Worlds. Peter Lang, páx. 56 y ss.. ISBN 978-0820463421.
  7. ↑ Ver p. ex.: Warren, Lynne (2005). Encyclopedia of Twentieth-Century Photography. Routledge, páx. 821. ISBN 978-1135205362.
  8. ↑ Tacke, 2017, p. 41.
  9. ↑ Cuando en 1925 esponer nel escaparate del Admiralpalast de Berlín, fueron retiraes darréu pola Policía por amosar "zones picantes". Fonte: Bentz, Oliver. CHOREOGRAPHIE DER NACKTHEIT. http://www.czapla-germanistik.de/Ralf_Georg_Czapla/Presse/Eintrage/2012/10/26_Eintrag_1.html. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  10. ↑ Clara Bauroff Mappe. Litographien nach dem "Hermes" und "Speertanz". viaLibri. https://www.vialibri.net/years/items/6152113/1895-strohmeyer-platenius-ottheinrich-di-otto-heinrich-clara-bauroff-mappe-litographien-nach-dem. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  11. ↑ 11,0 11,1 VV. AA., 2008, p. 70.
  12. ↑ Streifeneder, 2015.
  13. ↑ Völk, Gerda. Ein ungleiches Geschwisterpaar. Obermain-Tagblatt. https://www.obermain.de/lokal/lichtenfels/art2414,301731. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  14. ↑ Toepfer, 1997, p. 238.
  15. ↑ Fjeldsøy, 2013, p. 490.
  16. ↑ Toepfer, Karl Eric. Two Other Early Dance Groups. UC Press Y-Books Collection, 1982-2004. https://publishing.cdlib.org/ucpressebooks/view?docId=ft167nb0sp&chunk.id=d0y5814&toc.depth=100&toc.id=d0y5716&brand=eschol. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  17. ↑ «IMDb – Pán (1920)».
  18. ↑ Istvan Franz Johann Joseph Hippolyt Kasimir Zichi, graf Zichy. Geneall.net. https://geneall.net/de/name/1875818/istvan-franz-johann-joseph-hippolyt-kasimir-zichi-graf-zichy/. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  19. ↑ Broch, Hermann. Die Taenzerin (fuer Claire Bauroff nach Mass gearbeitet). Yale University Library. https://brbl-dl.library.yale.edu/vufind/Record/3441273. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  20. ↑ Broch, 2009, páxs. 32-33.
  21. ↑ Alexandrowa, Vera. OH JOSEPHINE OCH REVYN FRÅN WIEN. Scenen. Tidskrift för Teater, Musik och Film. http://runeberg.org/scenen/1928/0431.html. Consultáu'l 2 d'abril de 2018. 
  22. ↑ Vogel, Thomas. Wie Nacktänzerin Klara Baur zur Künstlerbohème wurde. swp.de. https://www.swp.de/suedwesten/landkreise/kreis-neu-ulm-bayern/wie-nacktaenzerin-klara-baur-zur-kuenstlerboheme-wurde-17914763.html. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  23. ↑ Fonte: Bauroff, Claire. ÖSTERREICHISCHE KULTUR UND LITERATUR DER 20er JAHRE. http://litkult1920er.aau.at/?q=lexikon/bauroff-claire. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  24. ↑ «IMDb – El camín de la fuercia y la guapura (1925)».
  25. ↑ Ver p. ex.: Westerman, Frank (2013). El destín de los caballos blancos – Una hestoria distinta del sieglu XX 74. Siruela. ISBN 9788415937463.
  26. ↑ Czapla, 2015, p. 68.
  27. ↑ VV. AA., 2008, p. 82.
  28. ↑ Lanouette, 2013, p. 77.
  29. ↑ Paul Schrecker papers (1921-1964). University of Pennsylvania. http://dla.library.upenn.edu/dla/ead/ead.html?id=EAD_upenn_rbml_PUSpMsColl987. Consultáu'l 4 d'abril de 2018. 
  30. ↑ Czapla, Ralf Georg. Der Unternehmer Friedrich Baur und die Tänzerin Claire Bauroff. ECHT OBERKRANFEN. https://issuu.com/echt/docs/echt_ausgabe_34_2016_web_komplett. Consultáu'l 5 d'abril de 2018. 
  31. ↑ Czapla, 2015.
  32. ↑ Bauroff, Claire. ÖSTERREICHISCHE KULTUR UND LITERATUR DER 20er JAHRE. http://litkult1920er.aau.at/?q=lexikon/bauroff-claire. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 
  33. ↑ Bentz, Oliver. CHOREOGRAPHIE DER NACKTHEIT. http://www.czapla-germanistik.de/Ralf_Georg_Czapla/Presse/Eintrage/2012/10/26_Eintrag_1.html. Consultáu'l 3 d'abril de 2018. 

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • Broch, Hermann (2009). Poesie 3. Città Nuova. ISBN 978-8831171090.
  • Czapla, Ralf Georg (2015). Die ungleichen Geschwister – Der Unternehmer Friedrich Baur und die Tänzerin Claire Bauroff. ISBN 978-3492057257.
  • Fjeldsøy, Michael (2013). Kulturradikalismens Musik 45. Museum Tusculanum Press. ISBN 978-8763538947.
  • Lanouette, William (2013). Genius in the Shadows. Skyhorse Publishing, Inc.. ISBN 978-1628734775.
  • Streifeneder, Wolf (2015). Die Zerschlagung – Das Unternehmen Friedrich Baur 1925 bis 2015. epubli. ISBN 978-3737525114.
  • Tacke, Alexandra (2017). Schnitzlers "Fräulein Else" und die Nackte Wahrheit 67. Böhlau Verlag Köln Weimar. ISBN 978-3412224974.
  • Toepfer, Karl Eric (1997). Empire of Ecstasy – Nudity and Movement in German Body Culture (1910-1935). University of California Press. ISBN 978-0520918276.
  • (2008). Jahrbuch zur Kultur und Literatur der Weimarer Republik. Text + Kritik. ISBN 978-3883779515.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Claire_Bauroff&oldid=4167679»