Truru

Truru
Alministración
País	Reinu Xuníu
Nación constitutiva	Inglaterra
Rexón	Suroeste d'Inglaterra
Condaos históricos	Cornualles
Área (es)	Cornwall (en)
Tipu d'entidá	ciudá
Códigu postal	TR1, TR2, TR3 y TR4
Xeografía
Coordenaes	50°15′36″N 5°03′04″W / 50.26°N 5.051°O
	Truru Truru (Reinu Xuníu)
Superficie	6.21 km²
Demografía
Población	21 555 hab. (2016)
Porcentaxe	100% de Cornwall (en) ; 3.75% de Cornualles; 0% de Suroeste d'Inglaterra; 0% de Inglaterra; 0.03% de Reinu Xuníu
Densidá	3471,01 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu	01872
Estaya horaria	UTC±00:00
Llocalidaes hermaniaes	Boppard y Morlaix
	truro.gov.uk

Truru ye una ciudá y parroquia civil de Cornualles, Inglaterra, Reinu Xuníu. La ciudá ye'l centru alministrativu, d'ociu y capital de Cornualles. Ta asitiada a veres del ríu Truru, cerca de la so desaguada na canal de la Mancha.

Truru empezó como un importante centru de comerciu por ser puertu y pasó a ser un pueblu mineru. La ciudá ye conocida pola so catedral (terminada en 1910), les sos cais empedradas, espacios abiertos y la so arquiteutura Xeorxana. Amás de la catedral, atópense ciertos llugares d'interés como'l Muséu Real de Cornualles, el Salón de Cornwall, los Tribunales de Xusticia y el Conseyu de Cornualles.

Historia[editar | editar la fonte]

Los primeros rexistros y afayos arqueolóxicos d'un asentamientu permanente na zona de Truru daten del tiempu de los Normandos.[cita ^{[ensin referencies]}

Nel sieglu XII, foi construyíu un castiellu por Richard de Luci, presidente del Tribunal d'Inglaterra nel reináu d'Enrique II d'Inglaterra, a quien se-y concedieron tierres en Cornualles polos sos servicios a la corte, incluyendo l'área de la contorna de la confluencia de los dos ríos. La ciudá creció a la solombra del castiellu y foi reconocida como 'burgu' pa mayor actividá económica.

Darréu, a entamos del sieglu XIV, Truru yera un puertu importante [cita ^{[ensin referencies]} por cuenta del so allugamientu alloñáu de los invasores, a la so prosperidá na industria pesquero y al so nuevu papel como una ciudá de mina d'estañu pal refináu y laminado d'estañu y cobre de les mines de Cornualles. Sicasí, la Peste Negro surdió y colla, xeneróse una recesión del comerciu dando como resultáu un éxodu masivu de población; amás, la ciudá quedó nun estáu de descuidu. [cita ^{[ensin referencies]}.

Gradualmente'l comerciu tornó y el pueblu empezó a espolletar mientres el periodu de Tudor.[cita riquida] En 1589 foi reconocíu l'autogobiernu cuando un nuevu decretu foi dau por Sabela I d'Inglaterra[cita ^{[ensin referencies]}, que dio a Truru un alcalde electu y el control del puertu de Falmouth.^{[ensin referencies]}

Mientres la Guerra Civil nel sieglu XVII, Truru llevantó una fuercia considerable pa lluchar pol rei [cita ^{[ensin referencies]} y establecióse una ceca monárquica. En 1646, vieno la derrota per parte de les tropes parllamentaries [cita ^{[ensin referencies]} y la ceca treslladar a Exeter. Más tarde nesi mesmu sieglu Falmouth foi reconocíu, yá que recibió la so propia carta de derechos pal so puertu, empecipiando una gran rivalidá ente los dos pueblos. Finalmente, la disputa #determinar en 1709 [cita ^{[ensin referencies]} col control del Ríu Fal estremáu ente Truru y Falmouth.

Truru espolletó descomanadamente mientres los sieglos XVIII y XIX . [cita ^{[ensin referencies]} La industria florió gracies a la meyora de los métodos d'estracción y a la elevación de precios que realizó na venta del estañu, la ciudá #convertir nel llugar ideal pa los ricos propietarios de les mines. Construyéronse elegantes cases xeorxanes y victorianes, como les que se reparen güei na cai Lemon, llamada asina pol magnate de la minería y parllamentariu Sir William Lemon; Truru #convertir nel centru de l'alta sociedá del condáu y foi nomáu como "El Londres de Cornualles".^[1]

A lo llargo d'estos tiempos de prosperidá Truru yera un centru social y munches persones importantes #atopar nél. Unu de los residentes más notables foi Richard Lander, un esplorador qu'afayó la fonte del Ríu Níxer n'África y foi gallardoniáu cola primer medaya d'oru de Royal Geographical Society. Henry Martyn estudió matemátiques en Cambridge, dempués ordenóse sacerdote y convirtióse en misioneru, y dedicóse a traducir el Nuevu Testamentu al urdú y al persa. Otros personaxes importantes son Humphry Davy, educáu en Truru ya inventor de la llámpara Daby, y Samuel Foote, actor y dramaturgu de la cai Boscawen.

La importancia de Truru aumentó muncho más nel sieglu XIX yá que tenía les sos propies fundiciones, alfareríes, y curtiembres. El Great Western Railway llegó a Truru na década de los 60 con una llinia direuta dende Paddington, y l'obispáu de Truru en 1876 dio a la ciudá un obispu y dempués una catedral. Al tener catedral, l'añu siguiente la Reina Victoria concedió'l estatus de ciudá a Truru.

Al entamu del sieglu XX produció un descensu de l'actividá minera, sicasí la ciudá permaneció próspera y pasó de ser namái una ciudá de mercáu a ser el centru alministrativo y comercial de Cornualles, con esto la ciudá vio un desenvolvimientu sustancial. Anguaño, Truru sigue'l so papel como'l centru comercial de Cornualles, pero, al igual que munches otres ciudaes, #enfrentar a les esmoliciones sobre la sustitución de los sos pequeños comerciantes poles franquicies, a la gastadura de la so identidá, y tamién sobre cómo afaese a la crecedera esperada nel sieglu XIX.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ «Historia de Truro». Truro, páxina de la ciudad. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de payares de 2015. Consultáu'l 13 de xineru de 2008.

[londonofcornwall-1] «Historia de Truro». Truro, páxina de la ciudad. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de payares de 2015. Consultáu'l 13 de xineru de 2008.

[1]