Canal Pomar

Canal Pomar
Situación
País	Chile
Rexón	Rexón de Magallanes y de l'Antártica Chilena
Tipu	canal marítima
Coordenaes	54°50′10″S 70°40′08″W / 54.8361°S 70.6689°O
	Canal Pomar Canal Pomar (Chile)
Datos

La Canal Pomar^{[Nota 1]} ye unu de los nomes que toma la canal Beagle nel so percorríu. Ye la continuación de la canal Ballenera y una de les canales canales fueguinos que flúi aproximao 16 milles pel norte de la islla O'Brien. Nel estremu oriental de la canal Ballenera ta asitiada la islla O'Brien qu'estrema la canal principal en dos rames, les canales Pomar y O'Brien que cuerren respeutivamente pel norte y sur d'esta. ^[1]

Alministrativamente pertenez a la Rexón de Magallanes y Antártica Chilena, Provincia de l'Antártica Chilena, comuna Cabo de Hornos.^[2]. La canal queda dientro del Parque Nacional Alberto de Agostini^[3]

Dende hai aproximao 6000 años hasta metá del sieglu XX les sos costes fueron habitaes polos pueblos kawésqar y yamana. A empiezos del sieglu XXI estos pueblos fueren práuticamente escastaos pola aición del home blancu.^[4]

Percorríu

Muévese 16 milles pel llau norte de la islla O'Brien; les primera 7 milles de lo so parte occidental en direición NE-SO y la segunda parte de 9 milles en direición xeneral ESE-ONO.

Na entrada del sector occidental hai delles roques y castros qu'amenorguen el so espaciu navegable a pocu más de 1 cable d'anchu. Esta carauterística más la corriente, que na creciente algama hasta 4 nuedos, faen el so navegación difícil y polo tanto non recomendable en circunstancies qu'esiste la canal O'Brien que ye más anchu, estenu y curtiu.

La mariña norte constituyir la mariña sur de la islla Grande de Tierra del Fueu, la so mariña sur la forma la mariña norte de la islla O'Brien. ^[5]

Historia

Dende hai unos 6000 años les sos agües yeren percorríes polos pueblos kawésqar y yámanas, nómades canoeros, pañadores marinos. Esto duró hasta mediaos del sieglu XX en que práuticamente yá fueren escastaos pola aición del home blancu.

A fines del sieglu XVIII, a partir del añu 1788 empezaron a llegar a la zona los balleneros, los lloberos y cazadores de foques ingleses y estauxunidenses y finalmente los chilotes. ^[6]

Dende'l 28 de xineru de 1830 hasta'l 16 de febreru del mesmu añu, mientres la espedición inglesa del comandante Phillip Parker King, el HMS Beagle sol mandu del comandante Robert Fitz Roy tuvo fondiáu en puertu Townshend allugáu nel estremu SE de la islla London. La causa de tan llarga permanencia foi que los indíxenes del sector robáron-y una embarcación y él decidió buscala mientres aprovechaba d'esplorar y llevantar les costes circundantes. ^[7]

Mientres l'añu 1901 el cruceru Presidente Pinto de l'Armada de Chile efectuó trabayos de llevantamientu hidrográficu nel sector de la canal. ^[8]

Xeoloxía y orografía

Sol puntu de vista xeolóxicu, les islles de la canal Ballenera constitúin la continuación del estremu meridional d'América. Separaes polos grandes cataclismos que formaron les depresiones que dempués enllenó'l mar, los sos montes pertenecen al sistema andín; les llanures son bien análogues a les estepes de la Patagonia. Especialmente nes islles Clarence y Londonderry predomina la formación volcánica.

Sol puntu de vista de la so orografía y relieve l'archipiélagu fueguino estremar en dos seiciones: la zona insular o cordillerana y la zona pampeana. La canal Ballenera ta na zona cordillerana o insular.^[9]

Marees y corrientes

La creciente, que tira escontra l'este, na so entrada occidental algama 4 nuedos. La vaciante ye menos sensible.^[1]

Islles

Islles Media Canal

Ye un grupu formáu por una islla y un castru, asitiáu al centru de l'Angostura Pomar a 1½ milles al NE de la punta Lautaro estremu oriental de la islla Pomar. Estes dexen dos canalizos navegables, los pasos Norte y Sur.

La islla mayor esprende sargazales escontra'l SO y escontra el NE.^[10]

Angosturas

Angostura Pomar

Mapa de la angostura

El so entrada oeste, que da a la canal Ballenera abrir ente la punta Pinto de la islla O'Brien y la islla Pomar allugada a pocu más de 1½ milles al norte d'esta.

Nel sector occidental el so cursu ye estrechu y la so ruta de navegación cuerre paralela a la mariña SE de la islla Pomar. La fondura nesta parte varia ente 20 y 50 metros. A 1½ cable al ESE del estremu Y de la islla Pomar atópase'l castru Salida y darréu al sur d'este la pequeña islla Mamy. Dende esti puntu hasta les islles Mediu Canal la angostura ye llimpia.

La islla Mediu Canal alcontrada nel centru de la canal dexa dos pasos, el Pasu Norte y el Pasu Sur, el track encamentáu pasa pol Pasu Norte. El tramu final de la angostura cuerre ente la islla O'Brien pel sur y les islles Nany y Fierro pel norte.^[11]

Puerto

Puerto Almeida

Les coordenaes del so puntu de referencia según la carta son: L:54°50'06” S. G:70°38'01” W. Atópase sobre la mariña norte de la islla O'Brien, 4 milles a la ENE de la punta Pinto, estremidá occidental de dicha isla. Tien 7 cables d'anchu por 6 cables de sacu empobináu escontra SSO.

La so fondura mengua regularmente dende'l centru del puertu escontra'l fondu del sacu. Hai fondeadero en 18 a 20 metros d'agua sobre fondu de sable. El surgidero ye escelente. Los vientos nun se sienten con fuercia.^[12]

Puerto Ballenes

Pa ver otros usos d'esti términu, Archipiélagu Guayaneco#Puerto Ballenes.

Atópase alcontráu 3 milles al oriente del puertu Almeida, na mariña norte de la islla O'Brien. Les sos coordenaes según la carta son: L:54°49'27” S. G:70°31'46” W. Tien 10 cables d'anchu por 11 cables de sacu en direición N-S.

Nel centru de la badea se sondan ente 47 y 60 metros d'agua, fondura que mengua escontra les veres. Ye bien ampliu, pero bien fondu polo que tien de fondiase mui cerca de tierra.^[12]

Puntes

Punta Americana

Ye la estremidá oriental de la islla O'Brien. Ye bien montiega y mui cerca d'elles hai 3 pequeñes islines ente les cualos fórmense les caletas Gómez y Emilita. La más saliente de les islines llámase Golondrina y a 350 metros al 060° d'ella atopa'l baxu Walton.^[13]

Ver tamién

Notes

↑ Encamiéntase lleer esti artículu teniendo a la vista un atles y/o les cartes de navegación de les zones que se menten.

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Institutu Hidrográficu, 1958, p. 164.
↑ Magallanes, 2018.
↑ Ministeriu de Bienes Nacionales (1985). «Parque Nacional Alberto de Agostini» (castellanu).
↑ Chapman, 2012, páxs. 29,30,31.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 164-165.
↑ Chapman, 2012, páxs. 88-100.
↑ King, 1839, páxs. 389-399.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, p. 12.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 15-18.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, p. 166.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 165,166.
↑ ^12,0 ^12,1 Institutu Hidrográficu, 1958, p. 167.
↑ Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 167,168.

Bibliografía utilizada

Institutu Hidrográficu de l'Armada de Chile (1974). Atles Hidrográficu de Chile. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. Primer edición.
Institutu Hidrográficu, Armada de Chile (1958). Carreru de la Mariña de Chile Volume V, 4 (en castellanu), Institutu Hidrográficu del Armáu.
King, Phillip Parker (1839). Robert FitzRoy: Narrative of the surveying voyages of His Majesty's Ships Adventure and Beagle between the years 1826 and 1836, describing their examination of the southern shores of South America, and the Beagle's circumnavigation of the globe. Proceedings of the first expedition, 1826-30, under the command of Captain P. Parker King, R.N., F.R.S. (n'Inglés). Londres: Henry Colburn. Consultáu'l 2013.
Yaganes del cabu de Fornos. Alcuentru colos europeos antes y dempués de Darwin., Santiago de Chile
Magallanes, Rexón (2018). Gobierno de Chile - Rexón de Magallanes. https://www.gob.cl/rexones/region-de-magallanes/. Consultáu'l 11 d'abril de 2018.

Bibliografía adicional

Institutu Xeográficu Militar (1970). Atles de la República de Chile. Santiago - Chile - Institutu Xeográficu Militar. Segunda edición.
Isidoro Vazquez d'Acuña García del Postigo (2004). Historia Naval del Reinu de Chile 1520-1826. Imprenta Salesianos S.A.. 956-12-1664-7.

Enllaces esternos

Canal Ballenera
Directemar - Armada de Chile
Reglamentu de practicaje y pilotaje - Armada de Chile. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

[1] Encamiéntase lleer esti artículu teniendo a la vista un atles y/o les cartes de navegación de les zones que se menten.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}164-2] 1,0 ^1,1 Institutu Hidrográficu, 1958, p. 164.

[FOOTNOTEMagallanes2018{{{c}}}-3] Magallanes, 2018.

[Parque_Nacional-4] Ministeriu de Bienes Nacionales (1985). «Parque Nacional Alberto de Agostini» (castellanu).

[FOOTNOTEChapman2012{{{c}}}29,30,31-5] Chapman, 2012, páxs. 29,30,31.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}164-165-6] Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 164-165.

[FOOTNOTEChapman2012{{{c}}}88-100-7] Chapman, 2012, páxs. 88-100.

[FOOTNOTEKing1839{{{c}}}389-399-8] King, 1839, páxs. 389-399.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}12-9] Institutu Hidrográficu, 1958, p. 12.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}15-18-10] Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 15-18.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}166-11] Institutu Hidrográficu, 1958, p. 166.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}165,166-12] Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 165,166.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}167-13] 12,0 ^12,1 Institutu Hidrográficu, 1958, p. 167.

[FOOTNOTEInstitutu_Hidrográficu1958{{{c}}}167,168-14] Institutu Hidrográficu, 1958, páxs. 167,168.

[Nota 1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]