Gunhilda de Dinamarca

De Wikipedia
Gunhilda de Dinamarca
Vida
Nacimientu circa 1020
Nacionalidá Imperio del mar del Norte
Muerte Sacru Imperiu Romanu Xermánicu18 de xunetu de 1038 (greg.)[1] (17/18 años)
Sepultura Limburg Abbey (en) Traducir
Causa de la muerte enfermedá
Familia
Padre Canutu II de Dinamarca
Madre Emma de Normandía
Casada con Enrique III el Negro (es) Traducir (1036 (Gregorianu) – )[2]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu House of Knýtlinga (en) Traducir
Oficiu soberana
Llugares de trabayu Dinamarca
Cambiar los datos en Wikidata

Gunhilda de Dinamarca (circa 1020 – 18 de xunetu de 1038 (greg.)Sacru Imperiu Romanu Xermánicu) foi la primer esposa d'Enrique III el Negru.

Biografía[editar | editar la fonte]

Gunhilda yera una fía de Canutu'l Grande y la so segunda esposa, Emma de Normandía. Los sos güelos maternos fueron Ricardu I de Normandía y la so segunda esposa Gunnora, duquesa de Normandía . Los sos güelos paternos fueron Svend "Barba Ahorquillada" y la so segunda esposa Świętosława (el primer home de Świętosława foi Erik Segersäll).

Ella yera una hermana de Canutu Hardeknut. Ella yera una mediohermana paterna de Svend "Barba Ahorquillada" y Harold "pie de llebre". Tamién yera una media hermana de la madre de Alfred Aetheling y Eduardo'l Confesor.

En 1036, Gunhilda casóse con Enrique III, rei del Sacru Imperiu. Él yera'l fíu y herederu de Conrado II y Gisela de Suabia. Tres la so boda, ella tomó'l nome de Kunigunde. Namái teníen una fía, Beatrice I (1037 - 13 de xunetu de 1061), abadesa de Quedlinburg y Gandersheim.

El so matrimoniu foi parte d'un pactu ente'l so padre Canutu y Conrado II para pacificar les fronteres na zona de Kiel. L'alcuerdu produxérase antes de la muerte de Canutu en 1035. Ella vivía na corte alemana dende 1025, muncho primero del so matrimoniu.

Según les cróniques d'Alberico de Trois-Fontaines y Guillermo de Malmesbury, Gunhilda foi acusada d'adulteriu y foi defendida nun xuiciu per combate, pero dempués de la victoria del so campeón, ella inoró la resultancia y convirtióse nuna monxa. Sicasí, paez que Gunhilda y el so maríu reconciliáronse pocu dempués.

En 1038, Conrado II pidió-y intervenir nuna disputa territorial ente Guaimario IV de Salerno y Pandulfo IV de Capua. Fixo campaña nel Mezzogiorno en sofitu de Guaimar. El so victoria atopó la mayor parte del Mezzogiorno lleales al Sacru Imperiu Romanu Xermánicu . Tantu Enrique III como Gunhilda acompañaron a Conrado na so campaña.

Mientres el viaxe de regresu a Alemaña, una epidemia españó ente les tropes imperiales. Gunhilda taba ente les víctimes, finando en xunetu d'esi añu.

Xenealoxía[editar | editar la fonte]