Dosel
Llámase dosel al ornamientu que s'asitia formando techu sobre un tronu, un altar, etc., del que suelen colgar cortinaxes.[1] Tamién llamáu n'ocasiones canopia (del inglés canopy y esti del llatín Canopus, famosa ciudá exipcia conocida polos sos grandes luxu).
Ye una cubierta ornamental d'una imaxe, estátua, etc., cola que quier realzase la so dignidá y aponderar la so ornamentación. Nel arte góticu, denomináu davezu como doselete, tien forma de templete abovedáu y bien recargáu d'elementos ornamentales, sobremanera pináculos.
Tipos de doseles[editar | editar la fonte]
El dosel pa los tronos de reis, príncipes y duques usar dende'l sieglu XIV y daqué antes nes ilesies pa los prelaos y acasu tamién pa les imáxenes, col principal fin de dotar l'espaciu con mayor dignidá.[2] Los doseletes pa imáxenes, n'escultura, dar a partir del sieglu XII y son comunes en tola dómina gótica hasta'l sieglu XVI. Nesti sieglu y siguientes arródiase la parte alta del verdaderu dosel (al igual que n'otros cortineros asemeyaos) con un conxuntu de retayos de texíu, afataos con flecos o franxes que reciben el nome de guardamalletas.[3]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: dosel
- ↑ Fatás / Borrás (1993) p.88
- ↑ Arqueoloxía y belles artes, de 1922, de Francisco Naval y Ayerbe.
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Fatás Cabeza, Guillermo; Borrás, Gonzalo (1993). Diccionariu de Términos d'Arte editorial= Anaya. ISBN 84-7838-388-3.
Datos: Q3752042