Caldes de Montbui

Caldes de Montbui
flag of Caldes de Montbui (en)	Q11919992
Alministración
País	España
Autonomía	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbitu funcional territorial	Ámbitu Metropolitanu de Barcelona
Contorna	Vallès Oriental
Tipu d'entidá	conceyu de Cataluña
Alcalde de Caldes de Montbui	Isidre Pineda i Moncusí
Nome oficial	Caldes de Montbui (ca)
Códigu postal	08140
Xeografía
Coordenaes	41°37′58″N 2°10′03″E / 41.632777777778°N 2.1675°E
	Caldes de Montbui Caldes de Montbui (España)
Superficie	37.5 km²
Altitú	203 m
Llenda con	Sant Feliu de Codines, Bigues i Riells del Fai, Santa Eulàlia de Ronçana, Lliçà d'Amunt, Palau-solità i Plegamans, Sentmenat, Sant Llorenç Savall y Gallifa
Demografía
Población	18 109 hab. (2023); - 8745 homes (2019); - 8809 muyeres (2019)
Porcentaxe	100% de Vallès Oriental
Densidá	482,91 hab/km²
Viviendes	197 (1553)
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
	caldesdemontbui.cat

Caldes de Montbui ye un conceyu de Cataluña. Asitiáu na contorna del Vallès Oriental, na provincia de Barcelona. Atopar a unos 35 km al norte de Barcelona. La so población supera los 17 000 habitantes, que viven partíos pol nucleu urbanu y delles urbanizaciones, ente otres El Farell, que foi construyida nun cuetu a un altor de más de 800 metros. El términu municipal de Caldes de Montbui entiende una estensión de 38 km².

El nome de 'Caldes' tien que ver cola pallabra "templada" o "caliente" y refierse a les agües calientes que salen del interior de la tierra a una temperatura de 74 °C. Ye una de les fontes más calientes d'Europa. Los romanos yá aprovecharon esta agua y construyeron ellí un balneariu qu'en parte se caltuvo hasta los nuesos díes. Son les termes romanes meyor calteníes de la península. L'escritor romanu Pliniu'l Vieyu yá fala d'esti balneariu llamáu entós Aquae-Calidae nel so crónica sobre la Hispania Romana. La historiadora Mercedes Sorda caltién lo de Plinio, anque hai otres versiones alternatives qu'indiquen que d'esti balneariu'l primeru en falar sería Virgilio.

A partir d'esta actividá balnearia (qu'adquier importancia a finales del sieglu XIX) desenvolvióse la crecedera urbanística del conceyu, contribuyendo coles mesmes a esta crecedera la so redolada natural y el so clima benignu. La fonte del Lleón (Font del Lleó), construyida nel añu 1581, foi anovada en 1822 y en 1927. Atópase na plaza de la villa onde tamién tán asitiaos les termes romanes, el conceyu, el balneariu de les Broquetas y el muséu de Manolo Hugué. L'agua que sale d'esta fonte nun varia nunca en cantidá y contién cloru, flúor, bromu y yodu. Sirve pa combatir l'artritis, quebres etc.

Esiste en Caldes el muséu de Manolo Hugué, un escultor importante del sieglu XX y meyor amigu de Picasso que'l so talentu foi ayudáu a crear por Manolo. Como Hugué tenía amistá con Picasso, esti muséu contién amás d'obres de Manolo Hugué una importante coleición d'obres de Picasso. Al marxe del cascu antiguu atópase la ilesia parroquial de Santa María que la so construcción empezó nel añu 1589 y remató nel 1714. La so portada considérase como una de les meyores obres del barrocu catalán. Tamién son interesantes les columnes salomóniques, diseñaes pol escultor francés Pere Ruppin. La ilesia tien una sola nave y doce capilla llaterales. La mayor obra de la ilesia ye la escultura de madera “La Santa Maxestá”. Ye d'aspeutu oriental y llegó a Caldes a mediaos del sieglu XV trayida por unos xitanos. Anguaño solo caltiénse como orixinal la cabeza y el restu de la talla ye una copia porque la orixinal foi destruyida nel añu 1936.

Tocantes a la economía, anguaño l'agricultura va perdiendo pesu (anque la horticultura sigue siendo importante) a favor d'una medría de la industria y del sector de servicios. Tamién el turismu desempeña un papel importante gracies a les instalaciones termales.

De la so gastronomía, rica y variada, destaquen los 'carquinyolis'(duce fechu con almendra, farina y azucre) y el salchichón (llonganissa).

La ciudá de Caldes ta hermanada cola ciudá alemana de Taunusstein (Hesse) y cola ciudá francesa de [[Saint Paul Lès Dax]] (Aquitaine).

Esisten tamién pequeños hoteles - Como l'Hotel Vila de Caldes- que confieren a esti conceyu la peculiaridá de ser el pequeñu abellugu termal más cercanu a Barcelona. Esisten otros balnearios tan importantes, como'l Termes Victòria.

Alministración

Alcaldes dende les eleiciones de 1979
Llexislatura	Nome	Partíu
1979-1983	Miquel Puig i Lucas	PSC
1983-1987	Miquel Puig i Lucas	PSC
1987-1991	Miquel Puig i Lucas (hasta 1989) / Montserrat Domènech i Borrul (dende 1989)	PSC
1991-1995	Josep Manuel Garcia i Pérez (hasta 1992) Montserrat Domènech i Borrul (dende 1992)	ERC PSC
1995-1999	Josep Maria Bonora i Dasquens	CiU
1999-2003	Montserrat Domènech i Borrul	PSC
2003-2007	Montserrat Domènech i Borrul	PSC
2007-2011	Jordi Solé i Ferrando	ERC
2011-2015	Jordi Solé i Ferrando	ERC
2015-2019	Jordi Solé i Ferrando	ERC
2019-2023	n/d	n/d
2023-	n/d	n/d

Monumentos

La ilesia parroquial foi construyida ente los sieglos XVI y XVII. La so portada ye barroca, enmarcada por columnes salomóniques. Nel so interior caltién un Cristo Majestad románicu del sieglu XII.

Referencies

↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
↑ URL de la referencia: http://www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.

Llibru escritu por Clemente Cuspinera (1842-1899), Guia-Cicerone del bañista o viaxeru en Caldes de Montbui.

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Caldes de Montbui.
Páxina web del Conceyu de Caldes de Montbui (en catalán)
Guía de la ciudá Archiváu 2016-08-09 en Wayback Machine (en catalán)

Facebook Caldes de Montbui Información de la Xeneralidá de Cataluña (en catalán)

Información del Institutu d'Estadística de Cataluña (en catalán)

[4aa567f4760d292d0ff63887ec8a7625a1eb7407-1] Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.

[b0659d622e4fefbda80818014f28e05250abb0c0-2] URL de la referencia: http://www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.

[1]

[2]