Saltar al conteníu

Ana González de Recabarren

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Ana González de Recabarren
Vida
Nacimientu Tocopilla26 de xunetu de 1925[1]
Nacionalidá Bandera de Chile Chile
Muerte Santiagu26 d'ochobre de 2018 (93 años)
Causa de la muerte enfermedad pulmonar (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu activista polos derechos humanos
Creencies
Partíu políticu políticu independiente (de 2002 a 2018)
Partido Comunista de Chile (es) Traducir (de 1942 a 2002)
Cambiar los datos en Wikidata
González (al centru) ente Andrés Aylwin y Isabel Allende Bussi, nel homenaxe del 9 de setiembre de 2013.

Ana González González (Toco, Tocopilla, 27 de xunetu de 1925-Santiago, 26 d'ochobre de 2018),[2][3][4] más conocida como Ana González de Recabarren,[5] foi una activista chilena polos derechos humanos. Cuatro miembros de la so familia fueron deteníos sumíos en 1976, mientres la dictadura del so país.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació en Toco, una oficina salitrera cercana a Tocopilla, en 1925. Na década de 1930 treslladar cola so familia a vivir a esta última ciudá. Darréu treslladóse a vivir a la población Bulnes en Esmaxanada, Santiago.[4] Casóse con Manuel Segundu Recabarren Rojas.

Fízose militante del Partíu Comunista a los 17 años, y cesó la so militancia alredor de los años 2000.[4]

N'avientu de 2016, Ana foi internada nel Hospital San José por una insuficiencia respiratoria. Dende entós la so salú decayó considerablemente. El 10 de febreru de 2017, a los sos 91 años, la música Ana Tijoux y la so banda brindáron-y un conciertu íntimu, nel qu'interpretaron el cantar «Sacar la voz».[6]

González finó'l 26 d'ochobre de 2018 nel Hospital San José, en Santiago, a los 93 años.[7]

Activista de los derechos humanos

[editar | editar la fonte]

Nos primeros años de la dictadura militar perdió a gran parte de la so familia a manes de la Direición d'Intelixencia Nacional (DINA). Dos de los sos fíos, Luis Emilio (29 años)[nota 1] y Manuel «Mañungo» Guillermo Recabarren (22),[5] y la cónyuge del primeru, Nalvia Rosa Mena Alvarado (20) —que taba embarazada—, fueron deteníos y sumíos el 29 d'abril de 1976.[8] Solo'l so nietu Luis Emilio «Porotito» Recabarren Mena, d'entós 2 años, tornó vivu. A otru día, el 30 d'abril, el so home Manuel (50 años), salió a buscar a los sos fíos y a la so nuera, y tamién foi deteníu y desapaecíu. Según dellos testimonios, veríase-y con vida nel centru de detención de Villa Grimaldi.[9]

Tres la desapaición de los sos familiares xunir a l'Agrupación de Familiares de Deteníos Sumíos (AFDD), convirtiéndose nuna de les sos principales dirixentes, xunto con Sola Sierra, Mireya García, Viviana Díaz y Clotario Blest. Participó nuna fuelga de fame na sede de la Comisión Económica p'América Llatina (CEPAL) y foi representante de la AFDD xunto a Gabriela Bravo y Ulda Ortiz en diverses instituciones internacionales como la Organización de les Naciones Xuníes, la Organización d'Estaos Americanos, la Cruz Roja Internacional, la Comisión Internacional de Xuristes, la Santa Sede, Amnistía Internacional, ente otres.[2]

Foi la protagonista d'un documental filmado en 1996, Quiero llorar a barcalaes, que foi emitíu en 2000 como un capítulu de El mirador (Televisión Nacional de Chile), y qu'al añu siguiente llogró un Premiu Ondas na categoría iberoamericana de «Meyor programa, profesional o emisora de televisión».[10] En xunu de 2000 interpunxo una querella pola desapaición de los sos cuatro familiares en contra d'Augusto Pinochet.[11]

En 2011 tuvo nomada al Premiu Nacional de los Derechos Humanos de Chile, que finalmente recayó en Viviana Díaz.[2] González y Andrés Aylwin fueron homenaxaos nun actu de los partíos de la Nueva Mayoría realizáu'l 9 de setiembre de 2013, pola so llucha en defensa de les víctimes de violaciones a los derechos humanos mientres el réxime de Pinochet.[12]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]
  1. Nun confundir al so fíu Luis Emilio col fundador del Partíu Obreru Socialista, Luis Emilio Recabarren.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. URL de la referencia: https://www.nytimes.com/es/2018/10/30/espanol/ana-gonzalez-chile-obituario.html.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Ana González González». defensoresydefensoras.indh.cl. Consultáu'l 12 de febreru de 2017.
  3. Vares, Andrés (19 d'agostu de 2013). «La eterna llucha d'Ana González: “El dolor lo vivo inda”». Terra. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-23. Consultáu'l 14 de febreru de 2018.
  4. 4,0 4,1 4,2 (en castellanu) convertise-en-victimas/ Ana González: “Los victimarios van convertise en víctimes”. The Clinic Online. 11 de setiembre de 2014. http://www.theclinic.cl/2014/09/11/ana-gonzalez-los-victimarios-van convertise-en-victimas/. Consultáu'l 11 de mayu de 2018. 
  5. 5,0 5,1 «Carta d'Ana Gonzalez». Consultáu'l 11 de setiembre de 2018.
  6. «derechos humanos-anita-gonzalez/ [VIDEO Anita Tijoux realiza conciertu íntimu a l'activista de Derechos Humanos, Anita González]». El Mostrador (10 de febreru de 2017). Consultáu'l 12 de febreru de 2017.
  7. Becerro, Abril (26 d'ochobre de 2018) (en castellanu). voz-que-naide-pudo-apagar/ Ana González, la voz que naide pudo apagar. Diariu y Radio O Chile. https://radio.uchile.cl/2018/10/26/ana-gonzalez-la voz-que-naide-pudo-apagar/. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2018. 
  8. «Luis Emilio Recabarren González». memoriaviva.com (17 de xunetu de 2010). Consultáu'l 12 de febreru de 2017.
  9. Montes, Rocío (11 de setiembre de 2018) (en castellanu). La eterna busca d'Ana González, La Pasionaria chilena. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/internacional/2018/09/10/america/1536601171_086636.html. Consultáu'l 11 de setiembre de 2018. 
  10. «Palmarés - 2001». premiosondas.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-09-12. Consultáu'l 12 de febreru de 2017.
  11. «a-110.html Querelles contra Pinochet alzar a 110». Emol (1 de xunu de 2000). Consultáu'l 12 de febreru de 2017.
  12. «Ana González y Andrés Aylwin homenaxaos n'actu de Nueva Mayoría». La Nación (9 de setiembre de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 13 de febreru de 2017. Consultáu'l 12 de febreru de 2017.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]