Linarita
Linarita | |
|---|---|
 | |
| Xeneral | |
| Categoría |
especie mineral (es)  [1] |
| Subclase de |
linarite structural group (en) y mineral sulfato (es) |
| Fórmula química | PbCuSO₄(OH)₂ |
| Epónimu | Linares () |
| Clasificación | |
| Nickel-Strunz 8ª ed. | VI/B.10 |
| Nickel-Strunz 9ª ed. | 7.BC.65[3] |
| Nickel-Strunz 10ª ed. | 7.BC.65[4] |
 | |
La linarita ye un mineral del grupu de los Sulfatos. Ye un hidroxisulfato de plomu y cobre. Esti bellu mineral atópase en grupos de recímanos de pequeños cristales o en tieces d'un color azul intensu bien característicu.
De cutiu confundíu pol so color cola azurita, estrémase-yos fácilmente porque la linarita nun reacciona del tou con ácidu clorhídrico.
Descubiertu en 1822, púnxose-y nome en 1839 pola llocalidá tipu na que se descubió, en Llinares, provincia de Xaén (España).
Ambiente de formación[editar | editar la fonte]
Ye un mineral secundariu bien pocu común que s'atopa na zona superficial d'oxidación de depósitos de minerales del plomu como la galena o la calcopirita, siendo normal que tea acomuñáu a dambes según a malaquita y cerusita.
Llocalización y estracción[editar | editar la fonte]
Los cristales más bellos, d'hasta 10 cm de llargor, vienen d'Arizona (Estaos Xuníos), anque tamién abonden n'otres parates d'Estaos Xuníos, en Namibia y na Sierra de Capillitas (Arxentina). N'España #atopar en Llinares, Zamora y Cartaxena.
Ye tan escasu que nun s'estrayi comercialmente, pero el color ye tan intensu y bellu que fai qu'esti mineral sía bien buscáu pal coleicionismu.
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: The IMA List of Minerals (March 2019). Autor: International Mineralogical Association - Commission on new minerals, nomenclature and classification. Data d'espublización: marzu 2019.
- ↑ Afirmao en: A Dictionary of the Names of Minerals. Autor: Albert Huntington Chester. Editorial: Forgotten Books.
- ↑ Afirmao en: mineralienatlas.de. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Afirmao en: MinDat. Llingua de la obra o nome: inglés.
